Yazara Gore Listeleme

On üç yaşında ve birbiriyle tamamen zıt karakterde iki kız… Kora’nın babası, Kelebek’in annesiyle evlenince bir anda kardeş oldular. Kora, yurt dışındaki yatılı okuluna dönmek için gün sayarken, komşunun çöpünde bulduğu bebek bilekliğinin izini sürmeye başlar. Kelebek’in en yakın arkadaşının kaybolmasıyla ortaya dökülen sırlar, hem iki kızı birbirine bağlayacak hem de yürek burkan gerçekleri gün ışığına çıkaracaktır. Kora ile Kelebek, apayrı dünyalarda yaşayan iki çocuğun, tüm bu farklılıkları çok özel bir dostluğa çevirmesinin eğlenceli ve hüzünlü hikâyesini anlatıyor…

“Çok egzotiksin!” “Çok sıra dışı görünüyorsun.” “Ama gerçekte sen kimsin?” Siyahi bir babaya ve beyaz bir anneye sahip olan Isabella aslında ne demek istediklerini biliyor: “Ebeveynlerin gibi gözükmüyorsun.” “Farklısın.” “Hangi ırktansın?” Anne ve babası boşanan on bir yaşındaki Isabella her hafta farklı bir hayata geçmek zorunda. Annesi ile babası arasında bölünmüş olmak onun için sadece ev değiştirmek, farklı takma isimler kullanmak değil aynı zamanda kimliğini değiştirmek demek. Yarı beyaz yarı siyah olmak nasıl hissettirmeli? Yarının babana ait olması diğer yarının ise annene ait olması... Sürekli yarım olarak görüldüğünde nasıl bir tam olmayı başarabilirsin ki? İki ailenin bir araya gelmesi imkânsız gibi gözükürken beklenmedik ırkçı bir saldırı Isabella’nın hayatını tamamen değiştirecek.

"Sanatsal pratiğimiz içinde, ama dilin dışında, söz olmayan bir yerlerde. Dillendirilemeyen dil ile işaret etme çabasıyla, ses katmanlarının izinde. Seslerin hassas tarifleri, ara sesler, gündelik yaşamda karşımıza çıkan, sözle işaret ettiğimiz ama söze dökülemeyen sesler. Baskın sesler değil, dikkatimizden kaçan sesler. Farklı bedenlere ait sesler. Hayvanlar, bitkiler, içimizdeki ve dışımızdaki mikro evrenler... Bize dayatılan sesler değil, dikkatimizi vermediğimiz sesler. Bir sesle birlikte farklı deneyimlere, farklı zaman ve mekanlara sıçrıyoruz. Çünkü çizgisellikle derdimiz var. Bir diğerini dinlemekle derdimiz var. Yok yok, tıkırtı deyip geçmek istemiyoruz. Genellemek istemiyoruz. Hassas olanın tarafındayız. Sesler biriktikçe ortak hafızaya dair bir şeyler görünür oluyor. Hem ortaklıklar hem farklılıklar beliriyor. Bir sözlük, bunları dinleme olanağını sağlar mı? Hem hafızayı hem de şimdiyle kurulan ilişkiyi canlandırabilir mi? Bir sanat formu olarak tarif, tanıklığın ifadesi olarak tarif. Ses hem kendisi hem kendisinin metaforu. Ehli yaşam pratiğinde ehlileşmeyenin izi. Kafada duyulan ses, o ses... Benim duyduğum sesle diğerinin duyduğu bir mi?"

"Dans etmek bir çığlığı susturmak mı?" Dansa Davet, 1518 yılında görülen, dünyanın en ilginç toplumsal histeri vakalarından birinin hikâyesini anlatıyor. Strasbourg'da açlık ve sefaletin, insanları cinayete sürükleyen bir yokluğun hüküm sürdüğü zamanlarda, ıstırabından aklını yitiren bir kadın, aniden sokaklarda dans etmeye başlar. Kısa bir süre içinde ona katılanların sayısı gitgide artar ve "Dans Vebası" tüm şehri esir alır. Binlerce insan yaşadıkları ağır travmalar sonucunda bilincini yitirip ölene dek dans eder durur. İntihar Dükkânı'nın yazarından, "kurgu hikâyelerde n çok daha delice bir gerçekliği anlatan" masalsı bir roman.