Yazara Gore Listeleme

Bu romanda, çocukların gözüyle büyüklerin nasıl göründüğü anlatılıyor. Bu romanda, çocuklar anababalarını, öğretmenlerini ve büyüklerini eleştiriyor. Bu roman, çocuk eğitiminde gerekli sanılan, günümüzde geçerli birtakım değer yargılarının yanlışlığını anlatıyor. Bu roman, çocukların büyüklerine karşı haklarını ve kendilerini savunmalarıdır. Bu romanı, salt çocuklar için değil, anababalarla öğretmenler için de yazdım. Aziz Nesin

– Hükümet idare edemiyor dii mi efendim? İşin ucu hükümete dayanınca, ben bu sefer ""evet"" bile demedim. Hadi havayı anladık, suyu da anladık... Peki hükümet ne oluyor? Ben sesimi çıkarmadım ama, adam boş böğrüme bir dirsek atıp, – Öyle dii mi? diye bağırınca, – Evet... dedim. Demesem, bir dirsek daha atacak. – Herşey günden güne pahalılanıyor. Bu milletin hali n'olacak? ''Hayır, pahalılanmıyor. Herşey günden güne ucuzluyor,"" demek de var ama, o zaman da adamla çene çalmak gerekir. Adamı başımdan savmak için, – Evet... dedim. – Sonumuz felaket... Gittikçe işi azıtıyor."

Nesin Vakfı'nın en küçük çocuğu Sema Vakf'a geldiğinde iki yaşında. Şimdi dörtbuçuk yaşında bir anaokul öğrencisidir. Sema'nın ilginç meraklarından biri Aziz Nesin'in masasına oturup 'Ben dede oldum!' diye sevinçle bağırmasıdır. Bir yaş büyüğü Tayfun O'na 'Kızlar dede olmaz!' diye bağırsa da Sema dede olmaktan bitürlü vazgeçmez. Nesin Vakfı'nın ilk çocuğu altı yıl Vakıf'ta kalarak liseyi bitirmiş, üniversite öğreminini yarıda bırakarak kendi isteğiyle Nesin Vakfı'ndan ayrılmıştır. Nesin Vakfı'nın çocuklarından biri kız, ikisi erkek üç öğrenci 1988 yılında liseyi bitirip üniversite sınavını kazanmışlardır. Üçü de çalışkan ve iyi çocuklardır. Şimdi Nesin Vakfı'nın 25 çocuğu var. 1989 yılında dört çocuk daha alınacaktır.

Niyazi bu adama, -Bendeniz de bir miktar sosyalistimdir, dedi, ama buyurduğunuz gibi sosyalizmin de hududu var... Bir insan yüzde yirmi, yüzde otuz, hatta yüzde kırk sosyalist olabilir... Ama her şeyin fazlası haram... Daha önce gittiklerimize de uğruyorduk. Onlar da gittikçe sosyalist oluyorlar ve sosyalist oldukça da bize verdikleri para azalıyordu. Son gittiğimiz büyük işadamı, - Ben yüzde altmış sosyalistimdir... dediği gün, Niyazi kahvede bize, - Arkadaşlar, artık bu iş tamam, bu herifler yüzde altmış sosyalist oldu mu, olmadı mı... Bize iş yok... dedi. - Neden? diye sordum. - İşadamları böyledir, dedi, bütün hisse senetlerini alıp şirkete sahip olmak isterler, görüyorsunuz ya heriflerin yüzdeleri gittikçe artıyor, yakında yüzde yüz sosyalist oldular mı, işte o zaman yandık! Baktılar ki, sosyalizmi başka türlü önleyemeyecekler, kendileri sosyalist olup sosyalizmi de bombok edecekleri... - Kitaptaki aynı adlı öyküden