Basit Katalog

Geceler inerdi sevgili ile üzerimize. Yıldızlar süslerdi karanlık korkularımızı. Değil mi ki aşk her şeydi ama tüm yeminler yıldızların üzerineydi. Üzerine yemin edilen yıldızların üzerine bir kez daha yemin olsun ki; Yusuf kadar güzeldi tüm çocuk kalpler gecenin karanlığının içerisinde çünkü kalpleri masumdu! Bu yüzdendi ki masumiyetleri kalplerimize dokundu. Yokluğa, acıya, bozguna uğramış her değere bir umuttu tüm gül yüzlü çocuklarım. Elini ver öğretmenim dedi, elinizi uzatın masum kalplerimize. Savunmasız ve ışıl ışıl parıldayan yüzlere uzattım ellerimi. Gülizarda birer gül yetiştirir gibi. Her bir yaprağa merhamet, sevgi, şefkat duyarak dokundum. Bir gül bin umut oldu güzel ülkeme. İlim, sevgi, bilgi kelamın aynasında gül yüzlü çocuklarımız için bir umut şimdi. Yemin olsun ki geceye her bir çocuk gül yüreğimde!

Konusu bulunamadı.

Genç bir insan iken dünyayı değiştirmek istemisim Ne var ki dünyayı değiştirmenin çok zor olduğunu gördüm,bu yüzden ulusumu değiştirmeye çalıştım. Ulusumu değiştiremeyeceğimi anladığımda,yaşadığım kente diktim gözlerimi.Ne var ki,yaşlı bir adam olarak kendimi değiştiremedim. O zaman ailemi değiştirmeye karar verdim...Şimdi yaşlı bir insan olarak ,tek değiştirebileceğim şeyin kendim olduğunun farkına vardım ve birden anladım ki,eğer uzun süre önce kendimi değiştirebilseydim,ailemi etkileyebilirdim.Ben ve ailemkenti etkilerdik.Kentin etkisi,ulusu değiştirirdi ve ben dünyayı değiştirebilirdim, gerçektende... TweetlePaylaş

Çocuklar, babaları hakkında en çok neyi merak ederler biliyor musun? Onların gençliğini… Sen bana dünyanın en değerli mirasını bırakmıştın baba. Ben bu miras sayesinde hiçbir evlada nasip olmayacak şeyler öğrendim. Aşklarını, sevdalarını, ayrılıklarını, hüzünlerini, sevinçlerini, acılarını, yalnızlığını… Sana ait her şeyi en ince ayrıntısına kadar biliyorum artık. Ve babam hayatta yokken bile bana bir kez daha kahramanlık yapıyordu. Yine en umutsuz sabahlarıma güneş gibi doğuyordu, ansızın çıkıp ufkumdaki bütün kara bulutları dağıtıyordu şimdi. Kendimi en yalnız hissettiğim anda ruhumu mahşeri kalabalığıyla sarıyordu. Siz iki darbe arasında kaldınız mı hiç? O kalmıştı, hem de bir başına… 12 Eylül’ü iliklerine kadar hissetmiş bir baba ve 15 Temmuz’u bütün heyecanıyla soluk soluğa yaşayan bir kız…

Dile kolay, oysa yürek hüzünlü bir deniz gibi. Şimdilerde saltanat, sanat, hayat bozuldu. Aşk, vefa, özlem bozuldu. Bozuldu beyefendiler, hanımefendiler… Artık yazan parmakların büyüsü satırlardan öteye geçmiyor. Geçenlerin sayısı parmakların sayısını geçmiyor. Ateş yakıyor ama efsunlaştırmıyor, acı hissediliyor ama çabuk tükeniyor. Bu yüzden duygular da bozuldu. Oysa Şeyh Galip ateşin kalpte bozulmadığı dönemlerde ateşe tutulduğu için yangın dolu mısralar yazmıştı. Ve bu gün, her şeyin bozguna uğradığı zamanda yürek onun yangınlarını hissediverirken tutuluveriyordu Şairin yangınlarına. “Gül ateş gülbün ateş gülşen ateş cuybar ateş Zemin ateş zaman ateş bütün nakş u nigâr ateş” Böyle deyiveriyordu Galip; ta asırlar öncesindeki ateşe tutuşan kalbi ile ve ben taa asırlar sonrasında, onun yangınlarına tanıklık ettiği şehrin sokakların da gezinirken işitiveriyordum onun yangın dolu sesinden ve eşlik ediyordum istem dışı yangınlarla… Kalbim ateş, yolum ateş, yönüm ateş/ damarlarımdan akan kan ateş, gözümde yanan fer ateş, dudaklarım hepten ateş… Yetinmiyordum ateşe döktüğüm kelimelerle, evrende her ne var ise hepsi ateş deyiveriyordum. Yüreğin ateşten bir gül olması için işte bu satırlarda ateş... SEVGİ-İLGİ-İLİM kelam aynasında ateşten bir gül olup dokunuverecek kalplerinize...

"…Kim öpülür "yokluğundan"? Kimimiz var sahi? Benim iki varım bir yoğum var. Biri yârim. Yârim var çok şükür. Yara gibi. Derman kanar. Kanayan yarama, yaramdan kanayan dermanı sürerim. Ne güzel bir döngüdür bu. Biri derdim. Derdim var çok şükür. Derdi olmayan yok olur. Çok şükür derdim "dertsizlerin derdi" gibi değil." Sahi kim öpülür yokluğundan? Yârim var. Yaram gibi sıcacık. Derdim var. Dermanım derdimde saklı. Dostum. O da yokluğunda saklı. Dostum! Öpülesi yokluğuna selam olsun. Yokluğunda saklıdır varlığım.

Şiir; sağnak haline gelmiş aşkın gözyaşlarıdır… Şiir duyguların çağlaması değil; yüreğin ağlamasıdır.. Bazen bir şiir çok şey anlatır anlayacak olana... Bazen de bir roman bile fazla seni duymayana... Düşüncelerin birikip imbiğimizden damlamasıyla fikir; duyguların birikip yüreğimizden çağlamasıyla şiir oluşur… Şiir; aşkın sözcüklerde görülme halidir… (Tanıtım Bülteninden)

Konusu bulunamadı.

Konusu bulunamadı.