JAZZ HİKAYELERİ

13.06.'03/NARDİS JAZZ CLUB:23.30 KONTRBAS ÇALIYORDU.VE TAM ORTASINDA IŞIK VARDI.HİÇ KİMSENİN GÖRMEDİĞİNİ DÜŞÜNDÜ ,DAMLA.MUHTEMELEN HİÇ KİMSE GÖRMÜYORDU IŞIĞI.MÜZİK,ORAYI DOLDURUYOR,RUHLARI DOLDURUYOR VE HATTA SARHOŞ EDİYORDU.AMA DAMLA,SADECE IŞIĞI GÖRÜYORDU,KONTRBASTAKİ IŞIĞI...İNANILMAZ BİR HIZLA AKIYORDU HER ŞEY.MÜLKLERİN EFENDİSİ,KİMSESİZLERİN BEKÇİSİ,YALNIZLARIN SORGUCU... O VE HEPSİ.SESLER ÖTELERDEN GELİYORDU.ÇOK FARKLI BİR ANDI O AN .HEM DUYDUĞU,HEM YAŞADIĞI,HEM HİSSETTİĞİ,HEM AĞLADIĞI VE İDRAK ETTİĞİ ÇOK FARKLI BİR AN...HERKES ALKIŞLADI VE DAMLA ALKIŞLARI HİÇ DUYMADI.ÇOK GARİP VE BÜTÜN KAVRAMLARDAN IRAK BİR KAVRAMDI BU;KAVRAMSIZLIK ! KAVRAMSIZLIĞIN İÇİNE AKARAK SU ZERRESİ OLDUĞU ZAMANLARA DÖNDÜ.YAŞAMI DUYUMSADI SADECE VE SADECE YAŞAMI DUYUMSADI.BİR AN SESSİZLİK OLDU GÜN VE GECE...SONRA ÇOK HIZLA BİR MÜZİK İLE GELDİ SESLİLİK...ŞİMDİ SONSUZLUKTA UÇUYORDU.VE SADECE MÜZİKTİ:BİR NOTA,BİR VURUŞ,BİR DOKUNUŞ,BİR DUYUŞ...