Basit Katalog

Zaman zaman içinde Doğru, yalan içinde Develer top oynarken Eski hamam içinde Tilki simsar, horoz imamdı Eşek tellal, topal arı çuhadardı. Bir çekirge hopladı eşikten Ben düştüm beşikten Az gittim, çok gittim Ovaları, dağları ufak ettim Bir karıncayla buluştum Aldı beni kanadına Bir tas soğuk ayran için Konduk ninemin yayığına Cinler cirit oynayarak girdiler konağa Ortalık kalktı ayağa Çocuklar gülüp eğlendi Büyükler başladı ağlamaya Gelin iyileri birazcık taşlayalım Kötüleri kazana koyup haşlayalım Hep beraber masala başlayalım. (Tanıtım Bülteninden)

Dünyaya ağlayarak gelen insanı düşündürmek, düşündürürken güldürmek hiç de kolay değil. Ancak folklorik değere sahip fıkralarımızla hayata tebessüm edebiliyoruz. Fıkra denince; Nasreddin Hoca, Keloğlan, Bektaşi, Temel ve Dursun karakterlerinden hareketle derleme anekdotlar akla gelir. Fıkrayı bir çeşit sözel zekâ oyunu olarak gören Behçet Gülenay'ın bu eseri; yaşamın gerçeklerinden hareketle bir düşünceyi, yaşanmış bir olayı hiciv ve mizah unsurlarını göz ardı etmeden çocuklarımıza alıcı, ifade edici dil gelişimleriyle birlikte algı ve zihinsel gelişimlerini pekiştirme, okuma zevkinin yanında dinleme ve eleştiri yeteneklerini geliştirmelerini sağlayarak düşündürmeye ve güldürmeye dayalı, fıkra türünde biçimlenmiş özgün anekdotlardır. Haydi, öyleyse durmayalım! "Gülmek Bedava..." (Tanıtım Bülteninden)

Delice sarıldım Alnından öpüyorum Her şeye rağmen seviyorum Büyük nimetsin sen yalnızlık

Sanki eksiktim yarımdım... İki arada bir derede... Arafta... Oysa içimde devcileyin ırmaklar çağıldıyordu. Gün ışıklarını hain bir sevgili gibi çekiverince yeryüzünden, yüreğimin sol köşesindeki cevher ağrıyordu, biteviye ağlıyordu. Gün aldatıyordu ama karanlık rahat komuyordu adamı. Dertler bulut bulut üzerime yağıyordu. Bir başıma; zaman ve mekanın, yeryüzünü parselleyen tüm kirli sınırların ortadan kalktığı dehlizlere savruluyordum. Her köşe başında tanıdık tanımadık yüzler simalar... Öncüler, arkadakiler, ortadakiler, kıyıdakiler, kenardakiler... Kâh umut doluyordum, kâh ürküyordum. En çok da içine evrilenlere benzemekten korkuyordum. İnsan olanın duyarsız kalamayacağı karelere sürüyordu asude yolculuk. Çağlar içinde tebdil-i kıyafet insanlığımı arıyordum...

Ramazan, on bir ayın sultanı, Şiir gibi akıp giden oruç günlerinin adı... İşte bu kitapta Mehmet, Hasan, Ayşe, Ömer, Betül, Furkan, Ahmet… Hepsi birer öykü yazdı, Ramazan’ı andı. Oruç, iftar, sahur, teravih, mahyalar, fuarlar ve daha nice hoş anı... Bu güzel öykülerde yer aldı. Oku ve bir öykü de sen yaz! Ne dersin, Senin de bir Ramazan anın var mı?

Öz kaynağın ilk gönderildiği ve Peygamber aleyhisselam’ın aktardığı duruluk ve açıklıkta yeniden ve yeniden, Yaratıcı’nın murad ettiği/amaçladığı anlamda okunmadığı, anlaşılmadığı ve yorumlanmadığı acı gerçeği her vakit kendini hissettirmektedir. Kitab’ı ilk olarak alan, yorumlayan ve yaşayarak duyuran Hz. Peygamber (s)’in muradı eşliğinde yola çıkılmadığı da... Bu çalışmayla, özellikle Müslüman halkın, genel olarak ta hayatını anlamlandırmak için hakikati arayan samimi bütün insanların, Kitab’ımızı akla ve yüreğe seslenen açıklıkta, anlaşılır ve hayata yansıtmaya hazır bir canlılıkla okunmasına katkıda bulunmayı amaçladık. Bunu da, günümüzde adeta ‘ölüler kitabı’nın sembolü haline getirilmiş olan Ya-sin’in, aslında; hayat verici mesaj, işaret ve sembol/ayetleriyle Kitab’ın kalbi oluşu üzerinden örneklemeye çalıştık. Bu tür el uzatmaların, eserciklerin, el ele asıl kaynağa bir yürüyüş zinciri olduğunu ve okuruna karşı “Kaynağa gitmene gerek yok ben varken” gibi bir edepsizliğin ötesinde, “Kaynağa vardıysan bana müsaade” diyen bir edepte, edebiyatta olduğunu samimiyetle ifade ederiz. (Tanıtım Bülteninden)

Kitap; evrensel ve çağlar üstü bir seferberlik ilanı tadında, "Oku!" kelimesiyle başlayan Kitab'ın inmeye başladığı Ramazan ayı ile birlikte Kitap'lı/münevver/entelektüel bir toplum olma çabasına matuf yazılardan oluşuyor. Her Ramazan Allah'ın insanı okumaya, okuma anlamlı yaşama seferberliğine çağırdığı düşüncesine inanan tüm insanlara sesleniyor. Kitap boyunca, ne Ramazan ayının, ne Kur'an'ın amacına uygun bir şekilde yaşanmamasına duyulan serzeniş yazarı ve okuru bir gölge gibi takip diyor. Söz konusu gölgeyi/sorunu ortadan kaldırma gayretiyle kaleme alınmış olduğu mazeretiyle de affını rica ediyor.

Merhaba Arkadaşım, Tehlikeli Oyun ile maceran yarım kalmıştı. Bu serüvenimizde Elif büyük bir ihanetin içine giriyor. Enstitü ile birlikte kendi hayatı da dahil olmak üzere çocukların hayatlarını tehlikeye sokuyor. Dâhiler’in ise 48 saat içinde oyunun şifrelerini bulup, oyunu çökertmeleri gerekiyor. Şifrelerin içlerine gizlenen ip uçları onları oldukça zorluyor. En önemlisi sevgili arkadaşım, bu şifreleri sen de onlarla birlikte çözmeye çalışacak, doğru şifreleri bulduğunda ise Dâhi Kankiler- 4 ‘ü imzalı olarak kazanma şansını yakalayacaksın.

Yerle gök arası bir çarmıhta yaşadı. Yaşar insan... Biraz gök, biraz yerdi. Göktür ve yerdir insan. Biraz bulut kokusu, biraz çamur lekesiydi. Çıktı ve battı, çıkar ve batar insan. İkisinden hangisi olduğunu bildi. Bilir insan. Kendi içinde bir çatışma ile doğdu. Çatışmada içindeki canlardan birini vurdu. Vurur insan. Ah insan! Havalı bir toprak! Çamurlu yağmur. Zehirli çiçek. Kötülüksever iyi, iyiliksever kötü! Tamamen iyi. Tamamen kötü. Çok kötü, az iyi. Az kötü, çok iyi...Zayıf olma gücünü barındıran, güçlü olmanın zafiyetini taşıyan biri işte. Sen. Ben. (Tanıtım Bülteninden)