Yazara Gore Listeleme

Polisle çatışırken bitti galiba çocukluğum ve ilkgençliğim Yoldaşlık günleriydi; 'Kardeşler! ' diyordu içimizden biri 'Dağın geyiği, dilin şiiri tanık olsun; anamızın ak sütü Tanık olsun ki haklıyız, kazanacağız! ' Barikat günleriydi. Yaralı bir kardeşi taşırken omzumda, cesaret diyordum Sesimde tereddütsüz geziniyordu en delişmen tay Vahşi bir vadiden akıyorduk toynaklarımız kan içinde! Alev bir nidâ idik ve arkadaşlık günleriydi Hayatın bir hikâyesi varsa bizimki biraz da bu idi işte Ölüm en gencimizden yakaladı, on yedisindeydi Şimdi uzun uzun susuyor belleğini yitiren kim varsa Çağ nedir, unutuş ne; zaman bir iğne deliğinden geçip Darası oluyor birikmiş anıların ve ölümlerin Kekeme bir tarih yazıcısının bize ayırdığı sayfada Kanlı bir nidâ işaretiyiz, tarihin imlâsını bozan Yaralı bir nidâyız yaşadığımız bu dünyada

Deli kuş bilir misin nedir Türküler kadar sevdalanmak Duyabilmek yüreğinde Bir depremin uğultusunu Suya düşen bir karanfilse yüreğin Bırak kendini ırmağın türküsüne gülüm Vursun seni o taştan bu taşa O çağlayandan bu çağlayana sürüklesin Kavgadan uzak kalmışsan Sevdadan da uzaksın demektir Devinmez yüreğinin mağması Çatlamaz sabrın karataşı unutma (Tanıtım Bülteninden)

Bakışın senin: çatılara yuva yapmış kırlangıç hızı Ağustos denizinin çırpınışı, bahçeye inen çocuk Bir romanın ilk cümlesi oluyor alnına düşen saç Ulusal müzeye kabul edilmeyen aykırılıksın sanki Bakışın senin: kavakların rüzgârla kıpırdanışı Bir kamaşmayla ürperişi zeytin ağaçlarının Tam orada dur şimdi, gözbebeklerinin hayret Nidâsıyla harelenmesine tanık olsun zaman Zaman kelimeler gibi sekiyor bakışında senin (Tanıtım Bülteninden)

Bir söz bazen, düşünülenin dışında bir anlam kozası oluşturabiliyor ve bu koza, söz ile eylem, eylem ile amaç, amaç ile algılanış arasında devinerek, kendi kelebeğini gün ışığına salıveriyordu. Söz kelebeklerinin özgürce uçuştuğu, insanın doğayla, doğanın insanla uyum kurduğu bir yaşam biçimi: Bir ütopya! Ütopyamızdan yaşamımıza ne taşıyabiliyoruz ki? Yaşayabilmeliyiz oysa. Yoksa yazdıklarımız sulara yazılmış olur. Her şey sulara mı yazıldı yoksa? Suretimiz suya yansıdığında bir hoşnutluk duyarız, su ile aramızdaki uyumdur sanki bu. Ama nedense buza yazmak, suya yazmak gibi sözleri negatif buluruz. Aynı şeyi düşünmek istemiyorum. Öyleyken, bu kitabın adı buradan çekip alındı biraz da.