Yazara Gore Listeleme

Karl Marx ve Friedrich Engels’in, Komünistler Birliği’nin programı olarak kaleme aldıkları Komünist Manifesto, 1848 Şubat’ında, tüm Avrupa’nın devrimci ayaklanmalarla çalkalandığı bir dönemde, Londra’nın gösterişsiz bir basımevinde basıldı. Bilimsel sosyalizmin kitlesel siyaset sahnesine çıkışının ilk ciddi işareti olan Manifesto, yayınlandığı günden bu yana en çok okunan ve en çok tartışılan toplumsal ve siyasal metinlerden biri olmakla kalmadı, daha sonraki sosyalist ve komünist partilerin programlarının temelini oluşturdu, dünyanın değişmesinde ve milyonlarca insanın yaşamında belirleyici bir rol oynadı. Modern çağda başka hiçbir siyasal hareket, döneminin toplumsal, ekonomik ve sınıfsal koşullarını kavrayışındaki derinlik, çözümleyişindeki gözüpeklik ve üslubunun gücü bakımından, Manifesto’yla kıyaslanabilecek bir metin ortaya çıkaramadı.

Komünist Parti Manifestosu, Avrupa'nın devrimci ayaklanmalarla çalkalandığı bir dönemde, 21 Şubat 1848'de yayımlandı. Yazıldığı günden bugüne kadar onlarca dile çevrilmiş, binlerce baskı yapmış olan bu kitap o nedenle şu tarihi cümleyle başlar: 'Avrupa'da bir hayalet dolaşıyor: Komünizm hayaleti.' Komünist Birliğin programı olarak, bu örgütün ikinci kongresinin talimatı üzerine Marx ve Engels tarafından kaleme alınan Manifesto, dünyanın en etkileyici politik yazılarından biridir. Manifesto'da kapitalist sistemin eleştirisini yapan Marx ve Engels, onun yerine komünist sistemin neden bir zorunluluk olduğunu anlatır. İnsanlığa bir umut sunan Komünist Manifesto şu tarihi çağrıyla son bulur: 'Proletaryanın zincirlerinden başka kaybedeceği hiçbir şey yok, oysa kazanacağı bir dünya var. Dünyanın bütün işçileri birleşin!'

ALMAN İdeolojisi'nin, Feuerbach Üzerine Tezler ile hazırlanmış olan Birinci Kısmı, gerçekten de, o zamana kadar toplumsal oluşun açıklanmasının ilkesi olarak yararlanılan felsefi hümanizmin soyut insanı yerine, toplumsal ilişkileri ve onların maddi temelini koyar. Bu durum, Alman İdeolojisi'nin birinci kısmını, esas olarak polemik niteliğinde olan ve Alman ideologlarının eleştirisini sürdüren ve Bruno Bauer, Max Stirner ve gerçek sosyalistleri ilkin yeni zuhur edenler diye damgalayan öteki kısımlarından ayrı olarak yayınlamayı haklı kılmaya yeter. Kuşkusuz İngiliz iktisat çılarının ve Fransız sosyalistlerinin incelenmesinden, ama aynı zamanda Marx ve Engels'in, Paris, Manchester, Londra devrimcileriyle kurdukları temaslardan esinlenen Tezler, sezgisel materyalizmi, doğal insanbilimi ve foyerbahçı hümanizmin pedagojik yanılsamalarını reddeder. Onun din eleştirisinin dargörüşlülüğünü ortaya koyarak, özellikle pratiği toplumsal yaşamın ve bilginin kaynağına oturtur ve komünizmin törel ülküsünü, koşulların devrimci dönüşümünün gerçek hareketine çevirir.