Basit Katalog

Öz kaynağın ilk gönderildiği ve Peygamber aleyhisselam’ın aktardığı duruluk ve açıklıkta yeniden ve yeniden, Yaratıcı’nın murad ettiği/amaçladığı anlamda okunmadığı, anlaşılmadığı ve yorumlanmadığı acı gerçeği her vakit kendini hissettirmektedir. Kitab’ı ilk olarak alan, yorumlayan ve yaşayarak duyuran Hz. Peygamber (s)’in muradı eşliğinde yola çıkılmadığı da... Bu çalışmayla, özellikle Müslüman halkın, genel olarak ta hayatını anlamlandırmak için hakikati arayan samimi bütün insanların, Kitab’ımızı akla ve yüreğe seslenen açıklıkta, anlaşılır ve hayata yansıtmaya hazır bir canlılıkla okunmasına katkıda bulunmayı amaçladık. Bunu da, günümüzde adeta ‘ölüler kitabı’nın sembolü haline getirilmiş olan Ya-sin’in, aslında; hayat verici mesaj, işaret ve sembol/ayetleriyle Kitab’ın kalbi oluşu üzerinden örneklemeye çalıştık. Bu tür el uzatmaların, eserciklerin, el ele asıl kaynağa bir yürüyüş zinciri olduğunu ve okuruna karşı “Kaynağa gitmene gerek yok ben varken” gibi bir edepsizliğin ötesinde, “Kaynağa vardıysan bana müsaade” diyen bir edepte, edebiyatta olduğunu samimiyetle ifade ederiz. (Tanıtım Bülteninden)

Karaca Memet Kanlı Dere'deki söğüt ağacının gölgesinde otururken omzuna bir el dokundu. Bir anda irkildi. Ayak sesi de duymamıştı. Yavaşça, sadece başını çevirdi, omzuna baktı. Zayıf omzunda tombul ve bembeyaz bir el vardı. Gözünün ucuyla elin bilek kısmındaki burma bilezikleri süzdü. Bilezikler gözlerini kamaştırdı. Başını kaldırarak bu elin sahibine baktı. Yutkunarak kısık bir sesle: ''Hacer‘’ dedi. Memet Ağa ayağa kalktı. Hacer Hanım'dan bir adım geriye doğru attı. Şimdi tam karşısındaydı. Gözlerine baktı. Bir süre sustular. Öylece baktılar birbirlerine...

Merhaba Arkadaşım, Tehlikeli Oyun ile maceran yarım kalmıştı. Bu serüvenimizde Elif büyük bir ihanetin içine giriyor. Enstitü ile birlikte kendi hayatı da dahil olmak üzere çocukların hayatlarını tehlikeye sokuyor. Dâhiler’in ise 48 saat içinde oyunun şifrelerini bulup, oyunu çökertmeleri gerekiyor. Şifrelerin içlerine gizlenen ip uçları onları oldukça zorluyor. En önemlisi sevgili arkadaşım, bu şifreleri sen de onlarla birlikte çözmeye çalışacak, doğru şifreleri bulduğunda ise Dâhi Kankiler- 4 ‘ü imzalı olarak kazanma şansını yakalayacaksın.

Çocuğumuzun istekleri ile ihtiyaçları arasındaki farkı iyi bilmemiz gerekiyor. Kendimize (bağımlı değil) bağlı çocuklar yetiştirelim. Çocukken hayatını ne kadar kolaylaştırırsak yetişkin olduğunda hayatı o kadar zor olacaktır. Saygı ve sevgi görmeyen bir çocuktan saygı ve sevgi bekleyemeyiz. Çocuk sıcağa koşar. Çocuğumuzun sevgi, ilgi, huzur bulduğu yer evi olmalı. Yoksa ilgi gördüğü bir başka yere bağlanır. Diken boş bırakılan bahçede yetişir. Onu güle çevirmek bizim elimizde. Çocuğumuza kendini kötü hissettirerek, iyi davranışları öğretemeyiz. Ondan bahsederken negatif etiketleme yapmayalım. Her çocuğun ilerleme hızı farklıdır. Onları itmekten vazgeçelim. Ve babalar lütfen eşinizin yükünü hafifletin ki çocuklarınıza karşı daha sabırlı ve daha mutlu bir anne olsun. Birçoğumuz anne değil, anneliğin hammallığını yapıyoruz… (Tanıtım Bülteninden)

Bir yanda çeşitli bahanelerle birbirine düşman edilen gruplar, bir yanda kendi hâlinde hayat mücadelesi veren sade vatandaşlar… Bir yanda kin ve nefret tohumları, bir yanda gencecik iki öğretmenin yüreğinde yeşeren aşk… Bir yanda kurtarılmış bölgeler, bir yanda cennet yurdun geleceğini kurtarmaya çalışanlar… Bir yanda sürgün yollarında savrulan yıllar; bir yanda dostluğun, sabrın, tevekkülün nadide örnekleri… Bir yanda ayrılık türküleri, bir yanda kalemini birlik sevdasına adamış bir şair… Savrulan Yıllar, bütün bunların ve daha fazlasının; hepsi yaşanmış, yaşandıkça yaralı gönülleri olgunlaştırmış olayların romanı...

Yüreğim Kuş Olunca Anneciğim, kucağın Ne kadar sıcak bana. Yumuşacık kolların Yorgan olacak bana. Anneciğim, nefesin Goncadan mı, gülden mi? "Evladım!" diyen sesin, Şekerden mi, baldan mı? Anneciğim, ne güzel Ninniler biliyorsun. Dizinde uyuyunca Rüyama geliyorsun. Anneciğim hep böyle Çocuk kalsam yanında. Aylar yıllar geçse de Büyümesem sonunda.

Halime... Şefkat abidesi, hasret yorgunu Halime... Doyamadı... Duyulur muydu en sevilene? “Yeter” denilir miydi sevdiğinin yanındayken geçip giden zamana? *** Sevgi dolu, şefkatli; Emanet’inin üzerine aşkla titreyen bir anne... Sütannelerin en hayırlısı... Asr-ı Saadet’in ayak seslerini duyabileceğiniz bir fedakârlık, hasret ve sahipleniş romanı. Sergül Vural, akıcı ve şiirsel üslubuyla ilk’leri sevenlere, karanlık gecelerde Yıldız’ların izlerini sürenlere doğumundan ölümüne kadar anlatıyor Hz. Halime’nin hayatını. Bu kitapta Efendimiz’in sütannesi Hz. Halime’nin hayatını, ilk defa aşk dolu bir iklimde okumakla kalmayacak, adeta olayların içinde yaşayacaksınız. Ve şimdi Saadet Güneşi’nin doğduğu günlere, çölün sinesine gitme vakti... Şimdi Hz. Halime’nin hayatına şahitlik etme vakti... Şimdi “HALİME” olma vakti...

Modern dünyanın tuzaklarla dolu olduğunu görüp dehşete düştüm. Hiçbir şey bilmediğimin farkına vararak ne kadar okursam okuyayım yeterli olmayacağını bazen de oturup düşünmem, yazmam gerektiğini düşündüm. Zaten insan sadece okuyarak hayatı öğrenemez. Yaşanılan iyi ya da kötü tecrübelerdir insanı inşa eden. Başkalarının tecrübelerinden de faydalanmak gerekir diye düşündüm. Makalelerden oluşan ilk kitabımdan sonra yüreğimden geçenleri bu ikinci kitabımda paylaştım. Başta beni yaratan Allah’a ve sonra gelişimime katkıda bulunan canlı cansız tüm yarattıklarına sonsuz teşekkürlerimle…

Modern düşüncenin klasiklerinden biri olarak, okumaya ve yazmaya odaklanmış bir kitap bu. Okumanın yazmak, yani "zeyil" yapmak olduğunu kabul eden Jacques Derrida’nın 1959-1966 arasındaki özgün okumalarından oluşuyor: Rousset, Foucault ve Descartes, Jabès, Levinas, Artaud, Freud, Bataille ve Lévi-Strauss hakkındaki denemelerinden. Bu yazılar bir yandan modern düşüncenin gelenekten kopmayı amaçlamış akımlarının nasıl geleneksel veçheler taşıdığını, metafizik kavramları nasıl kullandığını gösteriyor. Bir yandan da metafizik düşüncenin "yazı"yı nasıl ve neden dil tasavvurunun dışında bıraktığı, bu dışlamanın metafizik için kurucu bir işlem olduğu üstünde duruyor. "Sınırların arasındaki aralıkta bir yazı nöbeti" olması gereken bir yaşamdan söz ediyor Jabès. Pekâlâ Derrida için de söylenebilecek bir söz bu. Dolayısıyla yazı üzerine girişilmiş uzun soluklu bir fenomenoloji çalışmasının, bir "yazı nöbeti"nin önemli parçalarının yer aldığı söylenebilir bu kitapta. Yine Jabès’in sözleriyle: "Kitap labirenttir. Çıktım derken, daha da dalıyorsun. Kurtulmanın imkânı yok. Yapıtı paramparça etmen gerek. Elin varmıyor bir türlü. Görüyorum nasıl da yavaş ama emin adımlarla büyüyor korkun. Bir duvar, bir duvar daha. Kim bekliyor seni sonunda? – Hiç kimse... Adın kendi üzerine kapanmış, bıçağın üzerine kapanan el gibi." Felsefe ve sosyal bilimlerle ilgilenen okurlarımızın yanı sıra edebiyat ve genel olarak yazı veya yazmak üstüne düşünenlerin de ilgisini çekeceğine inanıyoruz.