Yazara Gore Listeleme

Korkutarak Değil Sevdirerek Din Eğitimi Kısa Özet "Zorlaştırmayın kolaylaştırın. Sevdirin, nefret ettirmeyin." Hadis-i Şerif Eğer biz namaz vakitlerini değil de dizi saatlerini dört gözle bekliyorsak. Eğer Peygamberin çocuklara kaşlarını bile çatmadığını biliyor ama bir yandan çocuğumuzu dövüp sövüyorsak. Eğer oruç tuttuğumuzda hırçın, kızgın, tahammülsüz oluyor ve çocuğumuza `zaten oruçluyum.` diye başlayan cümleler kuruyorsak. Eğer çocuğun oyununu bölmemek için secdelerini uzatan Nebi`ye rağmen namazda önümüzden geçti diye çocuğumuzu azarlıyorsak. Eğer Hz. Ömer`in adaletini anlatırken iki kardeş arasında adil olmayı başaramıyorsak. Eğer Hz. Osman`ın hayâsından bahsediyor ama ahlaka aykırı görüntüleri televizyonla evimize davet ediyorsak. Eğer Hz. Ali`nin ilminden övgüyle bahsedip, en son ne zaman kitap okuduğumuzu bile hatırlamıyorsak. Eğer hatim üstüne hatim yapmamıza rağmen Kur`an`ı anlamak ve yaşamak için hiç gayret sarf etmiyorsak. Eğer çocukları camiden kovuyor, gerekçe olarak da çocukluk şakımalarını gösteriyorsak bir yerlerde bir hata yapıyoruz demektir. Hatice Kübra Tongar, çocuklarımıza nasıl bir anlayışla, ne zaman, hangi yöntemlerle, zorlamadan, sevdirerek ve oyunlar oynayarak nasıl din eğitimi vereceğimizi adım adım anlatıyor.

‘Boş ver yaaa! Yaşlanınca kılarsın.’ ‘Senin kalbin temiz zaten, namaz kılmasan da olur.’ ‘Senin namazın kabul olmaz ki! Sen kiiim, namaz kılmak kiiim?!’ ‘Amman yaa koskoca ömür! Kim her gün beş vakit namaz kılacak şimdi? Zor iş!’ ‘Sen namaz kılmasan da Allah affeder.’ ‘Allah’ın senin namazına ihtiyacı mı var?’ ‘O kadar işin gücün arasında namaz kılmaya vakit yok ki!’ …gibi cümleler fısıldarsa ona ne cevap vereceğini artık biliyorsun. Bu cevapları arkadaşlarına da söyle bence. Günde 5 defa kendine de söyle. Sonra her ezan çağrısında dön ve Rabbine şöyle de: ‘Allah’ım ben geldim!’

Arkadaşları Çekirgeye Yardım Edecek Mi? Hey sen! Evet evet, sana sesleniyorum dostum! Kafam çok karıştı. Bana yardım eder misin? Eğer yardım etmezsen Masallarım yarım kalacak. Kokarca arkadaş bulamayacak. Siyah kuzu yalnız kalacak. Kavunlar büyüyüp ballanamayacak. Brokoli çocukları hastalıklardan koruyamayacak. Tavşancık mutlu olamayacak. Kırmızı ne kadar güzel bir renk olduğunu fark edemeyecek. Ateşböceği Kıvılcım cesur olmayı öğrenemeyecek. Mızıkçı keçi hatasını anlayamayacak. Şakacı çekirge arkadaşlarına kendini affettiremeyecek. Mevsimler çocukları mutlu edemeyecek. Çünkü bu masallar senin kararınla sona erecek. Haydi, önce bir oku bakalım. Sonra sen ne dersen o olsun. Masallar istediğin gibi bitsin!

“Çocuğuma bağırmak istemiyorum ama kendimi bir türlü tutamıyorum.” “O kadar basit şeylere öfkeleniyorum ki, sonra günlerce vicdan azabı çekiyorum.” “Genç kızken ‘anneme benzemek istemiyorum’ diye ağlardım. Şimdi bakıyorum, aynı annem olmuşum!” “Çocuğum ağladığında çok öfkeleniyorum.” “İçimde nedenini bilemediğim bir öfke var.” “Ne yaparsam yapayım anne olarak kendimi hep yetersiz hissediyorum.” Hayatımıza zehir gibi sızan bu cümlelerin nedenini keşfetmeye hazır mısınız? O halde toparlanın, çocukluğumuza gidiyoruz! Neden öfkeliyiz, neden yetersiz hissediyoruz, çocuğumuzun ufacık yaramazlıklarına neden kocaman tepkiler gösteriyoruz, içimizde bir türlü dolmayan bu boşluk hissinin kaynağı ne? Bağırmayan Anneler kitabının yazarı Uzman Aile Danışmanı Hatice Kübra Tongar hepimizi iç çocuğumuzu bugüne doğurmaya davet ediyor.