Yazara Gore Listeleme

– Latince “kalem torbası” anlamına gelen “kalamar” ile bizim Arapçadan aldığımız kalem aynı kökten iki sözcük. – İtalyanca “berber” saç değil sakal traş eden kişinin adı, “barbunya” ise aslında “sakallı” demek. – Put Buddha’nın Eski Türklerdeki adı, “pagoda” ise Budist tapınaklarına verilen “putkede” adının Portekizcesinden Batı dillerine giren bir sözcük. – “Boğaça” “ateşte pişmiş hamurişi” anlamına gelen Latince “focacia”dan, “fuel ise “yakacak odun” anlamında “focalia”dan geliyor. Birincisi İtalyanca, ikincisi Eski Fransızcadan İngilizce yoluyla Türkçeleşmiş. – “Bukalemun” ile “pantolon”da Eski Yunanca “aslan” sözcüğü saklı. – Farsça “beygir” “yük tutan”, “kevgir” “köpük tutan” “peşkir” ise “ön tutan” anlamına gelen bileşik isimler. – “İrtica” sözcüğü (ve tartışması) Türkçeye 1909’da girmiş. Fransızca “écolé”den esintiler taşıyan “okul” ise Dil Devrimi bünyesinde 1934’te yaratılmış. (…) Kullandığımız sözcüklerin inanılmaz bir tarihi var. Türk dilinin bilinen geçmişi 1300 yıllık. Oysa bugün kullandığımız bazı kelimelerin kökeni daha binlerce yıl öncesine dayanıyor. “Üvendire” ve “evlek” gibi iki kadim Anadolu sözcüğüne 2800 yıl önce yaşamış olan Homeros’un destanlarında rastlıyoruz. “Aferin” deyimi Zerdüşt dininin 3000 yıllık kutsal metinlerinde “seni kutsuyorum” anlamıyla karşımıza çıkıyor… Kimilerinin Amerikan icadı zannettiği “seks”, bizi Roma’nın henüz imparatorluk bile olmadığı bir devrin haremlik–selamlık düzenine geri götürüyor. 3000 yıl önce Fenikelilerin kendi alfabelerinin ilk harfine verdikleri “elif” adı ise 21. yüzyıl Türkiye’sinde popüler bir kadın adı olarak yaşamaya devam ediyor… Sevan Nişanyan’ın bu şaşırtıcı kitabı 1000’i aşkın Türkçe sözcüğün inanılmaz tarihini, esprili ve kolay okunur bir dille anlatıyor, her gün kullandığımız sözcüklerin aralarındaki umulmadık köken ilişkilerini göz önüne seriyor. “ELİFİN ÖKÜZÜ”, geniş bir tarih kültürüne ve titiz bir araştırmaya dayandığı halde okuması keyifli, tüy kadar hafif bir kitap. Dili ve sözcükleri sevenler için ideal bir armağan…

Sevan Nişanyan, İzmir'in Şirince köyünde giriştiği turizm faaliyetlerinin hikâyesini anlatıyor bu kitapta. Devlet kurumlarıyla ve bürokrasiyle yaşadıklarını anlatan eğlenceli bir okuma... 'Hodri Meydan Kulesi'nin hikayesini, devlet bürokrasisinin varabileceği noktaları merak ediyorsanız, bu kitap tam size göre. Kitap ayrıca Şirince'deki Matematik Köyü'ne ilişkin yazılar da içeriyor

Memleket olarak pek rağbet etmediğimiz bir tür otobiyografi. Mühim isimler hakkında yazılan biyografilere aşinayız daha çok. Otobiyografi, doğası gereği yüzleşmeyi ve kendine karşı acımasızca dürüst olmayı dayatıyor. Sevan Nişanyan'da bu ikisi de var. Bütün eserlerinde ezberlerle, tarihle, dille, yerleşik turizm algısıyla ve daha nice şeyle cesaretle yüzleşen Nişanyan kendini kayırmıyor. Çocukluğu, Robert günleri, Amerika'daki solculuk zamanları, gencecik yaşta yaptığı ve çok ses getiren Karl Marx tercümesi, Kafkasya'daki savaş meydanları, Etiyopya manastırları, Amazonlar, Şirince, Van, Ermenistan... Aslanlı Yol müthiş bir kurmaca metin olarak da okunabilir. Göreceksiniz: Gözü pek bir seyyah olan Nişanyan sürekli kayboluyor, arabası bozuluyor, yolu bulamıyor, insanlara yol soruyor, onlarca yıldır kullanılmamış patikaları deniyor ama pes etmiyor. Asla. Sadece eserleriyle değil, hayatıyla da bütün ezberlere savaş açan dâhi bir seyyahın otobiyografisi. Okuduktan hemen sonra müthiş bir yola çıkma isteğiyle, üstelik!

Kullandığımız sözcüklerin inanılmaz bir tarihi var. Türk dilinin bilinen geçmişi 1300 yıllık. Oysa bugün kullandığımız bazı kelimelerin kökeni daha binlerce yıl öncesine dayanıyor. Üvendire ve evlek gibi iki kadim Anadolu sözcüğüne 2800 yıl önce yaşamış olan Homeros'un destanlarında rastlıyoruz. Aferin deyimi Zerdüşt dininin 3000 yıllık kutsal metinlerinde "seni kutsuyorum" anlamıyla karşımıza çıkıyor. Kimilerinin Amerikan icadı zannettiği seks, bizi Roma'nın henüz imparatorluk bile olmadığı bir devrin haremlik-selamlık düzenine geri götürüyor. 3000 küsur yıl önce Fenikelilerin kendi alfabelerinin ilk harfine verdikleri elif adı ise 21. yüzyıl Türkiye'sinde popüler bir kadın adı olarak yaşamaya devam ediyor.