Basit Katalog

Yeğenim altı yaşında. Ve bana çok yardımı dokunuyor. Elimden tutuyor, çıkıyoruz evden, giriyoruz anayola, uzun yürüyüşler yapıyoruz. Kentin gürültüsüne ve insanlarının davranışlarına yeniden alışmak istiyorum. Ateşe düşmüş olmak önemli bir duygulanım, ürküyorum. Yalnız olmak istemiyorum. Yeğenim elimden tutuyor.

Gerçek ve Sanal Yaşam Öyküleri- Karabasan değil. Deprem... Deprem... diye bağırdı. Önce yataktan kalkmak istedi. Sonra vazgeçti. Zaten bunu düşünürken yere, molozların, sıva döküntülerinin üstüne savruldu. Gözleri yarı aydınlığa alışırken karyolasının ufak bir kamyonet gibi pencere tarafına doğru fırladığını gördü. Gerçekten kamyonet yavrusu karyola o azgın haliyle pencerelerin bulunduğu duvara bindirdi. Bir anda duvarın tuğlaları, çerçeveler ve kırık camlarla birlikte tuz buz bahçeye uçtu. Açılan boşluktan içeriye serin bir hava ve çekingen bir sabah aydınlığı girmeye başladı.Adam bulunduğu yerden elini komodine uzatıp saatini almak istedi. Sonra bu korkunç hengâmede yaşamını yitirmemiş olmanın verdiği mutlulukla ve sanki elinde olmadan güldü. Komodinin şimdi kimbilir bahçenin hangi köşesinde olabileceğini düşündü. Bu dağılmış odada yalnız yerlerde, tozları havada uçuşan moloz kümeleri ve bir de kendisi var. Yırtık pijaması içinde korku dolu bir şaşkınlık yaşayan bir insan! Ve deprem o anda, birdenbire durdu.

Bu kitapta size İlber Ortaylı'nın Osmanlı ekseninde geliştirdiği tarihçilik çizgisinden bir demet sunuyoruz. Bu makalelerde 'Osmanlı Barışı' merkezde olmak kaydıyla Osmanlı aydınından hoşgörüye, Türk aile yapısı ve son asırda uğradığı dejenarsyonun boyutlarından Osmanlı saraylarının 19. yüzyılda geçirdiği değişimlere; medresenin son güneşi dediği Cevdet Paşa'nın Avrupa tarihini nasıl okuduğundan Tanzimat'ın tarikatlara bakışına ve nihayet tarihten gelen marazi taraflarımızın yoğun olarak analiz edildiği çok yönlü bir çaba ile karşılaşacaksınız. Tarihçiliği sürekli yapılan bir antrenmana benzeten Ortaylı'nın, tarihinin şaşırtıcı uçlarına açtığı yeni menfezleri olarak da görebilirsiniz Osmanlı Barışı'nı. (Arka Kapak) Kitabın 3, 4 ve 16 nolu ayrımlarında hafif bir cızırtı vardır.

Haseki taraflarında bir çıkmaz sokağın içinde yalnız tavan üç odalı bir ev, bir mezar gibi, sükunet-i ebediyye ile muhat idi. Bir hal-i nisyan ve metrukiyette bulunuyordu. Çatısından kopan bir tahta, damdan uçan bir kiremit, duvarlarından yuvarlanan bir taş senelerce düştüğü yerde kalır. Arasıra çirkin, ihtiyar bir Rum karısı –cadılara mahsus dehşet ve sükunetle- dışarı çıkarak malzeme-i beytiyyesini iştira ve tedarikle alelacele eve girip kaybolurdu. Evin küçük bahçesinde duvara yakın bir büyük ağaç, temmuzun o ateşli güneşi İstanbul’un bu cihetlerini takatsiz bir hararet içinde bıraktığı zaman yapraklarının arasına gizlenmiş serin bir rüzgar neşretmeğe başlayarak o evin, o mahallenin bir büyük yeşil yelpazesi gibi havayı tecdid ve tehziz ederdi.........