Katalog

Balkanlar’ın dünyaya armağan ettiği büyük yazar Necad İbrişimoviç ilk kez tüm eserleriyle Türkçeye çevriliyor. Yayımlandığı dönemde büyük beğeni kazanan ve Balkan edebiyatının temel taşlarından sayılan Uğursuz, İbrişimoviç külliyatının ilk eseri olarak Ketebe’de... Savaş yıllarında kuşatma altındaki Saraybosna’yı terk etmeyerek hem kalemi hem tüfeği ile ülkesini savunan İbrişimoviç; direnişi ve umudu, hayatı ve edebiyatı birleştiren bir mühür gibi Bosna Hersek’in kalbine yerleşen bir yazar. Eleştirmenlerin birinci sınıf bir eser olarak kabul ettiği Uğursuz, on dokuzuncu yüzyıl Bosna’sındaki yozlaşmış bir bey ailesinin çöküşünü anlatan gerçek bir klasik olarak artık Türk okurunun karşısında…

Bu kitabı dikkatlice okuyan, Üstad El-Benna hareketinin ufuklarını anlayacaktır. Çünkü Eğitim Risalesi, Üstad El-Benna'nın eserlerinin en olgunlaşmışı, hatta teorik ve pratik çalışmalarının en sonuncusu; hareket tarihini, Müslümanların durumunu ve nassları ele alan ince kavrayışın ürünüdür. İnsan, nispeten az sayıda bölümden oluşan bu risalenin nice nesillere bu yolun ilkelerini çizdiğini öğrendiğinde hayretler içinde kalır. Hatta şöyle desek mübalağa etmiş olmayız: Bu risale, zafer ve zafer sonrası için ve uzun vadeli amaçlar için İslam Ümmetine takip edeceği yolun işretlerini göstermiştir. Bu da Üstad el-Benna'ya İlahi tevfikin bir nişanesidir.

Her ne kadar, “Bana hikâye anlatma!..”; “Bana masal okuma!..”; “Geç bunları, bunlar hikâye, bana gerçeği anlat!...” şeklinde hemen her gün sokakta ve işyerimizde, hatta ailemizde sıkça duyduğumuz sözlerle itibar erozyonu yaşasa da, esasında bizim medeniyetimiz bir “kıssa medeniyeti”dir; bir başka ifadeyle “hikâye medeniyeti”… İster yazılı ister görsel olsun, insanlar hep hikâye peşinde adeta. Facebook ya da twitterda bir şey paylaşan, duyduğu bir hikâyeyi sanki herkese anlatmak istiyor gibi. Kendi kendine bir özçekim yapan biri de sanki kendi hikâyesini başkalarına anlatmak istiyor. Eskiden ise başta kahvehaneler olmak üzere pek çok uğrak mekânında özellikle erkeklerin birbirlerine anlattıkları şeyler “hikâye” değil de neydi? Mahalle aralarında, pencereden pencereye yöneltilen tonajı yüksek konuşmalar ve sohbetler; köylerde eskiden beri özellikle genç kız ve kadınların yaptığı çeşmebaşı sohbetleri vs… Bütün bunlar da kadınların birbirlerine anlattıkları hikâyeden başka bir şey mi?.. “Kimse beni anlamıyor”; “Annem, babam, ailem beni anlamak istemiyor”; “İnsanlar beni dinlemiyor/anlamıyor” gibi iletişim sorunları da temelde bir hikâye sorunudur. “Kimse beni anlamıyor” diyen biri esasında şunu haykırmıyor mu: “Kimse benim hikâyemi dinlemek istemiyor ya da kimse benim hikâyemi bilmiyor.” Ya yaşlanan insanlarımızın yakınmalarına ne diyelim? “Torunum beni ilkel buluyor”, “Torunuma göre benim anlattıklarım hurafeymiş…” Bu sevimli hikâye anlatıcılarımız şunu mu söylüyorlar: Bizim hikâyelerimizi torunlarımız dinlemiyor / dinlemek istemiyor… Esasında iletişimsizlik denen şey, insanların birbirlerinin hikâyesini dinlememesi ya da merak etmemesi değil de nedir?...

İsa bugüne dek asla bu kadar 'insan' olmadı. Saramago kutsal kitaba yaraşır zenginlikteki üslubuyla bu kez bambaşka bir heyecanla sergiliyor dehasını... Kudüs Romalıların elindedir; İsrailoğulları hakir duruma düşürülmüştür, esir gibi yaşamaktadırlar. Hakim olan duygu bir mesihin gelip Tanrı'nın çocuklarını bu zulümden kurtaracağıdır. Tam bu dönemlerde İsa ana rahmine düşer ve öykü başlar.

Londra Enstitüsü’ndeki dengeler hiç bu kadar hassas olmamıştı. Konsey, Charlotte’ın gücünü elinden almak ve bu gücü, ahlak değerlerinden yoksun, gözünü iktidar hırsı bürümüş Benedict Lightwood’a vermek istiyordu. Will, Jem ve Tessa, Enstitü’yü ve Charlotte’ı kurtarma umuduyla Mortmain’in geçmişiyle ilgili sırları araştırmaya karar verdi. Ancak tek keşfettikleri düşmanın amacı değildi. Aynı zamanda Tessa’yla ilgili huzursuz edici Gölge Avcısı bağlantısını da öğrendiler. Zaten Will ve Jem’in ilgisi arasında kalan Tessa, kendisinin bizzat bir “canavar”a dönüşmesine Gölge Avcıları’nın yardım ettiğini öğrenince başka bir seçimle daha yüz yüze gelecekti.

Bir insanı evcilleştirirken ihtiyacınız olan üç şey: Sabır, Sabır ve yine Sabır! Cesur ejderha Bayan Drake’in Winnie adında yeni bir evcil insanı vardır. Ne gariptir ki Winnie de Bayan Drake’i kendi evcil hayvanı zannetmektedir. Oysa ki bu iki türün de evcil bir canlıdan çok, iyi bir dosta ihtiyacı vardır. Bir ejderha ve küçük bir kızın bütün farklılıklara rağmen kurdukları özel dostluğun, duygusal, öğretici ve bir o kadar da komik öyküsü...

Tel Aviv’in dışındaki bir barakaya sığışmış bir aile: Ailenin hayatının tek hâkimi, fevri ve duygusal Lucette ya da herkesin kullandığı adıyla “Anne”. Kabına sığmayan iyi kalpli oğlu Sammy. Hiçbir işte dikiş tutturamayan güzel kızı Corinne. Küçük kızı, ailenin hikâyesinin sessiz tanığı ve anlatıcısı, herkesin çağırdığı adıyla “çocuk”. Hayatlarının daimi bir parçası olan Lucette’in annesi, onlarınkine komşu “çeyrek baraka”sında yaşayan Nona. Ve Maurice: Kendini siyasi davasına adamış, zaman zaman belirip kaybolan esrarengiz baba. Çağrışımlarla ilerleyen, mekânlardan ve kelimelerden anılara sıçrayan, gerçeklikten gündüz düşlerine ve rüyalara açılan bir roman Ayak Seslerimiz – çocukluğun gizli ve büyülü dünyasının, anneler ve kızlarının, ortadan kaybolan babaların, göç ve sürgünün, korkunun ve sevginin romanı. Ronit Matalon, Mısır’dan İsrail’e göç etmiş bir Yahudi ailenin hayatını güçlü bir duygusal yoğunluk ve zengin bir hayalgücüyle, mizahı da elden bırakmadan anlatıyor; küçük bir barakaya sığmış bütün bir dünyayı sesleri, renkleri, kokularıyla canlandırırken, hiç bilmediğimiz bir İsrail portresi de sunuyor.

New York’tan Meksika’ya uzanan bir yol... Ses envanterleri oluşturan belgeci ve belgeselci bir çift, çocuklarını da yanlarına alarak sınıra doğru seyahate çıkar. Kadın, sınırı geçtikten sonra başlarına ne geldiği belli olmayan iki kayıp göçmen kızın, adam ise Apaçilerin ruhlarının halen gezindiği topraklardaki yankıları kaydetmenin peşindedir. Issız motellerden izbe barlara savrularak kıtanın kalbine inen bu yol, geçmişin yitik seslerini de bugüne katacak ve yolcular için farklı rotalar çizecektir. Kayıp Çocuk Arşivi doğudan batıya, Amerika’nın bir ucundan diğerine uzanan geniş güzergâhı ele alıyor ve okurunu soluksuz bırakan sürprizleri, hakikatleri, mucizeleriyle çağın ruhunun bir dökümünü çıkarıyor. Öyle bir arşiv ki bu, bir ailenin dağılışını, bir ilişkinin çıkmazlarını ve kardeşlik bağının kuvvetini göstermekle kalmıyor, Batı medeniyetinin dehşetengiz panoramasına ait duvarlara çarpan insanların ve insanlığın, sağ kalmak için ödediğimiz bedellerin, kayıpların ve kayıpların geride bıraktığı boşlukların belgesini, hikâyesini barındırıyor.