Eserlere Göre Listeleme

Sesli Betimleme Metin Yazarı: Reyhan Üzülmez Tenten Bit pazarında Tekboynuz adında harika bir gemi görür. Onu Kaptan Haddock'a hediye olarak alır. O sırada iki koleksiyoncu gemiyi Tenten'den almak için pazarlık etmeye başlarlar. Koleksiyonculardan İvan İvanoviç Sakharin Tenten'e adresini verir ve ona gemiyi satmaya karar verirse evine gelmesi gerektiğini söyler. Milu kazara gemiyi düşürüp, kırar. Geminin orta direği kırılır. Tenten direği yapabildiği derecede onarır. Tenten gemiyi Kaptan'a gösterir. Kaptan gemiyi görünce şaşırır ve Tenten'e evindeki tablosunu gösterir. Tabloda 14. Louis'nin hükümdarlık döneminde yaşamış kaptanın atalarından biri olan, Haddock şövalyesi ve arkasında Tekboynuz gemisi vardır. Tenten Tekboynuz gemisini evinde bulamaz. Gemisinin çalınmış olabileceğinden şüphelenip, İvan İvanoviç'in evine gider. Koleksiyoncu aynı gemiye onda on yıldır sahip olduğunu söyler ve gemiyi gösterir. Orta direği sağlamdır. Tenten durumu anlatmak için kaptanın evine gider. Kaptan kapıyı açmaz. Kaptan bağırınca kapıyı kırmak zorunda kalırlar. Kaptan, elindeki kılıçla, kapıyı kıranları kovalar. Kaptan, önceki akşam Haddock şövalyesinden miras kalan bir sandık bulduğunu ve içinden kılıç, şapka ve anı defteri çıktığını söyler. Kaptan, Tenten'e Haddock şövalyesinin başına gelenleri anlatır. Korsan Lideri Kızıl Rackham Tekboynuz mürettebatını katledip Şövalye'yi yakalar. Gemileri, topçu ateşleri yüzünden batmakta olduğu için, korsanlar tüm ganimetleri Tekboynuz'a taşırlar. Şövalye, korsanların sarhoş olduğu gece kaçıp Kızıl Rackham'ı öldürür. Sonra gemiyi havaya uçurur. Oğullarına miras olarak kendi yaptığı üç tane Tekboynuz'un maketlerini bırakır. Vasiyetnamesinde oğullarına gemilerin orta direklerini hafifçe oynatmaları yazılıdır. İçlerinde Kızıl Rackham'ın Hazinesinin yerini gösteren Parşömenler vardır. Parşömenlerden biri Tenten'de, biri İvan İvanoviç Sakharin'de ve sonuncusu diğer koleksiyoncudadır.

Gözlük üzerine bir hikâye… "Top oynayalım mı?" diye sordu Lea. "Hayır, olmaz!" diye yanıtladı Teo. "Başka bir şey oynayalım." Teo top oynamayı sevmiyordu. Topu ya çok uzağa atıyor ya da bir türlü yakalayamıyordu. Top oynarken bazı arkadaşları ona çok kızıyordu. Teo'nun görme sorunu var. Yakını iyi göremiyor, kitap okurken ya da televizyon seyrederken başı ağrıyor. Cisimleri bulanık gördüğü için top oynarken çok zorlanıyor. Bir göz doktoruna muayene olan Teo gözlük takması gerektiğini öğreniyor. Artık diğer çocuklar gibi iyi görebilecek ve oyunları daha iyi oynayabilecek! Yetişkinler için bile yeni bir başlangıç tedirgin edici olabilirken, çocuklar için neden olmasın? Yeni bir kardeş, yeni bir okul, beklenmedik bir gelişme ya da baş etmek zorunda kaldığımız heyecanlar, korkular, takıntılar, duygular... "Gerçek hayattan hikâyeler" dizisi, farklı duygu ve durumlara odaklanıyor. Çocuklara, yaşadıkları sorunlar karşısında yeni pencereler açabilecek resimli hikâyelere yer verilmesinin yanı sıra ebeveynlere ve eğitimcilere yönelik bilgilendirici bir bölüm de bulunuyor.

İstanbul'un kalabalık ve karanlık bir konağında yaşar Teodora. Konağın üst katında orta halli memur ailesi, en alt katında sefil hizmetliler, orta katında zengin beyzadeler ve ithal madamlar... Konağın dışı ise nice insanın daracık dünyasından oluşan yoğun bir bulutla sarılıdır. Kunduracı Platon, sütçü Hayriyanım, kasap İrakli, Saliha öğretmen, berber Niko, ekmekçi Garabet, sobacı David, doktor Halil, ütücü Foti ve daha niceleri... Aşuresi, ştrudeli, mevliti, kabul günü, danslı daveti ve bezik partileriyle, gelenekle yenilik arasında bocalayan bir ortam.

Değer ölçüleri olmayan hiçbir toplum yoktur; ancak bazı değerler zamanın gerekleri­ne göre değişeceğine, zamanla katılaşma, kireçleşme eğilimi gösterirler. Bu, bize üç şeyi anlatır; toplumun insanları arasında birbirine çok yapışık bir birlik vardır; kişiler değişmez kurallara uyarak yaşamayı çok rahat ve kolay bulurlar; toplumları, yaşla­nan kişilerin damarlarının sertleşmesi gibi katılaşmıştır. Kişiler böyle bir durumu çok beğenirler. Ancak değişme zorunluklarının sillesini yemeyen toplum da yoktur. Zamanın yumrukları altında bazı kişiler, alışık oldukları ölçüleri bırakmaya, bazıla­rını gizli ya da açıkça çiğnemeye; bazıları da ya dışardan yeni kurallar almaya, ya da kendileri yeni kurallar geliştirmeye başlarlar. Bunu yapanların iç hayatındaysa çatış­malar başlar, bunun da sayısız görüntüleri vardır. Bir toplumda en yüksek sayılan değerler, özellikle böyle zamanlarda, dinsel değerler kılığına girmeye de eğilimlidirler. Din, geleneğin en son sığınağı, en son savunma kalesidir. Aslında toplumun eski yaşayışının kökeninden gelen birçok alışkanlıklar, kolaylıkla din gereğiymiş gibi bir nitelik kazanırlar. İşte bunun içindir ki, çağdaşlaş­ma sözcüğünün özü, “laikleşme” sözcüğünün söylemek istediği gibi toplumu, bu dinselleşme hummasının yakasından kurtarma işiymiş gibi gözüküyor ve burada “laïcisme” ile “secularism” terimlerinin anlamları, ayrı sözcük kökenlerinden geldiği halde, birbirlerine uyuyor.