Basit Katalog

Örnek kişiliği ile bilinen Naciye Hanım’ın ölümünden sonra gelini Nebahat’ın gerekli dersi çıkarmak yerine çalkantılı hayatıyla ailesine ve etrafındakilere yaşattığı inanılmaz olayların, acı dolu tecrübelerin okuyucuyu sarmalayan hikâyesi… “Ben akşam eve dönemezsem bilin ki hırsımın kurbanı oldum. Evdeki Kur’an’ın çok değerli olduğunu öğrendiğimde onu satmaya karar verdim. Eğer başıma bir şey gelirse görüştüğüm insanlarla irtibata geçmeniz gerekebilir. Antik Sansar diye birisiyle bugün görüşmeye gidiyorum. Pazarlığını yaptığımız Kur’an’ın takasını yapacağız. Eğer dönmezsem…” Okurken heyecanlanacağınız, üzüleceğiniz, duygulanacağınız; içinde kendinizi bulacağınız, gerçeklerle yüzleşeceğiniz olay örgüsüyle, gelgitler içindeki hayatın neresinde durulacağını fısıldayan Portakal Kızım Sadece Ben isimli romanı okuduktan sonra farklı düşüneceksiniz...

Ah! Şu damlalar yok mu, Yağmurlu günlerin çilesi... Sevgiliye nağme söyler, Taşların soluk gölgesi Ah! Şu topraklar yok mu, Tahta gıcırtılarıyla gelen... Ardında perişanlar ordusu, Meçhulden meçhule giden... TweetlePaylaş

Konusu bulunamadı.

Daha ilk günlerden top gülleleri ve taramalı tüfeklerle hiç acımdan çevreyi tarıyor, her tarafı kasıp kavuruyorlardı. Çocuklar çığlık çığlığa uykudan uyanıyordu gizlendikleri mağaralarda. Disiplinle örgütlenmiş, çağ teknolojisinin son ürünü silahlarına sahip, donanımlı bir ordu tarafından kuşatılmıştı Garzan Vadisi. Kuşatılmışlık içindeki her köy, dağın her kıvrımı yangın yeriydi. İnsanlığı utandıran bir ölüm çağıydı. Elleri, tarihin dipnotlarındaki ayetleri yok etmek için ateşi ve alevi olağanüstü bir şekilde yönetiyordu. Askerin silahından nisan yağmurları gibi kovanlar etrafa saçılıyor, vadideki sis, namluların ucundan çıkan dumanla birleşerek Beleki mıntıkası üzerinde kapkara bulutlar oluşturuyordu. Çeperleri kurt sürülerinin hücumuna açık, ağıllara kapatılmış koyun sürüleri gibi akıbetlerini bekliyorlardı. Bakmaya doyamadığı Teter’in gözlerine kilitlendi, o iri, kendinden sürmeli ela gözleri. Belki de kaybolduğu gözlerine son defa böylesine bakacaktı. Sadece Teter’in duyacağı Meryemî bir takvayla; “Ben hüznümü ve kederimi ancak Allah’a arz ederim.” Teter, ergenlikten yeni çıkan bir delikanlı gibi utanıp gözlerini yere indirirken, aynı ses tonuyla; Ben de sana olan sevgimi Allah’a arz ediyorum.” dedi. Reyşan bütün vakarlığıyla: “Tasalanma Teter! İnsanın yolu iki şeye, aşka ve ölüme muhakkak düşer…” (Tanıtım Bülteninden)

Sanki eksiktim yarımdım... İki arada bir derede... Arafta... Oysa içimde devcileyin ırmaklar çağıldıyordu. Gün ışıklarını hain bir sevgili gibi çekiverince yeryüzünden, yüreğimin sol köşesindeki cevher ağrıyordu, biteviye ağlıyordu. Gün aldatıyordu ama karanlık rahat komuyordu adamı. Dertler bulut bulut üzerime yağıyordu. Bir başıma; zaman ve mekanın, yeryüzünü parselleyen tüm kirli sınırların ortadan kalktığı dehlizlere savruluyordum. Her köşe başında tanıdık tanımadık yüzler simalar... Öncüler, arkadakiler, ortadakiler, kıyıdakiler, kenardakiler... Kâh umut doluyordum, kâh ürküyordum. En çok da içine evrilenlere benzemekten korkuyordum. İnsan olanın duyarsız kalamayacağı karelere sürüyordu asude yolculuk. Çağlar içinde tebdil-i kıyafet insanlığımı arıyordum...

Bir melek nasıl yırttı kendini ve içinden bir şeytan çıktı? Amelden düşmüş elif’e sığınarak bir burjuva gibi yüzümüze sırıtanlar; biz bir mim gibi, bir vav gibi, bir dal gibi çekilip çıkarız hayatınızın karanlığından kendi varlığımızın kalbinde yeniden dirilerek. Var olmak, zihnimize kelimeler dokunduğunda içimizde uyanan bir ümmete sabah olmaktır. Çocukluğumun alacakaranlığından geliyorum. Nerde bir cami, bir okul görsem yüreğim yanıyor, aklım çürümeye yüz tutmuş gibi telaşa kapılıyor, ateşe verilen kütüphaneler gibi eksiliyorum. En kendim olduğum vakitlerdir düşünceyi uyandırmaya niyetle inziva çöktüğü zaman. Hani fecirden önce afaka bir ahenk içinde dağılmış akisler kanatlanır ya. İşte öyle bir devinim başlıyor fikrimin inceliklerinde. Uçsuz bucaksız bir ufka açılmış, derinliği ölçülemeyen bir okyanus içinde emekliyorum. Yol uzun… (Tanıtım Bülteninden)

“Öncü Bilim İnsanları” kitap dizimiz, bilim tarihimizde buluşlarıyla yahut buluşlara olan katkılarıyla gündeme gelmiş bilim insanlarımızın tanıtımını sağlamak amacıyla hazırlanmıştır. Çocuk ve ilk gençlik çağındaki okurlar daima bilim insanlarından, buluşlardan ve teknik ilerleme serüvenlerinden etkilenmişlerdir. Bu sebeple bilim insanlarımızı macera dolu bir hikâye içinde anlattık. Hikâyemizin kahramanı Ömer, dedesinin evindeki çatı katında, gizemli kutuyu açarak içinden çıkan haritadaki yıldıza dokunur. Ömer kutu macerasıyla, geçmişe yolculuk yaparak o an haritada parıldayan yıldızın olduğu yere gider. O bölgede yaşamış ve dünyaya buluşuyla ün salmış bilim insanının ortamına konuk olur. Ömer kendisine ev sahipliği yapan bilim insanının buluşlarını ve dünya bilimine katkılarını yakından tanıma imkânı bulur. Kahramanımız macera dolu hikâyede çıktığı bu gizemli yolculuğundan çok önemli bilgiler öğrenerek evine döner ve öğrendikçe de mutlu olur. Kaşif Çocuk Yayınları tarafından yapım ve yayın çalışması üstlenilerek yürütülen bu proje büyük bir ekipten oluşmaktadır. Amacımız; bilim tarihimizde emeği olan büyük insanları bütün dünyaya ve gelecek nesillere anlatmak ve iyi işler yapan insanların biricik oluşunu dile getirmektir. İyi okuyan, okudukça değer üreten, insanlığın hayrı ve erdemli geleceği için bilimsel çalışmalar yürüten, sanata ve bilime tutkun gençler olmanız dileğiyle... Sağlıcakla okuyunuz. Kitap Hakkında Bu kitapta asırlar önce yaşamış olan geometri ve matematik bilgini Mağribî’nin bilimsel çalışmalarına ve buluşlarına tanıklık edeceksiniz. Mağribî, geometri ve cebirle ilgili problemlerin çözümünü o güne kadar kimsenin ortaya koyamadığı matematik metodları ile çözmüştür. Öncü Bilim İnsanı Mağribî’yi yakından tanımak ve matematiği daha çok sevmek için heyecan dolu bir zaman yolculuğuna çıkmaya ne dersiniz?

Zaman zaman içinde Doğru, yalan içinde Develer top oynarken Eski hamam içinde Tilki simsar, horoz imamdı Eşek tellal, topal arı çuhadardı. Bir çekirge hopladı eşikten Ben düştüm beşikten Az gittim, çok gittim Ovaları, dağları ufak ettim Bir karıncayla buluştum Aldı beni kanadına Bir tas soğuk ayran için Konduk ninemin yayığına Cinler cirit oynayarak girdiler konağa Ortalık kalktı ayağa Çocuklar gülüp eğlendi Büyükler başladı ağlamaya Gelin iyileri birazcık taşlayalım Kötüleri kazana koyup haşlayalım Hep beraber masala başlayalım. (Tanıtım Bülteninden)

Dünyaya ağlayarak gelen insanı düşündürmek, düşündürürken güldürmek hiç de kolay değil. Ancak folklorik değere sahip fıkralarımızla hayata tebessüm edebiliyoruz. Fıkra denince; Nasreddin Hoca, Keloğlan, Bektaşi, Temel ve Dursun karakterlerinden hareketle derleme anekdotlar akla gelir. Fıkrayı bir çeşit sözel zekâ oyunu olarak gören Behçet Gülenay'ın bu eseri; yaşamın gerçeklerinden hareketle bir düşünceyi, yaşanmış bir olayı hiciv ve mizah unsurlarını göz ardı etmeden çocuklarımıza alıcı, ifade edici dil gelişimleriyle birlikte algı ve zihinsel gelişimlerini pekiştirme, okuma zevkinin yanında dinleme ve eleştiri yeteneklerini geliştirmelerini sağlayarak düşündürmeye ve güldürmeye dayalı, fıkra türünde biçimlenmiş özgün anekdotlardır. Haydi, öyleyse durmayalım! "Gülmek Bedava..." (Tanıtım Bülteninden)