Yazara Gore Listeleme

...bu mektuplar, sahipsiz mektuplar postanesine teslim edildiğinde, ki bunu sen de tercih edersin; yeni bir yerde olacağım, kimseye selam vermek istemiyorum, aşk dediğin ancak tamamen kayıtsız kalınca birine silinir gider; özlemle başa çıkamıyorum, İstanbul seni bana vermiyor, kurşunkalem vefasız, bir türlü istediğimi söylemiyor; neredesin onu bile bilmiyorum... Ellisine gelen yalnız bir adam beklenmedik bir akşam yemeğinde Güz’le tanışır. Beylerbeyi’nde başlayan, Yoğurtçu Parkı’nda çiçeklenen, hüznü tüm İstanbul’a sinen bir aşkın romanı…

Okuma Eylemi ve Yazınsal serüven Üstüne Pek çok uyarıcının yanı sıra, yeni medya olanakları ve toplumsal sorunlar içinde savrulan günümüz insanı... Ucuz söylemlerin, sıradan bir 'dil' in esir aldığı ve neredeyse zekamızla dalga geçen bir edebiyat dünyası... Yeniden aynaya bakmak için edebiyat ölmelidir!

İnsan tek başına kalmayı/yürümeyi göze almadan bilge olabilir mi? Soru sormanın suç/yasak sayıldığı bir coğrafyanın ayrık otu olmak... Hakikatin peşine düşünce çelmelere, küfürlere, saldırılara maruz kalmak... Ekmek derdine karşın yine de doğru bildiğini söylemek... Korkuya, baskıya, tehdide boyun eğmeden bildiğin yolda yürümek... Kimi zaman yoldaş sandıklarından, dostlarından ihaneti görmek... İktidar edinince değişenlere şaşırmadan, ısrarla direnmek... Derken bir dava uğruna ömür vermek... Enver Aysever'den özgürleştiren sorular.

Benden yalan söylememi beklemeyin... Herkes en az bir kişiyi her koşulda işitir... Beni işit istiyorum. Sizi anlıyorum. Önce tutumunuzu sert biçimde karşıladım. Ama sonra fark ettim ki siz hekimsiniz, büyücü ya da falcı değilsiniz. Önünüzde sınırlı bilgi var, o halde benim konuşmayı unutmama hazırlıklısınız, oysa birdenbire işitmeyi unutmuş olmamı hesaba katamazdınız. Size kırgın değilim. Rahat edin isterim. Size kırılmadım, alınmadım, yargılamadım. Sözcükleri unutmuş biri olarak, bu yeni durum karşısında ben de hayret ediyorum. Yazarken, nasıl oluyor bilmiyorum, hiçbir sıkıntı duymadan su gibi akıyor sözcükler. Nasıl oluyor bilmiyorum, bir plakçının önünden geçerken şarkıları işitiyorum. Hatta söylüyorum. Bu hastalığım nedir, bilmiyorum. Sizden sakladığım yeni bir bilgi var. Buna asla inanmayacağınızı bildiğim için yazmayacağım. Ama bir şeyi kendime itiraf ettim; tedavi olmak istemiyorum. Sözcükleri unuttuğum için konuşamamaktan ve işitememekten memnunum. İçimdeki gürültü zaten yeterince baş ağrıtıyor. Sesini yitiren bir kadın... Kadının zihninde kaybolan bir ruh hekimi... İstanbul’a seslenen bir aktör... Valizi elinde yaşlı bir komşu Ve onlara “Size güzel şarkılar çalmak isterdim” diyen bir radyo...