Yazara Gore Listeleme

TAN ve KURUN gazetelerinde neşredildikten sonra (1938) kitap halinde basılmıştır (1953). Eser adı dış kapakta, “Mezhepler tarihi ve Şah İsmail : Şiilik-Sünnilik-Alevilik-Kızılbaşlık ne demektir ve nasıl çıktı?” olarak geçmektedir. Bu kitap, Şah İsmail'in hayatını, 'Mezhepler Tarihi' çerçevesi içinde ele alıyor. Bu noktadan sonra olup bitenler ise tarihtir. Sultan Selim Anadolu'da binlerce Alevi halkı öldürttükten sonra İsmail'e birbiri ardınca düşmanca mektuplar yazdı. 1514'te Osmanlılar, iyi eğitilmiş ve ateşli tüfek ve toplarla donanmış ordularıyla, Kuzeybatı İran'ı zapt ettiler. İsmail, sefere çıkmış bulunduğu Orta Asya'dan, zapt olunma tehlikesi içinde kalan başşehri Tebriz'e yardım için aceleyle geri döndü. Yazar hakkında: Ziya Şakir 1883 yılında İstanbul'da dünyaya geldi. İstanbul Vefa Lisesinde başladığı Öğreniminini Halep'te devam etti. Hukuk eğitimini yarıda bıraktı. Cemiyet-i İnkilap ve İttihat ve Terakki cemiyetlerinde yer aldı. Yazılarından dolayı baskı artınca Mısır'a kaçtı. Sinop'a sürgün edildi. Gönüllü olarak Balkan ve Milli Mücadele içinde yer aldı. Ziya Şakir (Soku) Cumhuriyet döneminde en çok eser bırakan yazarlarından birisi olan Ziya Şakir Bey, çeşitli gazetelerde tefrika ettiği tarihsel yapıtlarla tanındı. Yakın tarih, din ve polisiye gibi birçok alanda 280 civarında eseri vardır. Eserlerinin çoğunu Hüseyin Servet, M. Ziya, Hamid Nuri, Bahtiyar, Emekligil, Z. Melek, Abdülmüheymin gibi takma isimler altında vermiştir. Hayatı boyunca bir eylem adamı olan Ziya Şakir Bey, Jön Türk hareketine katılmış, Balkan Savaşı'nda, I. Dünya Savaşı'nda, Türk Kurtuluş Savaşı'nda çarpışmıştı. Tanıklıklarını kaleme aldığı yapıtlarıyla Cumhuriyet döneminin ilk büyük sözlü tarih yazarı ve araştırmacı gazeteciliğin öncülerinden birisi oldu. Türk Tarih Kurumu Başkanlığı görevinde bulunan Prof. Dr. Ali Birinci'ye göre Ziya Şakir, Cumhuriyet devrinin ilk büyük sözlü tarih yazarıdır.

Abdülhamid Han tahttan indirilip, Selanik’esürgüne gönderilmişti. (1909) Balkan Harbinin başlamasıyla İstanbul’a getirdiler. Bir gün, sabah çay içilirken, yanında bulunan damatlara diyor ki: Düşünüyorum, düşünüyorum, aklım, havsalam bu meseleyi bir türlü almıyor. Balkanlılar nasıl ittifak eder? Bu milletler hilkatte bile birbirine dargın yaratılmışlardır. Bunları birbirlerine yaklaştıracak, birleştirecek amiller zuhur ediyor, sebepler cereyan eyliyor dahükümet bunlara nasıl lakayt kalıyor...Soruyorum size, İstanbul’da Rum Patrikhane’si vardı; o yerinde duruyor mu? Şerif Paşa bu mühim soruya derhal kemali talakatla cevap veriyor: -Evet efendimiz... Birde Bulgar (Ekserihhane) si vardı; o da duruyor mu? -Evet efendimiz... Allah Allah.. Bu iki makam senelerden beri birbirinin kanına susamış iki düşman gibi karşı karşıya duran bu iki müessese birdenbire birbirinin kucağına atlıyor, barışıyor, dost oluyor da devletin nasıl haberi olmuyor? Birkaç dakıka süren sükutu takiben Sultan Hamid sözüne devam ediyor: Şaşılacak şey.. Benim bildiğim bu iki unsur arasında ebedi husumeti temin eden yegane sebep, kiliseler ve mektepler meselesiydi. Bu mesele nasıl kapandı? Cevap Arif Hikmet Paşa’dan İttihat ve Terakki Hükumeti, komşuların arasını bulmak için ortadaki pürüzü kaldırmış, bundan sonra da Balkanlılar birleşip Osmanlı’ya savaş açmışlardır. Sultan Hamid duyunca eseflenir ve der ki: O halde.. desenize, biz felaketi kendi elimizle davet etmişiz...Yazık, çok yazık..