Yazara Gore Listeleme

“Sır tek kişiliktir. Mahrem iki kişi arasındadır. Üç kişi kalabalıktır. Kural budur.” Karanlıklar Prensi, Çöl Kraliçesi, Çiçero... Bu isimler roman kahramanları değil... Casusluk romanlarına taş çıkartacak entrikaların ve maceraların gerçek kişileri. Türkiye’yi mesken tutan gizli servislerin kanlı hesaplaşmalarından KGB’nin atom bombası sırlarının çalınmasına, Kıbrıs’ta Türk ve Yunan derin devletlerinin çatışmasından 6-7 Eylül olaylarına, ASALA’dan 12 Eylül darbesinde ABD’nin rolüne ve günümüzde ülkeleri çöküşe götüren ekonomi operasyonlarına dek binbir suratlı casusların dünyanın kaderiyle oynadığı, hayret verici, nefes kesici ama hepsi rahatsız edecek denli gerçek öyküler. Usta gazeteci Murat Yetkin, Meraklısı İçin Entrikalar Kitabı’nda uluslararası entrikaların ya hedefi ya sahnesi ya da aktörü olan Türkiye’den bakıp 10 olayın perde arkasını Ankara’nın siyaset ve diplomasi koridorlarında biriktirilen notlar ve belgelerle, şimdiye dek bir arada okumadığınız ayrıntılarla anlatıyor. Dünya siyasetini bu kez “Katil kim?” sorusunun cevaplanamadığı, okurun sonsuz bir merak duygusu ve bitmek bilmez zihin oyunlarıyla baş başa kaldığı bir casusluk romanı tadında okuyacaksınız. “Sabah saat 10 sıralarıydı. Etrafta pek kimse yoktu.O sırada İtalyan Büyükelçiliği giriş kapısından 100 metre kadar aşağıda, Atatürk Bulvarı 114 numaradaki Alman Büyükelçiliği’nin kapısından çıkan iyi giyimli bir çift de bulvardan yukarı doğru yürümeye başlamış, karşıya geçmeye hazırlanıyordu. Taksi şoförünü savan paketli adam da büyükelçilik tarafına doğru karşıya geçmeye başlamıştı.Paketli adam çifte doğru yaklaşırken ortalık büyük bir patlamayla sarsıldı. Patlayan, adamın elindeki paketti; kendisi de paketle birlikte paramparça olmuştu. Kaldırımın karşısındaki çift, patlamanın şiddetiyle yere savruldu. Liberali yardımlarına koştu. Adamın kulağından kan sızıyordu. Yanındaki kadın, eşi olduğu sonradan anlaşılacaktı, sarsılmıştı ama yaralı değldi.”

Sorgu görevlisi (H. A. Uğur) - "Bak APO, Türkiye Cumhuriyeti devleti şu ya da bu şekilde bu terör belasından vatandaşını kurtaracaktır. Ama önemli olan insanlarımız zarar görmeden bu işi halletmektir. Şiddetin durması, halkın güvenliğinin sağlanması esastır. Ama bunun için yasadışı bir terör örgütü ile masaya oturacak da değiliz. (…) Bu mülakatlar tamamen senin talebin üzerine ve karşılığında şu olacak bu olacak pazarlığı olmadan gerçekleşmiştir. Sen, 'Şiddetin durmasını sağlayacağım, kendim için bir şey istemiyorum' diyorsun. Sorgu başladığından beri hep bunu söyledin, öyle değil mi?" Sanık (A. Öcalan) - "Kesinlikle doğru… Ben size daha önce söylemiştim, örgüt bana bağlıdır, beni dinler… Daha ilk gün devletimin hizmetindeyim derken kastettiğim, bu işin bitirilmesi doğrultusunda ciddi adımlar atmamızdır. Türkiye'yi yönetenlerin ellerini güçlendirmek için ben öncelikle silahlı mücadeleye son verme ilanı yapmak istiyorum. (…) Sizlerden tek talebim bunları yapabilmek için bana imkân sağlamanızdır." (Tanıtım Bülteninden)

Doç. Dr. Şükran Esen danışmanlığında hazırladığım bu yüksek lisans tezinde, sinemaya verdiğim yirmi beş yılın satırbaşlarıyla bir özeti, sinemanın dünü ve bugünü ile ilgili görüşler yer almıştır. Kemal Sunal olarak kendi fikirlerimi değil, Kemal Sunal hakkında yazılanları araştırıp gün ışığına çıkarmayı, aynı zamanda bu dönemdeki Türk sinemasını genel olarak irdelemeyi hedefledim. Bu tezde bilim adamlarının, sanatçıların, yazarların ve eleştirmenlerin görüşleri yer almıştır. Çeyrek asırlık fiili hizmetten sonra Türk sinemasına bundan sonra yapacağım yeni filmlerle ve akademik çalışmalarla destek vermek dileğindeyim.

İkinci Dünya Savaşı yıllarında, Zonguldak kömür ocakları çevresinde yaşayan erkek köylüler "işçi mükellefiyeti" adıl altında zorla çalıştırılmışlardır. Yaşlı bir madenci o günleri şöyle anlatıyor: "Yük taşıyan bir hayvan huysuzlanıp gitmezse, sahibi döver onu. Ama ne kadar döverse dövsün, hayvanını yaralamak, sakat bırakmak, öldürmek gelmez içinden. İşte böyle sakınmalardan bile uzaktık 'mükellefiyet'te biz. Bir hayvan, bir eşya kadar bile değerimiz yoktu nedensel ! Ayağı kırılan bir ocak katırı, yiten bir kazma, bizlerin ölümünden daha çok üzerdi başımızdakileri. Çünkü ocakta çalışan katır az bulunuyordu. Kazma, kürek belli sayıdaydı. Ama bize gelince, karıncalar kadar çoktuk biz." İrfan Yalçın Ölümün Ağzı'nı, maden ocaklarında can vermiş, sakat kalmış, "maden"in bütün çilesini çekmiş, ama hiçbir zaman insan onuruna yaraşır biçimde yaşatılmamış tüm emekçilere adıyor.