Basit Katalog

Heinz Kohut`un Kendilik Psikolojisi, Nesne İlişkileri okulundan sonra, Freud`un dürtü / savunma modelinden ikinci önemli epistemolojik kopuşu temsil eder. Psikanalitik kuramın odağına cinsellik ve saldırganlık dürtüleri yerine narsistik gereksinimlerin yerleşmesi, analist - analizan ilişkisinin de baştan kurgulanmasını, tekniğin merkezine empatinin oturmasını beraberinde getirir. Yorum deneyime yaklaşırken, mahrum bırakan "baba-analist"in yerini de, gerektiğinde besleyen "anne-analist" alır. Artık analiz odasındaki tek ilişki aktarım-karşı aktarım ilişkisi değildir. Elinizdeki kitap, psikanalizin geçirdiği bu önemli dönüşümü sağlayan, zaman içinde "klasik" statüsünü kazanmış makaleleri okuyucuya sunmanın yanı sıra, kopuşun niteliğini sergilemeyi, kuramla uygulama arasında köprü kurarak analiz odasında olup bitenlere bir göz atmayı, yol çatallandığında Kendilik Psikolojisi`ne sapanların şimdilerde vardıkları ve yarın için hedefledikleri menzilleri gözden geçirmeyi amaçlıyor. Psikanalizin `öteki` yüzünü merak edenler için... ...

Arka Kapak Yazısı (Tanıtım Bülteninden) Eğitim programının temel unsurlarının yer aldığı eserde ayrıca program geliştirmeye yönelik perspektifler, kuramsal yaklaşımlar, tarihî geçmiş, sosyokültürel boyutlar ve eğilimler; yüzlerce yıldır eğitim bilimcilerin cevap aradığı “Neyi, neden öğretiyoruz?” sorusu açısından ele alınmıştır. Eğitim sistemlerinin başarısı eğitim programlarının tüm boyutları ile düşünülerek geliştirilmesi, uygulanması ve değerlendirilmesi açısından çok büyük öneme sahiptir. Nitelikli insanın yetiştirilmesinin yanı sıra bilgi çağının gereksinimleri ve bireylerin ilgi yönelimlerine uygun olarak “Ne öğretiyoruz?” ve öğretilenlerin ne kadar anlamlı olduğuna odaklanan “Neden öğretiyoruz?” sorularına ilişkin eleştirel bir perspektif kazandırmak amaçlanmaktadır. Bu eserin Türkçeye kazandırılması, eğitim bilimleri alanında çok sayıda lisans ve lisansüstü öğrenci bulunması ve ülkemizdeki lisansüstü programları alanındaki kaynak sayısının arttırılması açısından önemlidir.

- Piyasada gerek nakdi olarak kullandığımız gerekse elektronik ortamda banka hesaplarında tuttuğumuz paranın tamamı Merkez Bankaları tarafından tedavüle çıkarılmamış, yani üretilmemiştir. Bu gerçeğe inanabiliyor musunuz? - Cüzdanımızda veya banka elektronik hesaplarıımızda tuttuğumuz paramızın neredeyse %85-90’ının, kâr amacı güden ticari bankalar tarafından üretilip tedavüle çıkarıldığını, yani varsayıldığı gibi, Merkez Bankaları tarafından üretilip tedavüle çıkarılmadığını, biliyor musunuz? - Ticari bankaların para üretmeye yönelik bu ayrıcalıklı ve imtiyazlı statüsünün birçok ülkede yasalarla net bir şekilde düzenlenmemiş olduğunu biliyor musunuz? - Para sisteminde yapılabilecek birkaç düzeltmeyle birlikte, bankalar batsa dahi, bankalarda yatan paralarınızın batmayacağı bir para ve bankacılık sistemi istemez misiniz? - Banka iflaslarıyla ve mali krizlerle sarsılmayan bir para ve bankacılık sistemi olmasını ister misiniz? - Günümüz para sisteminde yapılabilecek birkaç düzeltmeyle birkaç yıl içerisinde devlet ve kamu borçlarının %80 oranında geri ödenebileceğini ve böylelikle devletlerin vergilerde dahi indirime gidebileceklerini ve halkın zenginleşebileceğini biliyor musunuz? İşte tüm bu ve benzeri avantajları BAĞIMSIZ ve MİLLİ PARA SİSTEMİ sunmaktadır. (Tanıtım Bülteninden)

“Last Man” ismiyle ve temasıyla 19. yüzyılın başlarında romantik dönemin en önemli isimleri art arda eserler yayınlamaya başlar. Dünyanın sonu teması her yanı kaplamıştır; karanlık ve distopik bir yıkım içinde şehirlerin ve kötücül hislerin ortasında tek insan kendiyle başbaşa kalmıştır. İngiliz romantik akımının büyük isimleri bu temayı çok sevmiştir. İçinde geçmişin karanlığını barındırdığı kadar, gelecek adına mübalağalı bir haykırışın da sesidir bu çalışmalar. Tam da romantiktir… İşte bu eser, koca bir distopik “son adam” yazını döneminin ilk eseri olmasıyla bilinir. “Le Dernier Homme,” 1805’te Grainville’in ölümü sonrasında basılır ve yazarın kendi ülkesi Fransa’da olduğu kadar, Lord Byron ve diğer romantiklerin İngiltere’sinde de büyük ilgiyle karşılanır. Ruhunda Fransız İhtilali’nin devrimci yıkıcılığını barındırır. Dolayısıyla hem muhafazakar hem de ilericidir. Diğer bir ifadeyle, hem karamsar, hem de tutkuludur. Distopya ve bilim kurgu yazınının temel taşlarından olan bu eser, en temelde edebi bir ağıttır. Yazarın dile getirdiğine göre, Milton’un “Kayıp Cennet”inden ilham alınarak yazılmıştır bu kitap. Edebi gücünün yanı sıra, kıyamet senaryolarını bünyesinde barındırması bu yüzdendir. Günün sonunda, koca bir distopik bilim kurgu dünyası bu temel taşlar üzerine şekillenmeye başlamıştır. Kıyamet, her zaman olasıdır ve yanı başımızdadır. Kurtuluş ise bir ölüm kadar karanlık, bir ışık gibi anlıktır. Son insan da böyle bir arayıştadır; kıyametini görüyor insan ve arınmak istiyor… Ömer Alkan

Michel Foucault iktidar ilişkileri ve tekniklerinin hayatın en umulmadık alanlarına kadar nüfuz ettiğini göstererek yirminci yüzyılın en etkili düşünürleri arasına girdi. İktidar ilişkilerinin karşı çıkılmadan kabullenildiği günümüz dünyasına karşı Foucault'nun tahakküm karşıtı dünyasını bütün açıklığıyla çerçeveleyen altı ciltlik Seçme Yazılar'ın ilk cildini sunuyoruz: Entelektüelin Siyasi İşlevi. Fransız Devrimi'nden Dreyfus Olayı'na, Ekim Devrimi'nden Mayıs 68'e Avrupa'nın yakın tarihinde dönüm noktası olmuş siyasi süreçlerde entelektüellerinin oynadığı rol her zaman ciddi bir tartışma konusu oldu. "Entelektüelin siyasi işlevi nedir" sorusuna verilecek cevapsa kaçınılmaz olarak entelektüelin iktidarla, kitlelerle ve toplumsal hakikatle ilişkisine dair ayrıntılı bir analiz gerektiriyor. Foucault'ya göre, on sekizinci yüzyıldan beri Batılı entelektüel kendini hep evrensel bir hakikatin sözcüsü olarak görmüş ve iktidara karşı yapılan siyasi mücadelelerde bu hakikati bilmeyen kitlelerin binici, vicdanı ve öncüsü olmaya soyunmuştur. Oysa artık entelektüelin kendine biçtiği bu görevden vazgeçme vakti gelmiştir: Entelektüelin başkalarına ne yapmaları gerektiğini söylemeye hakkı yoktur, çünkü kitleler kendileri için neyin iyi olduğunun bilincindedir. Üstelik, geleneksel entelektüellerin çoğu zaman bilimsel bir söyleme dayanarak ortaya attıkları toplumsal, siyasi, ekonomik kehanetler gerçekleşmediği gibi, verdikleri sözler de yerine getirilmiştir. Ama Foucault'nun bu eleştirisi, entelektüelin önderliğinin tarihsel sonuçlarından duyulan bir hayal kırıklığından ibaret değil. İktidar, hakikat, bilimsellik gibi kavramların radikal bir biçimde yeniden düşünülmesine dayalı olan ve siyasi anlamda yepyeni bir entelektüel anlayışını getiren karmaşık bir teorik eleştiri. Entelektüelin Siyasi İşlevi, Batı'da çok geniş kapsamlı tartışmalara neden olan bu yeni entelektüel anlayışının arkasındaki hakikat ve iktidar analizlerini bir araya getiriyor. Tüm toplumu kuşatan iktidar ilişkilerinin yeni tahakküm biçimleri yaratmadan nasıl değiştirilebileceğini düşünmek isteyenler için...

“Ruhun belli derinliklerinde sıradan sözcüklerin hükmü yoktur. İşte buradayım ve yaşadığım krizlerin doğru bir tanımını yapmaya çalışıyorum, ama bulabildiğim tek şey imgeler.” O zamanlarda deyim yerindeyse “altın çağ”ını yaşayan modernist romanın dev eserleri arasına, 1936’da Romanya’nın küçük bir kasabasında yazılan bir roman daha katılır: Acil Gerçekdışılıkta Maceralar. Bu küçük hacimli başyapıtın yazarıysa “Ruhun belli derinliklerinde sıradan sözcüklerin hükmü yoktur,” diyen Max Blecher’dır. Romanda genç bir adam, “gerçekdışılıkta maceralar” olarak adlandırdığı zihinsel buhranlar yaşamaktadır. Öyle ki, bir süre sonra tüm dünya onun için tamamıyla bir “imgeler toplamı” haline gelir ve gerçekdışı, gerçekten daha gerçeğe dönüşür: Avrupa’yı esir alacak karabasanı bile, tıpkı bir kâhin gibi, tüm açıklığıyla görür. Yine de, genç adam için “gerçekdışılıkta maceralar”ı anlamlandırmak, adlandırmak kadar kolay olmayacaktır. Yatağa mahkûmiyetinin sekizinci yılında ve ölümünden iki yıl önce kaleme aldığı bu başyapıtıyla Max Blecher’ı Musil, Schulz, Kafka, Pessoa gibi büyük modernist yazarların katına çıkaran Acil Gerçekdışılıkta Maceralar, Herta Müller ile Andrei Codrescu’nun önsözleri ve Suat Kemal Angı’nın çevirisi ile ilk kez Türkçede. (Tanıtım Bülteninden)

Hayatın terasından gördüğünüz manzara, birlikte olduğunuz insanların, içinde bulunduğunuz durumların resmidir. Bu terasta derin bir nefes alabiliyorsanız şanslısınız. Doğum ve ölüm arasında geçen hayatta; kaç doğuma ve ölüme şahit oluyoruz, kaç başlangıç ve bitiş yaşıyoruz? Mutluluk, sevinç, kaygı, üzüntü, korku, başarı, gurur... Hepsi bizim için. Hepsi hayatımızın parçası. Hiçbiri sonsuz değil, şekil değiştirip başkalaşıyorlar hayat yolculuğunda. Bugün senin, yarın benim, öbür gün bir başkasının hayatına misafir oluyor. Herkese verilmiş sadece bir tek hayat var ve herkes kendi hayatının kahramanı. Kendi içsel yolculuğunda, kalbinden ve zihninden çıkan sesleri kelimelere döküyor İlknur Tunç bu eserde. Herkesin kendinden, kendi hayatından bir şeyler bulabileceği sözcükler türetiyor. Hayatı dinlediğimiz anlarda ulaşabileceğimiz bir farkındalıkla, kendi gözlemlerinden ve hayatından derlediği tecrübeler ile herkesin hayatına dokunabilecek bir yol haritası sunuyor ‘Dilimin Ucunda Kelimeler’ ile. (Tanıtım Bülteninden)

Bir Anadolu bilmecesinde “Allah’ın hikmeti, kulun nimeti nedir?” diye sorulur. Yanıt “ekmek”tir. Ekmeğe “nimet” der Anadolulu. Çünkü ekin, buğday ve ekmek, dünya tarihinde ilk kültür tarımının yapıldığı bölgelerden biri olan Anadolu’da yaşayanların adeta genlerine sinmiştir. Yoksulu da varsılı da, hükmedeni de hükmedileni de doyuran ekmek, bir lûtuftur. Tanrılar esip gürleyince onların kızgınlıklarını yatıştırmak için, bol ekin verdiklerinde ise onlara şükür için sunulan adaktır. Bir Musevinin Tanrıya sunduğu ekmek mayasız olmalıdır. Bir Hıristiyan için ekmek İsa’dır. Bir Müslüman için kutsal bir yiyecektir; yere düşünce öpülüp alna götürülecek kadar kutsal. Tür ve pişirme yöntemleri açısından çağlara, ülkelere, bölgelere, yaşayışlara göre farklılık gösteren ekmek, bir kültürel değerdir aynı zamanda. Anadolu tasavvufunda çok önemli bir metafordur. Mevlânâ Divân-ı Kebir’de seslenir: “Ey bâtıl ümmet, ekmek için savaşın, ekmeğe koşun…” Ve ekmek, alın terinin hak edilmiş karşılığıdır. Hepimiz biliriz; ekmekler ufalırken, insanlar mutsuzlaşır. Nimet Geldi Ekine – Türkiye’nin Ekmeklerinin Öyküsü, Artun Ünsal’ın Anadolu’daki peynir ve zeytin/zeytinyağı kültürlerini araştırma serüveninin ardından, yazarı ve okuru kültürümüzde yeni ufuklara taşıyan yeni bir yolculuk. Dünyada kişi başına en çok tahıl tüketilen ülkelerden biri olan, yüzlerce çeşit ekmeğin yapıldığı Türkiye’de, ekmeğin öyküsü ihmal edilemezdi kuşkusuz. Artun Ünsal ve Murat Germen’in, Marmara’dan Ege’ye, Karadeniz’den Doğu ve Güneydoğu Anadolu’ya, Akdeniz’den İç Anadolu’ya uzanarak giriştikleri bu keşif yolculuğu yalnızca Türkiye’nin ekmeklerinin öyküsünü değil, Türkiye’yi ve Türkiyeliyi de anlatıyor bize. Kapak Fotoğrafı: İvriz Kaya Kabartması, Konya-Ereğli, M.Ö. 8. yüzyıl.