Basit Katalog

Kalem, tekkeye doğru yalın ayak yürüyen bir derviştir, satırlarda. Kalbi ucunda... Onun izlerini 'bugünden' görebilmek ve gösterebilmek gayretinde... Eser; dedemiz Ahmet Yesevi'yi halk ile tanıştırmak için kaleme alındı. Onun torunları olan milletimizi büyük dedemiz Yesevi'nin dizi dibine oturtup hikmetli muhabbetlerle buluşturmak için... Onun açtığı çığırda Ahi Evran, Hacı Bektaş, Mevlana, Taptuk Emre, Yunus Emre gibi büyük insanlar yetişti. Onunla tanışmayan bir torun; her insan, her Müslüman büyük bir kayıpta... Onu bulan kendini bulmakta... Onunla tanışınca, aynı çağı paylaşmamış olmanıza üzülürken, böyle bir ataya sahip olmaktan onur duyacaksınız. Çağlar üstü düşüncelerini anlayarak ve yaşayarak onu kendi çağdaşınız yapmak isteyeceksiniz. Kitap elinizde... (Tanıtım Bülteninden)

Tahir ile Zühre; hepimizin bildiği, toplum hafızasında yer eden, kuşaktan kuşağa aktarılan ve anlatıcısı genellikle ozanlar olan bir halk hikâyesidir. Eserde sık sık tekrar edilen ve kahramana ait “Tahir doğdun, Tahir yaşa, Tahir öl!” cümlesi hikâyenin gidişatı ve sonu hakkında bize rehberlik eder. Enaniyetin, nefsânî arzuların doruk noktasına ulaştığı günümüzde, Tahir ile Zühre'nin anne ve babasının bunca zulmüne karşı kendilerini aşarak sabırlı davranmaları, kalbimizi yumuşatır ve “İşte hakikî Hak âşıkları!” dedirtir. Tahir ile Zühre, insanlığa yol gösteren ideal tiplerdir. Büyük bir emekle Saliha Değirmenci Yavaş tarafından derlenen hikaye ve şiirlerden oluşan kitapta, hikâye Konya'da yaşanmıştır. Tahir ile Zühre’nin adını yaşatan Camii ve Türbe de Konya’da bulunmaktadır.

Sen benim canımda açan çiçeğim, Renginle, kokunla ruhumu sardın. Biricik hayalim, bir tek gerçeğim, Ta ezelden kaderimde sen vardın; Bana “aşk” adında bir dünya verdin. Şükür, canımızı bir tek bedene Sığdıran Rabbimin gücüne şükür. Şükür, aşkı bize ikram edene, Bizdeki bu aşkın harcına şükür, Sevdamın gül açan burcuna şükür.

Bir yanda çeşitli bahanelerle birbirine düşman edilen gruplar, bir yanda kendi hâlinde hayat mücadelesi veren sade vatandaşlar… Bir yanda kin ve nefret tohumları, bir yanda gencecik iki öğretmenin yüreğinde yeşeren aşk… Bir yanda kurtarılmış bölgeler, bir yanda cennet yurdun geleceğini kurtarmaya çalışanlar… Bir yanda sürgün yollarında savrulan yıllar; bir yanda dostluğun, sabrın, tevekkülün nadide örnekleri… Bir yanda ayrılık türküleri, bir yanda kalemini birlik sevdasına adamış bir şair… Savrulan Yıllar, bütün bunların ve daha fazlasının; hepsi yaşanmış, yaşandıkça yaralı gönülleri olgunlaştırmış olayların romanı...

Halime... Şefkat abidesi, hasret yorgunu Halime... Doyamadı... Duyulur muydu en sevilene? “Yeter” denilir miydi sevdiğinin yanındayken geçip giden zamana? *** Sevgi dolu, şefkatli; Emanet’inin üzerine aşkla titreyen bir anne... Sütannelerin en hayırlısı... Asr-ı Saadet’in ayak seslerini duyabileceğiniz bir fedakârlık, hasret ve sahipleniş romanı. Sergül Vural, akıcı ve şiirsel üslubuyla ilk’leri sevenlere, karanlık gecelerde Yıldız’ların izlerini sürenlere doğumundan ölümüne kadar anlatıyor Hz. Halime’nin hayatını. Bu kitapta Efendimiz’in sütannesi Hz. Halime’nin hayatını, ilk defa aşk dolu bir iklimde okumakla kalmayacak, adeta olayların içinde yaşayacaksınız. Ve şimdi Saadet Güneşi’nin doğduğu günlere, çölün sinesine gitme vakti... Şimdi Hz. Halime’nin hayatına şahitlik etme vakti... Şimdi “HALİME” olma vakti...

Albert Camus, “Dünya anlamsız, insan saçmadır”; Jean-Paul Sartre, “İnsan beyhudedir” diyor. Michel Foucault ise insanın ölümünü ilan ediyor. İnsan gerçekten mümkün değilse, onu kim bu kadere mahkûm etti? Ali Bulaç, modern insanın özgürlük sorununa İslâmi bir bakış açısı sunarken, iletişimle küçülen bu dünyanın sistemleştirilmiş insanını da eleştiriyor. İnsanın varoluş çabasının saçma ve beyhude olup olmadığını tartışıyor. Peki, insan gerçekten mümkün mü? Mümkünse özgürlüğü de mümkün mü? Modern insanı özgürlüğe götürecek bir yol gerçekten var mı?Modern dünyanın karmaşık toplumsal ilişkileri içerisindeki insanın dramını ele alan İnsanın Özgürlük Arayışı, ehlileşme ve kapatılmanın hangi süreçlerden geçerek mutlaklık kazandığını irdeliyor. Modern tıp, sosyoloji, psikoloji, felsefe, sanat ve ateizm… Bunların hiçbirinin insanın özgürlük arayışına katkıda bulunmadığını söyleyen Ali Bulaç, insanın özgürlük sorununu farklı bir düzlemde ele alıp insanın ve özgürlüğünün mümkün olduğunu göstermeye çalışıyor.

CANIMIZ VATANA KURBANDIR BİZİM - Millî Şiirler - Ankaralıyım oğul, Seymenim ben. Şahdamarındayım yurdun. Şehitlere borcumu Canımla öderim. Aşkımdan tutuşur istiklal ateşi, “Önce vatanım!” derim. İstanbulluyum efendim, Payitahtında yaşarım âlemin. Benimdir ilelebet, Resul’ümün övdüğü Şaheserim. Şahlanır içimde Fatih’in bir eşi, “Önce vatanım!” derim.

Modern düşüncenin klasiklerinden biri olarak, okumaya ve yazmaya odaklanmış bir kitap bu. Okumanın yazmak, yani "zeyil" yapmak olduğunu kabul eden Jacques Derrida’nın 1959-1966 arasındaki özgün okumalarından oluşuyor: Rousset, Foucault ve Descartes, Jabès, Levinas, Artaud, Freud, Bataille ve Lévi-Strauss hakkındaki denemelerinden. Bu yazılar bir yandan modern düşüncenin gelenekten kopmayı amaçlamış akımlarının nasıl geleneksel veçheler taşıdığını, metafizik kavramları nasıl kullandığını gösteriyor. Bir yandan da metafizik düşüncenin "yazı"yı nasıl ve neden dil tasavvurunun dışında bıraktığı, bu dışlamanın metafizik için kurucu bir işlem olduğu üstünde duruyor. "Sınırların arasındaki aralıkta bir yazı nöbeti" olması gereken bir yaşamdan söz ediyor Jabès. Pekâlâ Derrida için de söylenebilecek bir söz bu. Dolayısıyla yazı üzerine girişilmiş uzun soluklu bir fenomenoloji çalışmasının, bir "yazı nöbeti"nin önemli parçalarının yer aldığı söylenebilir bu kitapta. Yine Jabès’in sözleriyle: "Kitap labirenttir. Çıktım derken, daha da dalıyorsun. Kurtulmanın imkânı yok. Yapıtı paramparça etmen gerek. Elin varmıyor bir türlü. Görüyorum nasıl da yavaş ama emin adımlarla büyüyor korkun. Bir duvar, bir duvar daha. Kim bekliyor seni sonunda? – Hiç kimse... Adın kendi üzerine kapanmış, bıçağın üzerine kapanan el gibi." Felsefe ve sosyal bilimlerle ilgilenen okurlarımızın yanı sıra edebiyat ve genel olarak yazı veya yazmak üstüne düşünenlerin de ilgisini çekeceğine inanıyoruz.

Gayemiz hayırlı bir nesil yetiştirmek. Çocuklarımızın gerçek sahibi değiliz. Onların bizlere Allah;ın birer emaneti olduğunun bilincini taşıyarak, kendi öz değerlerimizle çocuklarımızı yetiştirmeliyiz. Bizlerin fani hayatta bir imtihanda olduğumuzu düşünürsek, çocuklarımız da bu imtihanın bir parçasıdır. Bu da bizlere çok büyük sorumluluk yüklemektedir. Çocuk sevgimizi ve imtihan sorumluluğumuzu dengede tutmak zorundayız. Değişen dünyaya ayak uydurabilmek için geleneksel başarılı eğitim usullerini özümüzden kopmadan günümüze taşımalı, her gün kendimizi yenilemeli ve bilgilerimizi güncellemeliyiz. Hayırlı bir evlat hem bu dünya için hem de ahiret için saadet vesilesidir. Emanettir çocuk çünkü çocuğun maddi manevi eğitiminden ve hayırlı bir kul olmasından anne babası sorumludur. Birer şehzade veya küçük prenses yetiştirir gibi değil de fiziki açlığını doyurup fikri açlığı ölüme terk etmeden yetiştirmeliyiz. Modern eğitim içinde zayi olan bedenler, çocuklarımız, geleceği inşa edecek nesillerdir. Çocuklarımıza Allah sevgisini öyle yerleştirmeli ve benimsetmeliyiz ki büyüdükleri zaman “Allah’ı sevdikleri için” O’nun yolundan ayrılmasınlar. Bu sevgi onlardaki imanı koruyacaktır. Din, zaten gündelik hayat pratiklerimizi çerçeveleyen görev ve bilinç hali değil midir?