sazlar ve çamur

"... Şimdi bütün hayatının ne kadar rezilce geçmiş olduğunu farkedebiliyordu. Sança efsanesini, gölün kıyılarında nesilden nesile anlatılan o yılanın hikayesini hatırladı. Kendisini efsanedeki çobanın yerine koydu; küçükken yılanı bağrına basıp beslemiş, hatta vücudunun sıcaklığıyla ısıtmıştı; ve savaştan sonra onu böylesine büyümüş ve güzelleşmiş görünce şaşırmıştı. Ve o da sonunda öldürücü kucaklayışıyla mahvına sebep olmuştu.Çobanın yılanı vahşi doğada, onunki ise köydeydi. Palmar'ın Sança'sı meyhanede, oturduğu yerden kaskatı, öldürücü halkalarıyla onu kuşatarak öldürmekteydi."