Basit Katalog

Arkadaşa ihtiyacı olmayan Oflu Hayriye’ye köpeği yetiyordu. İri hayvan sokaktan geçenlere havladığında Hayriye’nin hayata, insanlara olan öfkesine tercüman oluyordu. Acımıyordu bu insanlara. Gereksiz bir tebessümle kendi kendine konuşanlar, hâlinden memnun boş boş bakınanlar, yanındakiyle laflayarak yürüyenler, keskin havlamalarla irkiliyor, dünyanın o kadar da güvenli bir yer olmadığını, hep tetikte yaşamak gerektiğini hatırlıyorlardı. Yoldan geçenlerin ürkmüş suratlarını görünce Hayriye kocasının karşısında yamulan kendi suratını hatırlıyor, onları korkutan köpeği kontrolü altına alınca teselli buluyordu. Şu ürkmüş yüzlerle kendi yüzü arasında bir benzerliğin olmadığına o anlarda kanaat getiriyordu. Oflu Hayriye’nin Köpeği, hayatın içinde saklanmış olan mizah kırıntılarını incelikli bir dille ortaya çıkarıyor. Saliha Şahin sadece mizahı bulmakla kalmıyor, onunla birlikte çıkagelen hüznü yakalayıp neşenin yanına yerleştiriveriyor. Gülmekle ağlamak ayrılmaz iki parça hâline geliyor o zaman. Sahici oluyor hayat.

Bu roman, Kaptan Ali Nâsır en-Necdî’nin biyografisini Körfez insanının vicdanında azap verici bir deniz efsanesi olarak belgelemekle kalmayıp kendisini romanın bağlamına dayatmış çok sayıda bilgi, söylem ve kayıtla çevrili toplumsal değişimlerle birlikte aktarıyor. Sanatsal yanılsamaya dayalı edebi bir söylemin uçlarında, gerçeğin realist hitabını sorgulamaya kalkışan Kuveytli yazar Taleb Alrefai, dramatik bir gerilim anına, fırtınanın patlayışına, ölüme ve insanın hammaddesini ayıran o duvarı çizen hiçliğe varıyor. Alrefai, “Ali Nâsır en-Necdî öldü” dediğinde oluşabilecek son derece basit düzeydeki bir haberin roman seviyesine yükselişini, Gerald Prince’in “nedensellik” anlayışıyla ilişkilendiriyor. “Ali Nâsır en-Necdî boğularak öldü” diyerek de bir olay örgüsünün varlığını, sahnelerin kurgulanmasını ve bir tür sebep, paradoks ve çağrışım arayışı içinde uzamsal alanların oluşturulmasını zorunlu kılıyor. J.M. Coetze

Çin’in en çok okunan yazarından akıllarda yer edecek bir roman Akıl her şeyi yaratacak kadar mucizevi, her şeyi yıkacak kadar da tehlikelidir Saat sabahın beşi, tarih 11 Haziran 1956. Dünyanın en önemli matematik dehalarının yetiştiği N Üniversitesi’nin unutulmaz isimleri arasına girmiş, on yıl boyunca matematik bölümünün yıldızı olan ve yapay zekânın (bilgisayarın) gelecekteki mucidi olarak görülen Jinzhen, geri dönemediği gizemli bir yolculuğa çıkar... Sevgili Jinzhen, Şifreler çok hassastırlar, onlara dokunan insanları sımsıkı sararlar… Bir hapishane mahkûmiyetidir; öyle ki, seni karanlık kuyuya atıp orada unutmalarını tercih edersin. Bana kulak ver ve geri dönme şansın varsa bunu hemen kullan. En küçük bir şans bile verilse kabul et. Şayet geri dönmen imkânsızsa şu nasihatimi unutma: İstediğin şifre üzerine yoğunlaş, ama asla ve asla MOR üzerinde çalışma! “Mai Jia, Deşifre! romanıyla birçok yazarın iyi bir roman ortaya koyabilmek için takılıp kaldığı engellerin üstesinden emin ve sağlam adımlarla gelmiş. Arkasında bıraktığı ayak izleri bizleri gizli, edebi bir hazineye götürüyor.” -Won Kar-wai, The Grandmaster’ın yönetmeni “Deşifre!’nin mükemmel bir roman olduğunu söylerken, onun olağanüstü edebi niteliğinden ve tek bir oturuşta okunan sürükleyici gerçekliğinden bahsediyorum.” -Alai “Kaderin mantıksızlığı, dehanın parlak ve kırılganlığı insanları geri dönülemez şekilde insanları bu romanda birbirlerine bağlıyor. Mai Jia’nın bu tuhaf ve gizemli romanı uzun süre akıllardan çıkmayacak bir insan hikâyesine bizi sürüklüyor.” -Beijing Evening News

Çilekli bir past, karnı aç bir martı ve beklenmedik bir ders... Yiğit ve arkadaşlarının sınıfında her gün yeni bir macera var! Bir gün balıkçı, ertesi gün terzi olmak isteyen bu çocuklar, şimdi de dedektif olmaya karar verdiler. Ama gerçek bir dedektif olmak sandıkları kadar kolay değil! Bu kitapta Yiğit ve arkadaşlarıyla birlikte: * Gerçek dostluğun anlamını keşfedecek, * Peşin hükümlü olmamanın önemini öğrenecek, * Ve "MASUMİYET KARİNESİ" gibi çok önemli bir kavramla tanışacaksınız. Hazır mısınız? Bu sınıfta her an her şey olabilir!         

Siz hiç beyaz bir aslan gördünüz mü? “Kelebeklerin ömrü çok kısadır. Onları görebilmek için, doğru zamanda doğru yerde olmak zorundasınız. Benim de kelebek aslanını görüşüm böyle oldu işte. Tesadüfen de olsa, doğru zamanda doğru yerdeydim.” İngiliz çocuk edebiyatının bol ödüllü yazarı Michael Morpurgo’yla, Afrika’daki bir çiftlikten, Fransa’daki bir sirke, oradan da İngiltere’ye kadar uzanan duygu ve yaşam yüklü bir yolculuğa eşlik etmeye hazır olun! “Kelebek Aslanı”, Morpurgo’nun kitaplarında görmeye aşina olduğumuz hayvanlarla çocukların dostluğu, buruk aile ilişkileri, savaşın toplum üzerindeki etkileri, ayrılık acısı ve kavuşmanın getirdiği mutluluk gibi pek çok öğeyi içerisinde barındıran sımsıcak bir roman. “Kelebek Aslanı” klasik hayvan temalı kitapların çok ötesinde bir eser. Tam merkezinde duran beyaz aslan, kişiselleştirilerek adeta edebi bir kahramana dönüştürülmüş. Aslına bakılırsa, ilk bakışta yanılgıya sebep olabileceği gibi, kelebek aslanı Afrika’ya has bir aslan türü değil. O belki de Morpurgo’nun zihninde canlandırdığı sanatsal bir simge. Ama tam olarak ne olduğunu ve neyi sembolize ettiğini kitabın sonunda anlayacağınız bir simge. Yazar, Bertie ile Millie’nin beklenmedik bir karşılaşma ile başlayan arkadaşlıklarını, tutku dolu bir aşkla devam eden birlikteliklerini ve beyaz aslan çevresinde gelişen hayat hikâyelerini doğrudan anlatmak yerine, yatılı okuldan kaçan bir öğrencinin hayal dünyası süzgecinden geçirerek paylaşmayı tercih etmiş. Güney Afrika’nın ücra bir çiftliğinde dünyaya gelen Bertie’nin hayatı, evlerinin etrafındaki çitlerin içerisinde geçmektedir. Altı yaşlarındayken, evlerinin yakınındaki bir su kaynağında bir aslan ile bembeyaz yavrusunu görmüştür. Hayatında ilk defa gördüğü bu beyaz aslandan adeta büyülenmiştir. Günlerden bir gün, anne aslan çevredeki hayvanlara zarar verdiği gerekçesiyle Bertie’nin babası ve arkadaşları tarafından katledilir. Bu duruma çok üzülen ve öksüz kalan beyaz aslanı aklından bir türlü çıkaramayan Bertie onu bulmaya yemin eder. Onu bozkırda yapayalnız bir şekilde ölmesine izin veremez… Uzun bir bekleyişin ardından beyaz aslan nihayet su çukurunun etrafında görünür. Bertie, sırtlanların çevresini sardığı bu küçük aslanı kurtarmak için çitleri aşarak tüm gücüyle ona doğru koşmaya başlar. Bertie başarır ve beyaz aslanına kavuşur. Ama sonrası hayal ettiği kadar da kolay olmayacaktır… Küçük aslanıyla çocukluğunun en harika yılını geçiren Bertie’yi nasıl bir son bekliyor olabilir?.. Beyaz aslanı satın almak isteyen Fransız sirkçi de kimdir? Olaylar çorap söküğü gibi gelir. Bertie’nin beyaz aslanından ayrılışı, beyaz aslanın ünlü Fransız sirkinin simgesi olacak “Beyaz Prens”e dönüşmesi, Bertie’nin okuldan kaçtığı bir gün Millie’yle karşılaşması, aniden patlak veren Birinci Dünya Savaşı, Bertie’nin savaşa katılması, Millie’nin onu bulmak ümidiyle hemşire olarak orduda görev alması ve daha neler neler… Michael Morpurgo, “Kelebek Aslanı”yla bizlere beyaz bir aslanın nasıl “Beyaz Prens” haline geldiğini, “Beyaz Prens”in de nasıl Bertie’nin ve Millie’nin “kelebek aslanı”na dönüştüğünü şiirsel bir akıcılıkta anlatmış. Son derece samimi ve duygusal bir kitap olan “Kelebek Aslanı”, çocukların başucu kitabı yapacağı, yetişkinlerin de severek okuyacağı, iç burkan ama bir yandan da mutluluk hissi veren özgün bir çalışma.

Bu kitap Stefano Benni’ye göre ‘Dünyanın Kitabı’dır. Komik ve şeytani bir öykü fokurdaması, bir erdem ve kötülük sirki. İnsanların ve önyargıların sağır edici gürültüsü. Sessiz kahramanlar, yaşama savaşının veya suiistimalin şarlatanları dahil olmak üzere, herkesi sorgulayan yıldızların sessizliği. Bir Yunan filozof şöyle söylemiş: “İnsanların yarattığı tanrılar arasında en cömert olanı, birçok yalnızlığı bir araya getirerek onlardan neşeli bir gün yaratandır.”

Siz yeni komşularımız olmalısınız!” Bayan Lowell beyaz çitin ardından bize el salladı. Kızımın elini tutup ona gülümsedim fakat kocamı görür görmez Bayan Lowell’ın yüzünde tuhaf bir ifade belirdi. O anda bir karar verdim. Nihayet kendimize ait bir evimiz olmuştu. Geçmişim geçmişte kalmıştı. Orada kalmaya devam etmesi için her şeyi yapmaya hazırdım… Eskiden başkalarının evlerini temizlerdim, şimdiyse bu evin bana ait olduğuna inanamıyordum. Göz alıcı mutfak, sakin çıkmaz sokak, çocuklarımın gönüllerince oynayabilecekleri arka bahçe… Kocam ve ben çocuklarımıza hak ettikleri hayatı verebilmek için yıllarca para biriktirmiştik. Bayan Lowell’dan pek hoşlanmadıysam da bizi yemeğe davet ettiğinde bunu yeni mahallemizde arkadaş edinme fırsatı olarak gördüm. Kapıyı bize beyaz önlüğü ve sımsıkı topuzuyla hizmetçisi açtı. Onun yerinde olmanın nasıl bir his olduğunu çok iyi biliyordum. Ama o buz gibi bakışları içimi ürpertti… Lowellların hizmetçisi sokağımızdaki tek tuhaflık değildi. Bir silüetin bizi izlediğinden emindim. Kocam geceleri evden çıkıyordu. Ve karşımızdaki evde oturan kadınla tanıştığımda sözleri beni iliklerime kadar ürpertmişti: Komşularına dikkat et. Ailemi buraya taşıyarak korkunç bir hata mı yapmıştım? En karanlık sırlarımı arkamda bıraktığımı sanıyordum. Fakat bu sakin banliyö sokağı, şimdiye kadar bulunduğum en tehlikeli yer olabilir miydi?

“Bir gün ona Avanos’taki çocukluğumdan, ilk gençliğimden bahsederken domatesi nasıl yediğimi tarif etmiştim. Avanos’taki evimizin bahçesinde bir havuzumuz vardı. Bahçeden koparırım domatesi, bol suyla yıkadıktan sonra keserim. Havuzun kenarında bir yerde, eskiden kalmış, kurumuş, katılaşmış tuz olur. Salatalıkta domateste sürekli kullanılmıştır o tuz. ‘Bıçağı önce tuza sürterim, sonra domatese sürterim, domatesi öyle yerim,’ diye bir şey anlattım ona. ‘Ulan anan seni çok sevmiş!’ dedi bana. ‘Nasıl yani abi, domatesten buraya nasıl geldik?’ dedim. ‘Oğlum,’ dedi; ‘sen doymuşsun zaten; anan seni çok sevmiş, ancak anasının çok sevdiği bir adam böyle anlatır domatesi.’ Ercan Kesal Gerçek evimiz neresidir? Hikâyemizi en iyi kim anlatır? Geçmiş bizim için bir pişmanlıklar ülkesi midir, yoksa yeniden başlamak için bir imkân mıdır? Zamanla hesabımız ne zaman başlar, nerede biter? Çocukluğumuzdaki gökyüzü biz büyüyünce nereye gider? Bir insan diğerine ne zaman gerçekten bir şey söyler? Bir yazarla okuru arasında kurulan köprüden kimler/neler gelir geçer? Yenal Bilgici sordu, Ercan Kesal tüm içtenliği ve duruluğuyla cevapladı; İsim Şehir Film Roman’da anahtar kelimelerin peşinden yollara düşüldü. Hayatımızı değiştiren isimlerin, hep özlediğimiz şehirlerin, hiç unutamadığımız filmlerin ve illaki film gibi romanların peşine... Satırlar arasında uzaklara daldıran nostaljiden, kiminin boğazında bir yumru kiminde özlem olan gurbetten, bizi değiştiren yolculuklardan, geçip giden zamandan, kuruldukça çoğalan sofralardan ve çocukluğumuzda ısırdığımız o domatesten tatlar var. İsim Şehir Film Roman; varlığını bildiğimiz ama yolda bir yerde bir şekilde unuttuğumuz, hasret duyduğumuz insanlık hâllerine dair derinlikli bir sohbet…