Bir Rüya Gibi

“Ya Vedud!..” “Ya Vedud!..” “Ya Vedud!..” Bir öğlen, her taraftan gelen bu ismi şerifle irkildim. Üstüme çöken o tatlı uykuya yenik düşmüş, kanepede uzanmıştım. “Yaz artık!” diyordu içimdeki ses, “Yaz artık!” Ama ne yazacağımı bilmiyordum. Akşam üstü Faruk geldiğinde elinde paketten çıkardığı “Vav” harfi kolyeyi boynuma taktı ve bir defter ile kalemi gülümseyerek bana uzattı. “Yaz artık!” dedi. Gözlerim dolmuş, sesim titreyerek, “Ne yazayım” diyebildim. O da, “gönlüne geleni yaz” dedi.