Yazara Gore Listeleme

Şimdi "burnunun dikine gitmeyen" kültürler düşünsün! Kokular Kitabı'nın Kültürler durağına hoşgeldiniz... Uygarlığımızın kokusu çıktığına göre -artık söylemeye hacet yok ama- koku denince Türkiye'de akla gelen ilk isim; Vedat Ozan'a kulak vermekte fayda var. Sanki burnumuz yokmuş gibi kurduğumuz uygarlıktan gelen "kötü kokular" muhtemelen hayati tehlikelere işaret ediyor. Bununla ve parfümle kurulan kültürlerin haritası açılıyor önünüze! Paris'in saray alemlerinden Mısır Çarşısı'na, yağmurlu kadınlardan Kanuni'nin pamuğuna, Roma'nın helalarından Çinlilerin tütsülerine, rüzgarın çocuklarından Medicilere dek akılalmaz bir coğrafya... Üstelik -elbette- sayısız "lüzumsuz bilgi" eşliğinde! Hayd'ın senfonilerinden Duchamp'ın pisuarına, bebek İsa'nın ziyaretçilerinden çağdaş sanat müzelerine, Kafka'nın aşkından James Joyce'un bıyık fincanına, mesenlik müessesesinden tütsülü saatlere dek, kültürlerin vazgeçilmez unsurları olan sanatın ve zanaatın akla hayale gelmedik ayrıntıları, hikayeleri... Uygarlığın kokusunu almaya ve kokunun uygarlığına hazır olanları, sayfaları çevirmeye davet ediyoruz. Not: Cinsiyet farkı gözetmeksizin! Okuyan anlar:) Siz bu cildi okuyadurun, biz de bu sırada Lezzetler cildini hazırlayalım! "Bizim toplumumuzda üzeri örtülü geçen ve bastırılmış koku duyusunu, daha açık ve belirgin halde ele alındığı uzak kültürlerin örnekleriyle birlikte düşününce belki daha farklı algılayabilir, maalesef uzak kaldığımız duyusal çeşitliliğin ayırdına varabiliriz."

Psikolojik rahatsızlıklar bizi ebedi bir mahkumiyete mi sürükler? Nevrotik bireyin, rahatsızlığının farkına varması ve iyileşmeye yönelik adımlar atması imkansız mıdır? Psikanaliz, nevrozlara genellikle bireyi özgür iradeden, eyleme yetisinden ve gelecek hayallerinden mahrum bırakan ve köklerini yalnızca geçmişte arayan bir anlayışla yaklaşır. Karen Horney ise arzuları hem kamçılayan hem de tatmin etme olanaklarını sınırlayan nevrotik topluma odaklanarak bunlara yol açan ve besleyen etkenlerin çoğu zaman kültürel olduğunu ve üstesinden çevresel faktörlere yapılan müdahalelerle gelinebileceğini savunuyor.Nevrotik bireyi modern kültürün “üvey evladı” olarak tanımlayan Horney, nevrozların temelinde yatan kaygının, toplumsal ilişkilere ve her insanın iç dünyasına egemen olan çatışmalardan kaynaklandığını ortaya koyuyor.Freud ve sonraki kuşak psikanalistlerinin büyük bir çoğunluğu tarafından nevrozlara mahkum edilen birey, insani özgürleşmeye odaklanan Karen Horney tarafından hayata döndürülüyor.Yazıldığı tarihten bu yana kendi çelişkileri ve açmazlarıyla yüzleşmek isteyen pek çok insan tarafından ilgiyle okunan ve tartışılan Çağımızın Nevrotik Kişiliği, toplumsal nevroz ve kaygıların büyüdüğü bugün, her zamankinden daha güncel.Psikolojik rahatsızlıklar bizi ebedi bir mahkumiyete mi sürükler? Nevrotik bireyin, rahatsızlığının farkına varması ve iyileşmeye yönelik adımlar atması imkansız mıdır? Psikanaliz, nevrozlara genellikle bireyi özgür iradeden, eyleme yetisinden ve gelecek hayallerinden mahrum bırakan ve köklerini yalnızca geçmişte arayan bir anlayışla yaklaşır. Karen Horney ise arzuları hem kamçılayan hem de tatmin etme olanaklarını sınırlayan nevrotik topluma odaklanarak bunlara yol açan ve besleyen etkenlerin çoğu zaman kültürel olduğunu ve üstesinden çevresel faktörlere yapılan müdahalelerle gelinebileceğini savunuyor.Nevrotik bireyi modern kültürün “üvey evladı” olarak tanımlayan Horney, nevrozların temelinde yatan kaygının, toplumsal ilişkilere ve her insanın iç dünyasına egemen olan çatışmalardan kaynaklandığını ortaya koyuyor.Freud ve sonraki kuşak psikanalistlerinin büyük bir çoğunluğu tarafından nevrozlara mahkum edilen birey, insani özgürleşmeye odaklanan Karen Horney tarafından hayata döndürülüyor.Yazıldığı tarihten bu yana kendi çelişkileri ve açmazlarıyla yüzleşmek isteyen pek çok insan tarafından ilgiyle okunan ve tartışılan Çağımızın Nevrotik Kişiliği, toplumsal nevroz ve kaygıların büyüdüğü bugün, her zamankinden daha güncel.

Hikâyeler, onlara… Sevgiden hep alacaklı çıkanlar. Eşya satarak geçinen soylu, hüzünlü zenginler. Otelleri seven, otellerden hayat çıkaran dullar. Adı bile yoksul anlamına gelen işsizler. Üveyler, her yerde eğreti duran, dürüst, çocuk gönüllü yabancılar. Başkaları adına da utanabilenler. Her zaman, az biraz yakın olanlar ihanete. Önünde biri eğilecek diye ayakkabı boyatmayan, İETT’den emekli hacı amcalar. Gazetelerin sadece üçüncü sayfalarında gördüklerimiz. Öleceğini öğrenip uzun yolculuklar kuranlar. Misafire kahve ile likör ikram etmekten vazgeçmeyenler. Geçmişin peşine düşmüş dalgınlar. Güneydoğu’da savaşmış, hiç tanımadığı birilerini öldürmek zorunda kalmış askerler. Hikâyeler, onlara… Pavyona hiç gitmemiş halk çocuklarına. Bir ayağı faşizmde, anlamı kapı dışarı etmiş, zar atma delisi olmuş “büyük” şairlere. 12 Eylül 1980’in devrimcileri, o güzel insanlara, hayatı yakılıp yıkılanlara. Hikâyeler; ipini kendi çekenlere, en çok da onlara. Belki de hikâyelerimi hiç okumayacak olanlara.

İncir kuşu, bir incir ağacının dalına özenle yuva kurmuş. Sonra incir kuşunun üç tane yavrusu olmuş, onları besleyip büyütmüş. Yavruların uçma zamanı geldiğinde iki tanesi hemen öğrenmiş uçmayı, ama biri uçmaktan korkuyormuş. Peki, bu küçük incir kuşu uçmayı nasıl başarmış? Küçük okurlarımızın yakından tanıdığı Koray Avcı Çakman, Değerler Eğitimi Serisi’nin üçüncü kitabında özgüvenli olmayı çok eğlenceli bir öyküyle anlatıyor.