Çatının Karanlığında

Kendimi hep bir Kül Kedisi olarak düşünmüşümdür, ama camdan ayakkabılarımı bulup beni düşlerdeki gibi bir hayata götürecek olan bir prensim olmadı hiç. Prens yerine, bir işadamı beni kumar masasında kazande ve ben, aynen masanın üstüne fırlatılan fiş gibi bir dünyadan ötekine savruldum. Ancak, dünyaya gözümü açtığım günden beri benim yazgım bu olmuştu. Ve bu yazgı, ta ki ben Meadows'daki yaşlı bir siyah ırgatın açıkladığı felsefeye uyarak yazgımı kendim değiştirinceye kadar hiçbir fark göstermeyecekti.(Kitap'tan sayfa:5)