En Çok Görüntülenen Kitaplar

Antik dönemin bize bıraktığı birçok bilmece içinde hiç biri Mitras Gizemciliği kadar ilgi çekici değildir. Anadolu'da, Tarsus'ta doğduğu düşünülen Mitraizm Roma lejyonlarıyla Roma dünyasını özellikle Orta Avrupa'yı etkilemiş, Antik Dünya'nın hala bilinemeyen en ilginç dinlerinden birisidir. Eleusis ve İsis isimleriyle bilinen diğer "gizli kült"lerinde olduğu gibi, Mitras Gizemciliği de ancak bu külte kabul edilenlere açıklanan bir sır etrafında oluşturulmuştu. Bu gizliliğin bir sonucu olarak da kültür öğretisi - bildiğimiz kadarıyla - hiç bir zaman yazılı hale getirilmemişti. Mitraizmi anlamaya çalışan çağdaş akademisyenler, işte bu yüzden, bu doktrinin sırlarını çözmeye çalışırken hemen hemen hiç bir yazılı belge bulamamışlardır. Bununla beraber, Mitra tapınakları (Mithraeum) genellikle yeraltında inşa edildiği için, aralarında çok zengin ikonografinin de bulunduğu içerikleri iyi korunmuştur. Bu nedenle Mitraizm, antik dünyanın arkeolojik olarak en çok bulguya sahip olgularından birisidir. Mitraizmin mirası olan açıklanamayan çok sayda arkeolojik eser, klasik ve din bilimlerinin çözüm bekleyen büyü bilmecelerinden birini oluşturmaktadır. Elinizdeki bu kitap, Mitras Gizemciliğinin ilginç ikonografisinin, aslında astronomik bir bilmece olduğu anlaşıldıktan sonra, bu kültün Tarsus'ta ortaya çıkıp tüm Avrupa'ya nasıl yayıldığını, tüm belge ve bilgilerin ışığında, sürükleyici bir bilimsel çalışma halinde açıklamaktadır.

Ben çocuğum, heykel değil! Yerinde duramayanlar, hoplayıp zıplayanlar, ağaçlara tırmanıp duvarlara çıkanlar, durmadan düşüp yara bere içinde kalanlar… İşte tam size göre bir kitap… “Ben heykel değilim, çocuğum” diyorsanız, Nilay Özer’in yazdığı, Mert Tugen’in resimlediği Yara Bandı Fabrikası kitabını elinizden bırakmayacaksınız demektir… “Ateş, yaramaz mı yaramaz bir oğlandı, Aklı çok, boyu kısa, hiç yerinde durmazdı. Tırmanırdı ağaçlara, Komşunun bahçesinden şeftali aşırmaya. Vantuzları yoktu tabii ayakları kayardı. Vantuz nedir bilir misiniz? Mesela Bay Ahtapot’un, Kendini yapıştırmasına yarar avına. Ateş onlarca kez düştü ağaçtan, Yara bandı yapıştırdı annesi her yanına. Kaşının üstüne, ağzının kenarına, Dizinin şurasına, omzunun burasına, Ateş yine de tırmandı ağaçlara.”

Atatürk Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi (ATA AÖF) Çağdaş Felsefe Akımları Dersi Çıkmış Sorularıdır.

“İstanbul’u Bul Bana” Hulki Aktunç’un “Kostantıniyye Haberleri” (1989-1993) gazetesine yazdığı deneme­lerden oluşuyor. Gazetenin ilk sayısından itibaren “İstanbul’u Bul Bana” başlığı altında yazan Aktunç, İstanbul’un argosunu, sokaklarını, ayazmalarını, deli­lerini konu etti, hayatında iz bırakmış İstanbulluların portrelerini çıkardı. Kitabı hazırlayarak hem İstanbul kaynakçasına hem de Hulki Aktunç külliyatına bir yenisini ekleyen Bengü Vahapoğlu, “Aktunç’un ayrıntılara karşı özenli, bilge, eleştirel ama aynı zamanda sevecen bakışı okurun İstanbul’a dair yeni bir perspektif geliştirmesine yar­dımcı olacaktır” diyor. Kent sözcüğünü sever misiniz? Sevmezseniz, şehir keli­mesini mi seversiniz? Bir yerde mi okudum, yoksa ben mi yazdımdı, anımsayamıyorum… Şehir bana İstanbul’u anlatır, kent ise Ankara’yı. Nedenini tartışıyorum kendi kendime. Örneğin, Taşkent şehir midir? Hollywood’un arabesk takıldığı sıralar çekilmiş bazı filmlerde görülen, tebeşirden yapılmış, Arap kubbeli, hurma ağaçlı, sözde masal yerleşmeleri kenttir bal gibi; onlara “ş” ve “h”nin hakkını vererek şehir demek kolay değil. Şehir, tarihtir; kent ise yeni bir türeyişi simgeler. Şehir, hikâyedir; kent, öyküdür. Ve evet, çünkü şehir kelimedir, kent sözcüktür.