Basit Katalog

Bu Toprak Onları Unutmaz Ülkemizde “Sakindi Oranın Şafakları” romanıyla tanınan ünlü Sovyet yazarı Boris Vasilyev’in “Bu Toprak Onları Unutmaz” romanını kitapseverlerle buluşturuyoruz. Birinci baskısı birkaç ayda tükenen bu kitabın 2. Baskısı, 29 yıl sonra yapıldı. Aslında bu kitabın dramatik serüveni, faşist 12 Eylül darbesinin ağır tahribatını, kendi çapında çarpıcı bir biçimde gösteriyor. Sanat Emeği Yayınlarınca 1. Baskısı Nisan 1980’de yapılan elinizdeki roman, kısa sürede tükenir ve 2. Baskı hazırlıkları için yayınevine gidildiğinde, kapısına vurulmuş mühürle karşılaşılır. 12 Eylül cuntası pekçok yayınevi gibi Sanat Emeği Yayınlarını da kapatmıştı. Roman, Sovyetler Birliği’nin Hitler faşizmine karşı verdiği Büyük Anayurt Savaşı’nda destanlaşan Brest Kalesi direnişini anlatıyor. Brest Kalesi’nde, Faşizmi yenilgiye uğratmanın ilk tohumları atılır. Ve “Kale düşmemiştir. Kale yaralanmıştır yalnızca.” Boris Vasilyev, kitaba yazdığı Sonsöz’de şöyle diyor: “Tarihçiler destanlardan pek hoşlanmazlar, ama size mutlaka tam on ay boyunca, 1942 Nisanına değin kaleyi inatla savunan adı belirsiz direnişçiden de söz edeceklerdir. Bir yıla yakın bir zaman savaştı. Tam bir yıl, kimse bilmeden, ne bir yoldaş, ne de emir alacak bir üst olmadan, erzaksız, malzemesiz... Adını ve rütbesini öğrenemedik. Bir Rus askeriydi...”

Akçura, İmparatorluğun çöküşünü önlemeye yönelik çeşitli önerilerin karşısına değişik bir toplumsal ve kültürel programla çıkar: Türk milliyetçiliği. Ziya Gökalp'in tersine, Akçura, ideolojik bir unutulmuşluğun öznesidir. Toplumsal çözümlemelerinde Marksizmin bazı yöntemlerini kullandığı için garipsenmiş, "fikirleri biraz sola kaçan" biri olarak nitelendirilmiştir. Bu kitap "Pantürkizmin babası"nın sadece biyografisi değil, aynı zamanda Osmanlı düşün hayatına ve modern Türkiye'ye yaptığı katkıların bir değerlendirmesidir.

Şeytanî Öyküler, 19. yüzyılın ikinci yarısında Fransız edebiyatında büyük tartışmalara yol açan sıradışı yazar Barbey d’Aurevilly’nin skandal yaratan altı öyküsünden oluşuyor. Daha basılmadan "büyük bir merak, şaşkınlık uyandıracağı, hatta insanları incitme başarısına ulaşacağı" söylenen öyküler düşünüldüğünden çok daha fazla tepki alır. "Toplum ahlakına ve genel adaba aykırı davranmak"la suçlanan Barbey eserinin amacının erdemsizliğin iğrençliğini göstererek insanları ahlaka davet etmek olduğunu; eserinde çizdiği kötülüğün ise iyilikle karıştırılmaması gerektiğini, herkeste korku ve dehşet uyandırması için özellikle daha çarpıcı bir renk verdiğini açıklamak zorunda kalır. Dönemin toplumsal, siyasî ve ahlakî yapısını eleştiren yazar, her ne kadar kendini "Hıristiyan ahlakçı" olarak tanımlasa da, bir yandan da Byron ve Baudelaire’den çok etkilenmiştir ve belli bir yoğunluğa ulaşan tutku ve günahı bazı ruhlar için bir çeşit erdem olarak görür.