Basit Katalog

Rönesans’ın büyük ismi Leonardo da Vinci bugün daha çok Mona Lisa, Son Akşam Yemeği veya Kayalıklar Madonnası gibi resimleriyle ön planda olsa da aslında bir ressamdan daha fazlasıdır. Kuşların uçuşlarını gözlemleyip aerodinamik yapılarını inceleyerek uçan bir makine üreten bir mucit; savaşlarda düşmana karşı üstünlük sağlayacak çok çeşitli yıkım silahları ve ulaşım araçları tasarlayan bir mühendis; binalar, yollar, köprüler ve kale savunma sistemleri tasarlayan bir mimar; gizlice morga girerek kadavralar üzerinde anatomi çalışan bir meraklı… Her konu ilgi alanına giriyordu. Cebir, geometri, perspektif, hidrolik, botanik, inşaat bilimi, optik, askerlik sanatı, mekanik bilimi, tıp… Doymak bilmez bilgi açlığı onu sürekli okumaya ve yazmaya sevk ediyordu. Tek hocası ve yol göstericisi merakıydı. Daha gençliğinde dehası keşfedildi, takdir edildi. Ömrünün son demlerine kadar sanatının ve ustalığının kıymetini bilen isimlerin lütfunu gördü. Hatta 1516 Fransa Kralı I. François bizzat gelerek kendisini Fransa’ya davet etti, onu hizmetine aldı. Bu şöhretine rağmen Leonardo hep şatafattan uzak yaşadı, konforun merakını köreltmesine, çalışmalarına ket vurmasına izin vermedi. Peki ama Leonardo da Vinci’nin yaşamı nasıldı? Bruno Nardini elinizdeki kitapta büyük ustanın yaşamını okunması rahat, zevkli bir üslupla sunuyor. Ailevi arka planından eserlerini hazırlama süreçlerine, çevresindeki insanlarla ilişkilerinden merakını tutkulu bir şekilde rehber edinmesine kadar Nardini, Leonardo’nun 67 yıllık ömrünü, her biri ustanın farklı bir yönünü açığa çıkaran anekdotlarla aktarıyor. Kemal Atakay’ın Türkçeye yetkin çevirisiyle Leonardo da Vinci: Bir Ustanın Portresi siyasi kargaşanın, iktidar çekişmelerinin, dinî yapılar ile halkın arasında etrafındaki dünyayı anlamaya ve anlamlandırmaya çalışan Leonardo da Vinci’nin canlı bir portresini çiziyor. (Tanıtım Bülteninden)

Müslüman Türk devlet ve toplum geleneğinde değişik boyutlarıyla İslam’ın yeri ve işlevi konusu, belki ilk bakışta Kristof Kolomb’un yumurtası gibi basit görünebilir. Ama temelde bu, Türk devletlerinin iç ve dış politikalarını, toplumlarının yapısını doğru ve gerçekçi olarak anlamamız ve analiz etmemiz konusunda önemli ve karmaşık rolü olan bir problemdir. Bu itibarla yüzyıllara yayılan uzun soluklu bir tarih sorunsalı olarak zihniyet, kullanılan araçlar, uygulanan yöntemler ve elde edilen sonuçlar olarak ciddi bir şekilde tartışılmayı hak ediyor. İşte günümüz tarihçilerinden Ahmet Yaşar Ocak, Selçuklular, Osmanlılar ve İslam / Tespitler, Problemler, Öneriler adlı kitabında bu sorunsalın siyasal, kurumsal, toplumsal, tasavvufi ve itikadi boyutlarını, Mehdîlik ve Mehdîci hareketler gibi toplumsal ve mistik ağırlıklı halk hareketlerine yansıyan yönlerini irdeliyor. Devlet, toplum ve İslam ilişkisi probleminin muhtelif yönlerini tarihsel gelişimi ve yansımaları bağlamında kendine özgü yaklaşımıyla sergilemeye çalışıyor.

Sürgünlük, kaçınılmaz olanı yaşamaktır. Yersizliğin, yurtsuzluğun kıyısına gelinmekle başlar. Bunun ivmesi de koşulların gücünden gelir. Karşı konulan, savaşılan koşullarda yenik düşmenin ardından kaçınılıp sığınılacak bir yer/yurt arayışıdır tüm bunlar sonrasında yaşanılan. Kopuş burada başlar işte: Bir yol çatına gelen üç kardeşler masal kahramanlarının dönüşsüz seçenekleri sunulmuştur ona; ya zorunlu olanın kanatlarında takılıp gidecek, ya gönüllü bir yolun yolcusu olacak ya da sızılarını yaşayacağı yolun kılavuzu kesilecek. Nereye, ne yöne de gitse kalbinde o sözlerin mührü olacak hep: Sürgün. Feridun Andaç, Julio Cortazar'dan Tahar Ben Jelloun'a, Oya Baydar'dan İlhan Berk'e, pek çok aydının sürgünlük, yersiz/yurtsuzluk üzerine düşüncelerini, duygularını ve yaşadıklarını bu kitapta topladı. Sürgünlüğün Bin Yüzü, sürgündeki edebiyatçıların ve sürgün edebiyatının benzersiz bir buluşması.

Yüzyılın Son Tanıkları, yazar, sanatçı, kültür ve bilim insanlarıyla yapılmış söyleşileri içeriyor. 20'inci Yüzyılın sonunda, 75 yıllık Cumhuriyetimizin yetiştirdiği kültür insanlarının uğraşıları, aydınlanma yolundaki çabaları, yapıtlarıyla dile getirmeye çalıştıkları bu söyleşilerin çıkış noktasını oluşturuyor. İnceleme, eleştiri ve denemelerinde edebiyatımızın çağdaşlaşma serüveninin oluşmunu aydınlamacı bir bakışla sergileyen Feridun Andaç, bu kitaptaki söyleşilerin de bu anlayıştan yola çıkıyor. Söyleştiği kültür insanlarıyla ülkemizin edebiyat/düşün/sanat ortamının yüzyılda geçirdiği dönemleri, süreçleri irdeliyor. Yazmak uğraşının önünü açan, aydınlanma ve bilinçlilik yolunda gelişmemizi sağlayan edebiyat/sanat eğitiminin temel disiplinlerini verebilecek bir çabanın ürünüdür bu söyleşiler. Andaç, son yüzyılda tanıklığı içeren söyleşiler kitabının oluşma düşüncesini şöyle dile getiriyor: 'Yüzyıl biterken yazın ve düşün yaşamımıza, bir yerde de yüzyılın sonuna tanıklık eden sanatçı ve bilim insanlarıyla söyleşileri Yüzyılın Son Tanıkları olarak adlandırmamın ise yine bu tanıklık, kalıcılık ve paylaşmak düşüncelerinden kaynaklandığını söylemiliyim.' Muzaffer Buyrukçu Yüzyılın Son Tanıkları, edebiyatla ilgilenen herkes için bir kılavuz kitap.

Delilik, cinselliksizlik, dilsizlik ve bellek temaları etrafında gelişen kısa ama son derece yoğun bir anlatı Elime Tutun. Cinselliğini yitirmiş bir adamla dilini yavaş yavaş kaybedip deliliğe sürüklenen bir kadının "imkânsız" ilişkisini, belleğin soluk, çarpıtıcı ve dönüştürücü aynasındaki yansımaları üzerinden anlatan güçlü bir şiir-metin. "İmgeleri soğutup bayatlamalarını engelleyen bir buzdolabı gibi kullanırdık oyunları. Gülmezdin oynarken ama seni çok rahatlatırdı. Neden? Belki de hiçbir şey sana gerçek anlamda rahatlık veremediğinden bu tür oyunlarla içini dindirmek isterdin. Şahsi olmayan her konuda canlanırdı dilin. Anlık bir huzur, bir bardak suyun izlediği yoldaki serinlik kadar, görmek istemediğin kaçınılmaz bir şey karşısında bir an gözlerini kapamak kadar, şöyle bir yüzüp gelmek kadar..." (Tanıtım Bülteninden)

İnsanlar öpüşen tek hayvan mıdır? İyi öpüşenler aynı zamanda iyi sevgili de olur mu? Ve bu kadar pahalı olan dudak parlatıcıları, verdiğiniz paraya gerçekten değer mi? Öpüşmenin Bilimi bu neredeyse evrensel olan deneyim hakkında her bir cinsiyetin öpüşme tercihlerinin çeşitlerinden, ve öpüşmenin başının ortaçağda neden belaya girdiğine kadar bilmek istediğiniz her şeye açıklık getirmektedir. Kirshenbaum beyni-mizin öpüşmeye nasıl tepki verdiğini değerlendirmek amacıyla kendi çalışmalarını yönetmek için laboratuara bile girmiştir ve sonuçlar sizi oldukça şaşırtacaktır. Öpüşmenin Bilimi, evrimsel biyoloji, klasik tarih, psikoloji, popüler kültür ve nörobilim üzerinde durarak bu samimi hareket hakkındaki düşünce ve duygularınızı sonsuza kadar değiştirecek, hatta belki de sizi daha iyi öpüşen biri haline getirecektir. "İlk öpücüğün unutulmayacağını söylerler. Bu kitap da şüphesiz aynı etkiyi yapacaktır. Sheril Kirshenbaum'un, öpüşmenin nörolojisinden, dudakları birleştirme hakkında pratik öğütlere kadar geniş bir alanı kapsayan kitabı hem eğitici hem de eğlenceli." - Sam Kean, Kayıp Kaşık'm yazarı- "Eğer öpüşme bilimini bilmenin öpüşmenin şiirselliğini bozacağından korkuyorsanız, korkmayın. 'Bilgelikten daha iyi bir kader'olduğu söylenen öpüşmeyi bir daha asla eskisi gibi düşünmeyeceksiniz." - Jennifer Ackerman, Seviş Uyu Ye İç Rüya Görün yazarı- "Sheril Kirshenbaum size ağzımızı kullanmamızın bu muhteşem yolu hakkında bilmek istediğiniz herşeyi sunuyor." - Robin Marantz Henig, New York Times- (Tanıtım Bülteninden)

"Martín'in dehası birçok şekil alır: resim yapma, müzik, sürekli gelişen öğrenme topluluğu ve Tanrıya şükür ki bunun gibi kitaplar. Okurken öyle heyecanlanıyorum ki yerimde duramıyorum. Verandada oturup okumaya başlıyorum… Sonra salona girip ateşi yakıyorum ve Martín'in muhteşem canlı metninin içimde yanmasını izliyorum. Düşünceleri ve dili öyle canlandırıcı ki içimde ondan çok fazla alıntı yapma dürtüsü uyanıyor. Sadece hayvanların bize yas tutmamızda ve sürecin içinde ilerleyip övgünün güzelliğine ulaşmamıza nasıl yardımcı olduğuna dair ve birkaç parlak anlayışına değineceğim. Dediği gibi hayvanlar bize doğallığımızı kaybetmenin yasını tutmamızda yardım ederler. Ve vahşi doğadan gelen bir "yas akrabasının" bizimle birlikte evlerimizde yaşaması gibi "dünya çapındaki çok eski bir kabile geleneğini" çoğunlukla unuttuk. Hayvanlara bakmak kutsal bir sorumluluktur. Hayvanlar bize gerçekten yas tutmak ve derin bir ağlamada çok yardımcı olabiliyorlar. Ve tabii ki yası övgüye çevirmenin muhteşem sanatını başarmamız için övgü sunmamıza da yardım ederler. Martín bize "Dünyanın zıplamasına ve yeniden yaşamasına izin ver" der ve kendisi bunu lezzetli cümleleriyle gerçekleştirir. Bu faydalı, çok güzel kitabı okuyun ve sonra yeniden okuyun." —Coleman Barks, Rumi: Soul Fury kitabının yazarı "Burada Martín Prechtel bize barış için bir davetiye gönderiyor. Onun yerli bilgeliği yürek parçalayıcı kayıplarımızın yasını tutmamamızın aksettirdiği etki için çok ihtiyaç duyduğumuz içgörüyü sağlıyor. Bize her zamankinden daha şiddetli savaşlarımızın yıkıcı mirasını ve modern savaşçılarımızın etrafında dönen yanlış anlaşılmış hayaletlerin yükünü çok dokunaklı bir şekilde gösteriyor. Ancak, bizi daha fazla ümitsizliğe sürüklemek yerine, her bölüm yeni bir tohum ortaya koyuyor ve yeni bir hayata filizleniyor. Martin sıradanlığın ve mucizeviliğin komik ve tuhaf dönüşlerinde bizi tatlılıkla ikna ederken yükselen güneşimizin güzelliğine şarkı söyleyerek uyanmamız ve bu karmaşık ve zarif dünyaya şükran içinde yaşamamız için ilham oluyor." —Inge Hindel, MD/PhD, bütünleyici tıp doktoru, Virginia Garcia Memorial Health Center, Oregon "Martín Prechtel yine yapacağını yaptı... zehirden ilaç var etmeyi. Sıkıntı içindeki bir toplumun yas, acı, çekişme ve diğer unsurlarını alarak, kulak verenlerin hakikaten şifa bulacağı bir iksir kaynatmak, işte Yağmura Kavuşan Toprağın Kokusu tam da bunu yapıyor." —H. Bruce Colak, Müzisyen (Tanıtım Bülteninden)

Nobel Edebiyat ödüllü yazar Maurice Maeterlinck’in ünlü doğa denemesi Çiçeklerin Zekâsı, tüm okurlar için bilimsel bilgiyi edebiyata dahil etme konusundaki coşkulu girişimi temsil ediyor. Özgün bir anlatım gücüyle yazan Maeterlinck, çiçeklerin bilgi sahibi olmadan düşünebilme gücüne, bir tür zekâ teşkil eden kapasiteye sahip olduğunu öne sürüyor. Bu eser, edebiyat ile bilim arasındaki yaratıcı karşılaşmaların yanı sıra insanlığın dünyayla ilişkisi hakkındaki güncel tartışmalardan heyecan duyanlara keyifli bir okuma serüveni sunuyor. “Uysal, sessiz, itaatkâr, dalgın görünen, kendi halinde ve kaderine boyun eğdiğini düşündüğümüz bitki alemi, aslında tam tersine kadere karşı en inatçı ve ateşli başkaldırıyı simgeler. Bitkiyi besleyen temel organ olan kökleri ayrılmaz bir şekilde toprağa bağlıdır. Yaşamda bizi zorlayan muazzam yasalardan hangisinin omuzlarımıza en büyük baskıyı yaptığını keşfetmek, bizim için zor olsa da, bitkiler için böyle değildir; bu yasa, bitkiyi doğumundan ölümüne kadar hareketsizliğe mahkum eden yasadır. Bu yüzden yaşam mücadelesinde bitki, çabalarını ilk nereye yoğunlaştıracağını bizden daha iyi bilir. Sonrasında çiçeğinin ışığında serpilip olgunlaşmak ve organize olmak için köklerinin karanlığından yükselen saplantılı direnç, eşsiz bir gösteri sunar. Bu direnç, kendisini tek bir amaca ulaşmaya adamıştır: Yeraltındaki kaderinden yukarıya çıkmak, kurtulmak, ağır ve kasvetli yasaya başkaldırmak, serbest kalmak, kendisini sınırlayan dar tabakayı delmek, icat ederek ya da kanatlı canlılardan yardım isteyerek olabildiğince uzaklara gitmek, kaderinin onu hapsettiği alanın dışına çıkmak, başka bir âleme yaklaşmak, hareketli ve canlı bir dünyaya girmek…” (Tanıtım Bülteninden)