Basit Katalog

Platon (Eflatun, İÖ yaklaşık 428/7-İÖ yaklaşık 348/7): Bugünkü üniversitenin atası sayılan Akademia'nın kurucusu (İÖ 387) ve hocası Sokrates'i konuşturduğu "diyaloglar"la felsefeyi yazıya en iyi aktarmış olan ustalardan biridir. Sokrates'in Savunması (Apologia) ile birlikte diyaloglarının en tanınmışı olan Devlet (Politeia)'te ise Platon, "iyilik", "eşitlik", "güçlülük" ve "haklılık" gibi "insanlık durumları"nı irdeleyerek düşlediği en iyi devletti anlatmış, ve bu temel yapıt, ister yanında ister karşısında olsunlar, 2000 yılı aşkın süredir ortaya konan bütün devlet kuramı ya da toplum düzenlerinin başvuru kaynakları arasında yer almıştır. Sabahattin Eyüboğlu (1908-1973); Hasan Ali Yücel'in kurduğu Tercüme Bürosu'nun başkan yardımcısı ve Cumhuriyet döneminin en önemli kültür insanlarından biriydi. Tek başına ya da "imece" birlikteliğiyle yaptığı çeviriler, HayyamX'dan Montaigne'e, Platon'dan Shakespeare'e hep, dünya kültürünün doruk adlarındandı. M. Ali Cimcoz: Çevirmen, seslendirme sanatçısı ve Türkiye'nin ilk özel galerisi Maya'nın kurucu yönetici olan Adalet Cimcoz'un iş ve hayat ortağıdır. Sabahattin Eyüboğlu ile yaptıkları Devlet çevirisi ise, 1959'da Türk Dil Kurumu'nun ilk çeviri ödülüne değer bulunmuştur.

"Aşk mı kaderi kovalar, kader mi aşkı?" Kimsenin çözemediği bilmecenin yanıtı bu romanda... Adam, kadının ipek çilesine benzer ruhuyla sarılıp sarmalandıkça, kurtulamayacağı bir aşka tutsak oluyordu. Kozasının içindeydi artık. Ya değişip içinden çıkacağı, ya kalıp içinde öleceği!.. İkisinin sadece yalnızlıkları benziyordu birbirine. Sadece yalnızlıkları… fakat o da tıpatıp!..

Müzik ve müzikçiler konusunda yığınla öykü vardı. Bunların bazıları raslantı sonucu küçük bir olay olarak başlamış, anlatıla anlatıla büyüyüp uzun birer öykü haline gelmiş, kimileri ise durduk yerde doğaçlama sonucu ortaya çıkmıştır. Bu öykülerden birçoğunun gerçek olduğuna kuşku yok. Gerçek ya da uydurma olsun bu öyküler müzikle ilgili bilgi alanında popüler bir köşe oluşturur. Mary Garden, böyle bir şeyin çok cüretkar sayıldığı günlerde, omuzu açık bir giysi giymişti. Ayranları kabarmış yaşlı bir bey, gözlerini Mary'nin açık beyaz göğsünden bir türlü ayıramıyordu. Sonunda dayanamadı. 'Giysinizi yukarda tutan nedir, şekerim? ' diye sordu. Mary hemen verdi yanıtını: 'Yalnızca yaşınız, Bayım.

Ben kimseyi üzmek için yazmıyorum; sadece kendimi iyileştirmek için yazmaya başladım. Başka bir hikâyeydi bu üstelik ilk başta; kendi başlarına büyüyen üç çocuğun hikâyesi. Anasız babasız ama sokaklarda da değil; başka bir dünyanın olabileceğine dair bir umut hikâyesi. İnsan yazdıkça kendi içindeki kuyulara çekiliyor bilmeden; kazdıkça, derine indikçe siyahlaşıyor suları o kuyuların da. Yaşamın savrulup gitmiş zamanları vardır. O zamanlar bazen bir şehrin öyküsüne denk gelir ve onun içine karışıp gider. Şehirler taşır artık o öyküleri... biz burada iyiyiz, üç genç insanın kendi hikâyelerini bir başka şehirde Berlin'de, yaşamaya çalışmalarının öyküsü...