En Çok Görüntülenen Kitaplar

Bu metin; modern devletin hikâyesini anlatmak için kaleme alınmıştır. Ancak bu hikâye, onun sadece "yalın" hikâyesinden ibaret değildir elbet. Hikâyenin yalın olma imkânı ve ihtimali yoktur; zira hikâye çok badireler atlatmış, hayatın çemberinden geçmiş modern devletin hikâyesidir. Bu kitapta anlatılan hikâye bize sürekli anlatılandan biraz farklıdır. Ya da daha doğru söylemek gerekirse, modern devletin o bize anlatılan yalın hikâyesinin dışındaki hikâyesidir burada anlatılan. Diğer bir ifadeyle, hikâye, halının altına süpürülmüş tozlar gibi, bir yönüyle görünürde yapılmış bir temizliğin hikâyesini anlatmaya çalışır. Ayrıca halıyı biraz kaldırarak altındaki tozları görünür kılmanın da bir hikâyesidir bu. Hikâye sevimli değildir kuşkusuz. Bu yüzden her okuyanın hoşuna gitmez. Kimileri halının kaldırılmasından rahatsız olabilir, kimileri altındakilerden. Ama ne olursa olsun yazarın yazabildiği budur. Metin açık olmaya çalışır lakin bazen paradoksal ve karmaşık bir hal alabilir. Hikâye bitmemiş bir hikâyedir çünkü. Olmaya çalışır, henüz olum aşamasındadır. Kurguda kısmi boşluklar bazen bile-isteye, bazen de bilmeden kalmıştır. Zamanın tozu bir miktar giderir mi bunları, bilinmez. Bu sebepten, kitap bir çalışma taslağıdır aslında. Denemeye değerdi; bu yüzden denedim. Kitap ortaya çıkarken iki dost beni hiç yalnız bırakmadı: E. Sami Aksoy ve Neva Ö. Öztürk. Onlar olmasalardı bitiremezdim bu eksik hikayeyi. Ayrıca 2012-2013 öğretim yılında 2-B ve 2-C öğrencileri benim her türlü halimi her hafta çekmek zorunda kaldılar. Sınıf, son haftalara kadar hiç boş kalmadı. Ankara Hukuk'tan Can, Efe, Cem, Mert ve TOBB Hukuk'tan Umut; bana kalan sıkı dostlar oldu bu sürecin sonunda. Öğrenciler ve böylesi dostlar olmadan ne hayatın ne de akademinin bir tadı var zaten. (Tanıtım’dan) Konu Başlıkları Teoloji, Kutsallık ve Devlet Max Weber'in Rasyonelleştirilmiş Tanrısı Pastoral İktidar'ın Cemaziyelevvelinden Devletin Kutsallığına

Bjørn Hansen’e Dair Üçüncü ve Son Roman On Birinci Roman, On Sekizinci Kitap’ta hayatını kökünden değiştirecek bir planı uygulamaya koyarken, 17. Roman’da ise yıllardır görmediği oğluyla yeniden iletişim kurmaya çalışırken izlediğimiz Bjørn Hansen artık yaşlı bir adamdır ve Oslo’nun yoksul bir mahallesindeki küçük dairesinde tek başına yaşamaktadır. Fakat ölmüş anne ve babasıyla hayali konuşmalar yaparak ölüme hazırlandığı günlerin akışı davetsiz bir misafir yüzünden beklenmedik bir yön alacaktır: Gelini yıllar sonra Bjørn Hansen’in kapısını çalmış, üniversiteye başlayacak torunu Wiggo’yu dedesinin evinde kalması için yanında getirmiştir. Dag Solstad külliyatının en önemli parçalarından birini oluşturan Bjørn Hansen üçlemesi unutulmaz bir finalle sona eriyor. “Solstad okurlarına alçakgönüllü, neşeli, mükemmel bir roman sunuyor. Kendine özgü bir ars moriendi, ölme sanatı üzerine küçük bir kitap.” Dagbladet “Solstad’nın Bjørn Hansen kitaplarında, kültüre dair zekâ dolu bir kötümserlik ve katıksız bir asilik harika yazınsal niteliklere dönüşüyor.” Bjørn Ivar Fyksen, Klassekampen

Karanlıktan ışığa doğan, çeşit çeşit, rengârenk mantarlar! Yeryüzünün altında incecik ipliklerle birbirine bağlıdır onlar. Yer altı ağını oluşturur, ağaçların birbirleriyle haberleşmesini sağlarlar. Minicik bir mantarın içinde bile koskocaman bir dünya var. Sofya bu macerasında doğanın muhteşem uyumunu, farklılıkların güzelliğini ve mutluluğun aslında küçük şeylerde gizli olduğunu keşfedeceği, masalsı bir yolculuğa çıkıyor. (Tanıtım Bülteninden)

Yaşam tam da ölümü kabullendiğin anda başlar. Ölümü kabullenmeli ki insan, aldığı nefese sıkı sıkıya sarılabilsin. Ötanazi Okulu’nda yalnızlığın içinde solmayı bekleyen Yeşil için hayatına giren suikastçı bir durak gibiydi. Ölmeden önce uğrayacağı ıssız, çorak ama güvenli bir son durak... Belki de ayrılmak istemeyeceği tek duraktı bu. Az da olsa nefes alabileceği tek durak… Fakat zaman daralıyordu, göğsünde saatli bir bomba gibi taşıdığı kalbin ömrü tükeniyor, Yeşil’i de beraberinde tüketiyordu. Herkesin ölesiye istediği bir kalbin taşıyıcısı olmanın bazı bedelleri vardı ve Yeşil, belki de en ağır bedeli ödüyordu. O kalbin içinde yaşamayı… Tehlike ve gizemin iç içe geçmiş duvarlarıyla örülü Ötanazi Okulu, serinin ikinci kitabıyla yeni sırlara kapı aralamaya devam ediyor. “Kabul etmek istemediğim tek şey onun beni yaşattığı ve benim dışımdaki herkesi öldürdüğüydü. Cennet ve cehennem tek bir vücutta hüküm süremezdi.”