Katalog

İçerisinde az da olsa masumiyet olduğunu düşündüğümüz karanlıkların, yürek burkan hikâyesi… 1959 yazıydı. On yaşında olduğum yaz. Sokaktaki herkesin kapılarını kilitlemeye başladığı yaz. Bir kızın ölmesi önemli bir şeydi. Fakat iki kızın ölmesi... Bu bambaşka bir şeydi. Herkes bir sonraki kurbanın kim olduğunu merak etmeye başlamıştı. Ben hariç. Sıradaki kurban bendim. Bunu biliyordum. o Babası ölmeden evvel Sally, ona bir söz vermiştir. Kız kardeşini canı pahasına da olsa koruyup kollayacaktır. Anneleri hastaneye yatırılınca üvey babaları onları terk edip gitmiştir ve büyük ablaları Nell, erkek arkadaşıyla ilgilenmekle kardeşlerine vakit ayıramayacak kadar meşguldür. İki küçük kız kardeş bir başlarına kalakalmışlardır. Bu durum ise, küçük kızları taciz edip öldüren o sapık için bulunmaz bir fırsattır… İnanılmaz bir hayal gücüne sahip olan Sally’nin emin olduğu iki şey vardır: Katilin kimliği ve sıradaki kurbanın kendisi olduğu. Kız kardeşi ve kendisini o sapıktan koruyabilmek için elinden gelenin en iyisini yapmaktan başka çaresi yoktur. “Masumiyetin kaybedilmesi, Kagen’in şefkat dolu romanında görüldüğü gibi, bir annenin ya da babanın kaybı veya gerçek olduğu düşünülen bir şeyin aslında kocaman bir yalan olduğunun keşfedilmesi kadar dramatik olabilir. . . Kagen her dönemdeki çocukların savunmasızlığını zarif bir şekilde göstermektedir. Sally, hayatı pahasına sözünden dönmeyen bir kız ve aynı zamanda büyüleyici bir başkahraman.” - Publisher’s Weekly “Acı-tatlı ve şahane bir şekilde betimlenmiş olan Karanlıkta Islık Çalmak, iki küçük kız kardeşin, hayal kırıklığı ve arayışlarla dolu bir yazın öyküsü. Karanlıkta Islık Çalmak çok başarılı. Kaçırmayın.” - SARA GRUEN Filler İçin Su romanının yazarı “Bu roman tek kelimeyle muhteşem... Romanı çekici kılan şey Kagen’ın edebi tarzı ve dünyanın gerçek yüzünün yavaş yavaş ortaya çıkışını, on yaşında bir çocuğun gözlerinden görebilme becerisi. Sally’nin üslubu masum bir zekâ içeriyor ve tam anlamıyla büyülüyor. Sally ile Troo özenle işlenmiş karakterler, Down sendromlu kız gibi başka birkaç muhteşem karakterin ortasında acı verecek kadar canlı.” - Milwaukee Journal Sentinel “Arada sırada karşınıza, karakterleri son derece sevecen olduğu için aileniz kadar sevdiğiniz ve konusu, ne kadar çabalarsanız çabalayın, hikâye uzasın diye daha yavaş okuyamayacağınız kadar heyecanlı olan bir kitap çıkar. Karanlıkta Islık Çalmak işte böyle bir kitap. Bu kitabı, ilk sayfasından son sayfasına kadar çok sevdim.” - Sandra Kring, Carry Me Home ve The Book Of Bright Ideas kitaplarının yazarı “Bu cesur ve akıllı, saygısız ve romantik küçük kızın, mahallesi ve gizemleri hakkındaki gerçeği anlatacağına ve en önemlisi bize 1959 yazında çocuk olmanın nasıl bir şey olduğunu anlatacağına inanıyoruz.” - Milwaukee Magazine “Kagen’in ilk romanı, okuyucuları 1959 yılının unutulmaz yazına çeken on yaşındaki anlatıcı Sally O’Malley sayesinde, sevimlilikle ışıldamaktadır. Yazar, bu unutulmaz kitapta dünyayı, erken büyümüş bir çocuğun gördüğü şekilde resmetmektedir.” - Romantic Times “Kakaolu süt ve Gökyüzü Kralı ya da Kırmızı Işık oyunu gibi anılarla gülümsemenize yol açacak olağanüstü, komik ve muhteşem bir kitap .” - Chapel Hill Herald (Durham, Kuzey Carolina) “Muhteşem bir konu... Birinci sınıf bir anlatım…” - The Capital Times

Sıra dışı bir kadının içten duygu ve düşünceleriyle örülmüş, zamansız bir yolculuk vaat eden, zeytinli ve cırcırböcekli bir hikâyeye davetlisiniz. Bu hikâyeyi bir bitki yazdırdı. Şaka değil... Bitkiler canlıdır ve hafızaları vardır. Duygu ve düşünceleri, tahminlerin ötesinde hisseder ve kaydederler. Ama bu hikâyenin niyeti, bitkilerin zeki dünyalarını anlatmak değil. Anlatılan onca şeyin arasında aslında sadece biri bu: Bütün varlıkların birbirine görünmeyen bağlarla bağlı olduğu gerçeği. Hikâyenin kalbinde ise tutunamayan genç bir kadın var. Sıra dışı bir genç kadının, annelik, kadınlık ve ilişkiler hakkındaki anlam arayışının, var oluş sıkıntılarının, hayata değer katma çabasının ekseninde gelişen bir hikâye elinizdeki. Sıra dışı kendini bildi bileli sorular sorar, cevaplar arar. Hele de o kritik kararının etrafında dönerken annesinin ne düşündüğü öyle önemlidir ki... Sorularının cevaplarını ararken annesiyle farklı zaman ve zeminlerde yaptığı konuşmalar, geçmişinden kalbine taşıdığı birkaç insan, zihninin aynasında gezinir durur. Çıktığı bu batini yolculukta ona, saksıda yaşayan bir zeytin ağacı ve ağustosböcekleri de eşlik edecektir! (Tanıtım Bülteninden)

Bir süre sonra tam yola çıkmak üzerelerken, kendinden emin bir şekilde gözlerini kaldırdı ve olanlara inanamadı. Bu imkânsızdı. Karşısında, kendisine doğru ayarlanmış dikiz aynası ve Nikola’nın güzel gözleri vardı. Elindeki ipler kayıp gitti. Artık istese de hiçbir şeyi kontrol edemiyordu. Midesinde uçuşan kelebekler, hızlı hızlı atan bir kalp, kızaran bir yüz ve engelleyemediği bir gülümseme... Aşk... Aniden gelivermişti; bu topraklarda, aynı, yıllar önce dedesine gelip de bir daha gitmediği gibi. Kader ona, dedesinin kaderine benzer bir hazırlık mı yapıyordu? Bulutların üstündeydi artık ve annesinin asık suratlı hâlinin düşüncesi bile, onu oradan indirmeye yetmiyordu. Meryem, gözlerini kapattı. Artık hiçbir şeyi kontrol edemiyordu. Oysa kişiliği, ailesi ve okuduğu bölüm, onun bu zamana kadar olan hayatını kontrol altında yaşamasına olanak vermişti. Ama şimdi hayat felsefesi allak bullaktı, sanki her şey ters yüz olmuştu. Yıllardır, özellikle son bir yıldır beklediği hayatının dönüm noktası, bu yolculuk muydu? Ve “aşk”, neden gelirken izin istemiyordu, neden? Meryem, kendisini tamamen kontrolsüz ve savunmasız hissetti. O kadar çok şey yaşanıyordu ki Meryem artık bitmek üzere olduğunu düşünüyordu. Ama dedesinin anlatacakları, onu bir daha şaşırtacak, hatta bütün duygularını sarsacaktı. Aslında en önemlisi, dedesinin şaşıracakları da daha bitmemişti. Dede ile torun için hayat, sürprizlerle dolu bir yolculuk hâline gelmişti. Ne yolculuk bitiyordu ne de sürprizler!

Tedirgin ama hayranlıkla baktı içeri… Bir ara usulca elimi bırakıp barınağın kapısına iyice yaklaşıp, korkarak seslendi içeri doğru: Baba, beni duyuyor musun, biri var, beni çok sevdiğini söylüyor, ben de onu sevmek istiyorum, baba izin ver saçlarımı senin okşadığın gibi sevgiyle okşasın, baba özgürlüğümü ver, onu doyasıya sevmek istiyorum, ne olur izin ver bana, diye seslendi… O yine babasına yalvarmaya devam etti: Baba, saçlarımı sevgiyle okşamak istiyor, izin verirsen beni tanımak, tanıdıkça sevmek istiyor… Ne olur izin ver bana, ben de onu beni sevdiği gibi seveyim… İçerden bir ses gelmedi… Dönüp bir an bana baktı… Ve sonra birden o yeryüzünün bütün acılarını taşıyan gözlerini ve sesini bana bırakıp gitti…