Eserlere Göre Listeleme

'Özdemir Asaf'ın şairdeki 'ikinci kişi' problemini, ikinci kişi ile kendi arasındaki bağıntıları çeşitli yönlerden derinleştirdiği, yaşayışını dolduran davranışları soyutlaştırarak bir düşünce planına yükselttiği, bunu yaparken de, 1950 şiirinin ortak biçim anlayışından ayrı, özel bir dil kullandığı görülür; çelişmeli, oyunlu bir mantık düzeninde mısra sayısını çok kere en aza indirdiği de olur.' Behçet Necatigil 'Özdemir Asaf 1950'lerde kişiliğini bulduğu, şiirinin özelliklerini belirginleştirdiği zaman, bütün akımların dışında bir şairdi. Düşünceleri, duyguları yoğunlaştırıp kısacık şiirler yazışıyla Uzak Doğu ülkelerinin bilge şairlerine benziyordu. Bu özelliğiyle Garip akımının ilk günlerine de bağlanabilirdi, ama o akım içinde fazla bir yer tutmayan bu anlayış, Özdemir Asaf'ta düşünceye iyice ağırlık verilerek benimsenmiş, özenle işlenmiş, geliştirilmişti. Şiir düşüncelerin, duyguların yoğunlaştırılmasında aranıyordu. Uzun şiirlerde bile parçaların bu anlayışla ele alındığı açıktı.' Memet Fuat Çiçek Senfonisi - Toplu Şiirler çağdaş Türk şiirinin en özgün isimlerinden biri olan Özdemir Asaf'ın sağlığında yayımladığı yedi şiir kitabını bir araya getiriyor: Dünya Kaçtı Gözüme, Sen Sen Sen, Bir Kapı Önünde, Yumuşaklıklar Değil, Nasılsın, Çiçekleri Yemeyin, Yalnızlık Paylaşılmaz.

Komşumuz Bulgaristan’da sosyalist rejim hüküm sürerken, ordaki soydaşlarımızın yaşadığı baskı ve zulüm hafızalarımızda derin izler bıraktı. En temel insan hakları hiçe sayılarak “tek tipleştirme” sistemli bir şekilde uygulanıyordu. Emine Işınsu, yaşanan bu drama kayıtsız kalamayan kalemiyle, gelecek kuşaklara çok önemli bir eser bırakıyor...

Atilla Keskin, son romanında 12 Eylül'ün dağıtıp parçaladığı hayatlara bakıyor. Fidan Mazlum ve Koray Nur çiftleri ekseninde farklı uçlara yönelen kişileri anlatıyor. Duygusal nedenlerle, kendilerini kanıtlamak veya kabul edilmek için sol hareket içinde yer alanların trajedisini, 12 Eylül'ün yumruğunu yedikten sonra roman kahramanlarının; çözülme, kişilik bölünmesi, yalnızlaşma, içe kapanış ve tutkulu aşklarını hikâyeleriyle aktarıyor bize. Romanda 12 Eylül döneminden başlayarak cezaevleri, örgüt içi çekişmelerin kırıp geçirdiği kişilerin hayatları, sol harekete katılmış kişilerin kendilerini yaşadıklarından ve geçmişlerinden kurtarma çabaları, cezaevinden çıkanları şoka uğratan toplumsal yapının inanılmaz dönüşümü ve 12 Eylül'ün içerdeki ve dışardaki dehşeti gibi pek çok konu yer alıyor. Böylesine geniş bir sürece bu denli yoğun olaylar, kişilikler ve tarihsel sürece ait bakma çabasının hakim olduğu romanda Atilla Keskin, özellikle birey olamamış, toplum için ve toplumsal değerlerle yaşayıp kendi hayatlarının merkezine başkalarını koyan kişilerin dıştan zorlama sonucu, içlerinin boşalması sürecini anlatmayı amaçlamış...

Gerçek ve Sanal Yaşam Öyküleri- Karabasan değil. Deprem... Deprem... diye bağırdı. Önce yataktan kalkmak istedi. Sonra vazgeçti. Zaten bunu düşünürken yere, molozların, sıva döküntülerinin üstüne savruldu. Gözleri yarı aydınlığa alışırken karyolasının ufak bir kamyonet gibi pencere tarafına doğru fırladığını gördü. Gerçekten kamyonet yavrusu karyola o azgın haliyle pencerelerin bulunduğu duvara bindirdi. Bir anda duvarın tuğlaları, çerçeveler ve kırık camlarla birlikte tuz buz bahçeye uçtu. Açılan boşluktan içeriye serin bir hava ve çekingen bir sabah aydınlığı girmeye başladı.Adam bulunduğu yerden elini komodine uzatıp saatini almak istedi. Sonra bu korkunç hengâmede yaşamını yitirmemiş olmanın verdiği mutlulukla ve sanki elinde olmadan güldü. Komodinin şimdi kimbilir bahçenin hangi köşesinde olabileceğini düşündü. Bu dağılmış odada yalnız yerlerde, tozları havada uçuşan moloz kümeleri ve bir de kendisi var. Yırtık pijaması içinde korku dolu bir şaşkınlık yaşayan bir insan! Ve deprem o anda, birdenbire durdu.