Basit Katalog

Nietzsche Ağladığında ile tanınan yazar Irvin D. Yalom’dan yine bir “kült” roman: Divan. Yine yoğun, şaşırtıcı ve sürükleyici...

Neden yazarız? Daha doğrusu neden anı defteri tutarız? Yaşamımızın her döneminde ama özellikle ilkgençlik çağında, sorunlarımızı, mutlu mutsuz anılarımızı bizi yargılamadan dinleyen, paylaşan birilerine gereksinim duyarız. Ve bu biri, evet, bildiniz, anı defterimizdir. On beş yaşındaki Serra tüm duygularını, düşüncelerini anı defteriyle paylaşıyor. Annesiyle babası neden tuhaf davranıyorlar? Yoksa yolunda gitmeyen bir şeyler mi var? Çeşme’de tatil günlerinde tanıştığı yeni arkadaşları, Serra’nın yaşamında ne gibi değişikliklere neden olacak? Tüm bu soruların cevaplarını Serra’nın anı defterinde bulacaksınız...

Üniversiteye giriş... O ilk yılın heyecanı. Arkadaşla paylaşılan kendine ait bir ev. Küçük özgürlükler. Serra bu yeni ortamda kimlerle arkadaş olacak? Acaba onu neler bekliyor? Ya aşk? (Tanıtım Bülteninden)

Tek kelimeyle muhteşem bir düğündü! Her şey ama her şey öylesine güzeldi ki. Peri masalı gibi. Tüller, mumlar, çiçekler... İnsanı taaa yüreğinden yakalayan karmaşık duygular, gülücükler, gözyaşları... İşte böyle bir gece yaşadı bizim takım, sevgili defterim. Ve -en önemlisi- bu bizler için bir başka 'ilk'ti. Çünkü aramızdan biri evleniyordu! İlk kez bizim gruptan birinin düğününe katılıyorduk! Gel de duygulanma... Hâlâ inanamıyorum! Demek bizler artık evlilik dönemine geldik, dayandık. Vay be! (Tanıtım Bülteninden

“Tarih, okulda en uzak durduğum ders. Hayatımdaki tek bütünlemem, lise sonda girdiğim tarih bütünlemesi. Bugün “tarihçi” olarak anılıyor olmam, oldukça ironik bir durum. Bize öğretilen “tarih”, tanıklıklarda rastladığımız gibi değil. Tarihi şarkılarla bütünlemek, geçmişin izlerini şarkılarda sürmek, heyecanlı. Elinizde tuttuğunuz kitapta, bu heyecanı sizlerle paylaşıyorum. Kitap, kendini anlatıyor. Özeti şu: Memlekette ve dünyada olan biten üzerine yazılmış şarkılar var burada. Benim seçtiklerim. Başka biri bambaşka şarkılar seçebilirdi. Kitabı hazırlarken ve şarkıları sunarken kronolojik bir sırada ilerlemeyi tercih ettim. Yine de (okura bir kolaylık sağlamak için) kendimce önemli gördüğüm öbekleri ayırarak kimi bölümlemeler yaptım. Karışık gözükebilir, eksikleri/fazlaları vardır, olabilir. En büyük eksik, başta ayrı bir bölüm olarak tasarladığım seçim şarkıları. Başa çıkamayınca, eleyemeyince onları kitabın dışında bıraktım. Kim bilir, belki de bir sonraki kitabın konusu olurlar… 100 rakamı şüphesiz sınırlayıcı. İstemeden kitap dışında bıraktığım çok şarkı/olay var. Yine de kendimi tutamayıp “fazladan” altı belgesel plak ekledim. Kitap dışında kalan şarkıları unuttuğum sanılmasın.“

Zen ve Motosiklet Bakım Sanatı roman, otobiyografi ve felsefi denemetürlerinin sınırlarını genişleten; bütün bir akılcılık geleneğini sorgulayan benzersiz bir "kült kitap". Romanda bir adamın, oğlu ve iki arkadaşıyla birlikte yaptığı uzun bir motosiklet yolculuğu anlatılıyor. Yolcular, metalik-plastik yalnızlıkların hüküm sürdüğü, özdeki çirkinliklerin yapay bir "stil" cilasıyla kapatılmaya çalışıldığı, "stilize" nesneler, "stilize" insanlar ve ilişkilerle dolu bir hayatın yaşandığı Amerikan kentlerinden, sapa dağ yollarından, uçsuz bucaksız düzlüklerden geçiyor, bir dağa tırmanıyor ve en sonunda okyanusa varıyorlar. Adam yolculuk boyunca bir de "iç yolculuk" yaşıyor, başka doruklarda geziniyor. Kendi "deli" geçmişine, aklın ötesine yol alıyor. "Akılcılık" dediği hayaletin peşinde, antik Yunanlardan modern bilim felsefesine kadar bütün Batı düşüncesini katediyor. Etrafındaki bütün çirkinliğin, sahteliğin sebebi olduğu söylenen teknolojiyi suçlamıyor. Sorun, teknoloji üreten insanlarla ürettikleri nesneler arasındaki ilişkidedir çünkü. Bunun temelinde de gerçekliği, özne ve nesne diye uzlaşmaz karşı kutuplar koyutlayarak kavramaya çalışan Akıl anlayışındaki "genetik bir bozukluk" yatar. Bu anlayış, Nitelik sorunuyla hesaplaşamaz. Bir sanatçının yapıtını oluşturduğu, bir tamircinin bir motosikleti özenle tamir ettiği saf Nitelik anlarında özne ve nesne özdeştir. Bir yanda insan, bir yanda dünya/nesne yoktur. Değer yoksa olgu da olamaz. "İyi", gerçekliğin bir biçimi değildir, kendisidir. Pirsig'e göre dünyayı politik programlar oluşturarak düzeltemezsiniz; bunlar ancak temeldeki değerler sisteminin doğru olması durumunda işe yarar. "Dünyayı düzeltmenin yeri önce kendi yüreğimiz, kafamız, ellerimiz ve onlardan çıkan iştir." Bu yüzden de insanoğlunun yazgısını düzeltmekten değil, motosikletin nasıl onarılacağından söz eden bir kitaptır bu. "Çünkü gerçek motosiklet, kendimiz denen motosiklettir." (Tanıtım Bülteninden)

Osmanlı İmparatorluğu’nun çöküş döneminde Trabzon’a hemşire olarak gelen Ermeni asıllı Hazel ile Kinyas’ın gizemli hayat hikâyelerini anlatan bir günlük bulunmuştur. Bu günlük yakın tarihimizdeki birçok olayın da gerçek nedeninin ipuçlarını taşımaktadır. Günlükte yazılanlar yüzünden olaya derin devlet de dahil olmuştur. Gizli örgütler, ajanlar ve terör örgütlerinin amansız mücadelesinde her zaman olduğu gibi iyiler ve kötüler vardır. Gerçek kahramanlar vardır, kimsenin bilmediği... ve onların kimsenin bilmediği aşkları... Yakın tarihimizdeki gerçek olaylardan ve kişiliklerden yola çıkılarak kaleme alınan Aşk ve Ceza, serüven dolu, soluksuz bir okuma vaat ediyor. Aşk, nefret ve kin duygularının doruklarında yaşanan hesaplaşmaların içinde, vatanı için ölümü göze alan kahramanlıklar vardır... Bildiklerinizin doğruluğunu sorgulama ihtiyacı hissettirecek bir kitap... (Tanıtım Bülteninden)

Radyoculuk mesleğinde 25 yılı geride bırakan ve sevilerek dinlenen Nihat Sırdar; samimi, eğlenceli, zaman zaman hüzünlendiren bir dille hikâyelerini anlatıyor. Bu anlatımda kendinizden mutlaka bir şeyler bulacaksınız. Eskiye dair yaşananlardan bugüne kalanlar ve kalmayanlar… İnsanlar, sokaklar, arabalar… Sırdar’da göreceğiniz şey sadece bir İstanbul değil, memleket özlemidir aynı zamanda. Bu kitabın içinde turneler, oteller, yayınlar, seyahatler, üzüntüler, sevinçler var. Bir fotoğrafın içinden çıkan sayısız hikâye, anı var. Birçoğumuzun geçmişindeki ortak anılar bazıları. Kimisini okurken “ben de” diyeceğiniz anlar, anılar koleksiyonunuzda yerini alacak.Yıllardır severek dinlediğiniz Nihat Sırdar’ı bir kez daha severek okuyacaksınız...

Katran karası bir geceyi haziran bulutlarının arasından yırtarak, avuçlarında kıpır kıpır yıldızlarla odamın penceresini tıklattı dolunay... "Sana samanyolu getirdim" dedi ve bütün gökkubbeyi yeryüzüne indirmiş gibi mağrur, gülümsedi koltuğumun başucunda... Ayla yıkanmanın keyfini sürdüm bir müddet.. Sonra penceremi açıp onu içeri aldım. Dolunay, samanyolundan ışıklarla eteklerinde; "Haydi" diyordu penceremin dibinde; "Haydi... ebedi baharın ülkesine..." Lakin dolunaya inat; öylesine bitkin ve naçar ki hayat...kopamadım akşam haberlerden, dünyevi kederlerden...Açıp penceremi, salıverdim dolunayımı, Cahit Külebi'den bir şiir fısıldayarak kulağına: "Bir gün geleceğim / alıp şu başımı / bir gün geleceğim / belki de Haziran / bulacak naaşımı / belki de Haziran..." Haziran, bir ozanın naaşını kaldırırken, dolunay samanyolu boyunca efsunlu yıldızlar saçarak uzaklaştı. Bakakaldım peşinden.. Ne gözümü alabildim, ne göze alabildim.

Demek Yazar Olmak İstiyorsun, sadece bir kitap yayımlatmanın hayaliyle yaşayanların okuması gereken bir kitap değil. Culicchia, bir yandan yazmanın tüm inceliklerine işaret ederken, diğer yandan bir yazarın doğumunun ve gelişiminin aşamalarını açığa çıkarıyor. Editörden basın bürosuyla olan ilişkilere, kapak tasarımından imza günlerinin gerçekleştirilmesine kadar bir yazarı ilgilendiren önemli noktaları tüm metne yayılan bir ironiyle inceliyor.

Rüyası devlet kurmak olanlar, devletleri yıkılınca yeni bir rüya görürler. Kösedağ Savaşı’nda mağlup olan ve Moğol hâkimiyetine giren bir devlet: Selçuklular. Devletsiz kalan bir şehirde yeni devlet kurmak için plan yapan bir vezir: Ahi Evren. Hürriyetini kaybeden millete liderlik eden bir teşkilat: Fatma Bacı ve Bacıyan. Talebelerini diriliş için hazırlayan şeyhler: Ede Bali ve Cendereli Ali (Çandarlı Ali). “Moğollarla savaşmayalım, onlarla Konya’da birlikte yaşayalım.” diyen bir âlim: Mevlâna Celâleddin. Asya’dan yola çıkan, Kızılelma yolunda obasını can feda yürüten bir şeyh: Kayı’dan Şeyh Süleyman. Konya’da Gaziyan Teşkilatı ile buluşup Devlet-i Aliyye’nin kurulma sürecini başlatan bir kurt: Er Tuğrul. 13. yüzyılda istiklalini kaybeden bir milletin tarih sahnesine yeniden çıkışının hikâyesi bu romanda. “Mevlâna Celâleddin vatan haini miydi, Moğollarla nasıl ittifak yaptı?”, “Gaziyan Teşkilatı neydi, İstiklal Savaşı’nda Mustafa Kemal’e neden ‘gazi’ unvanı verildi?”, “Kayı obası, Selçuklu yıkılırken Horasan’dan gizli bir emirle mi gönderildi?” sorularının cevapları Kor Kurt’ta… Bugüne kadar çok destan okudunuz, şimdi tarihin gerçekleriyle yüzleşmeye hazır mısınız? Payitaht Abdülhamid, Kurtlar Vadisi Pusu dizilerinin konsept danışmanı Selman Kayabaşı’nın kaleminden...

KAFES’İN ÇOKSATAN YAZARI JOSH MALERMAN’DAN YEPYENİ, GİZEMLİ, KORKU DOLU BİR DİSTOPYA: TEFTİŞ “Daha önce hiçbir oğlan Teftiş’te başarısız olmamıştı.” J, dünyanın geri kalanından soyutlanmış, ormanın derinliklerinde bir okula gidiyordu. Okulun toplam yirmi altı öğrencisinden biriydi. Bu okulun tüm öğrencileri oğlan çocuklarından oluşuyordu ve okulun gizemli kurucusunu baba olarak biliyorlardı. Sanat, bilim ve atletizmin yanı sıra hayatlarının tümünü kaplayan ve bildikleri tek gerçeklik olan okulla ilgili eğitim alıyorlardı. Fakat J, babanın bilinmesini istemediği başka gerçekler olduğundan şüphelenmeye ve bunlarla ilgili sorular sormaya başlamıştı. Bu yerin gerçek amacı neydi? Öğrenciler neden buradan ayrılamıyordu? Babaları onlardan ne tür sırlar saklıyordu? Bu sırada, ormanın diğer tarafında, tıpkı J’ninki gibi bir okulda, K adındaki bir kız da benzer soruları sormaya başlamıştı. J, hayatında daha önce hiç kız görmemişti. K, hayatında daha önce hiç oğlan görmemişti. İkisi de bu tuhaf okullardaki sırları araştırırken çok daha gizemli bir şey keşfedeceklerdi: Birbirlerini. “Damızlık Kızın Öyküsü ile BioShock’ı birleştiren, çılgın bir anlatı.” –Chuck Wendig “Ölü Ozanlar Derneği’ni Tim Burton’ın yönettiğini düşünün. Kulağa hoş geliyor, değil mi?” –Sylvain Nuevel “Benzersiz bir dünyada geçen, büyüme ve başkaldırı üzerine yazılmış, çarpık bir peri masalı.” –Scott Hawkins “Sineklerin Tanrısı’nı Shirley Jackson yazsa işte böyle yazardı. Tam da Margaret Atwood’u ve Kazuo Ishiguro’nun Beni Asla Bırakma’sını sevenlere göre.” –Booklist

Güneybatı Anadolu’nun küçük bir kasabasında, Müslüman ve Hıristiyan toplumu yüzyıllardır barış ve huzur içinde yaşamaktadır. Kasabada süregelen gizli karasevdalar, farklı inançlardaki iki din adamının bakış açıları, birbirine karışmış ve kaynaşmış iki toplumun ilginç karakterleri Anadolu’nun bu kıyısını dünyanın birçok yerinden ayırmaktadır. Ne var ki kısa bir süre sonra o büyü bozulur. Savaş korkunç yüzünü din ve milliyetçilik uğruna işlenen katliamlarla gösterir. Artık açlık ve düşmanlık ortalıkta kol gezmektedir. Ve bu küçük kasabanın dışında askeri dehası ve akıl almaz cesareti ile ülkenin kaderini hayalinde yaşattığı biçimde yeniden çizen bir Mustafa Kemal vardır. Zamanımızın en iyi ve en sevilen yazarlarından olan Louis de Bernières, Kanatsız Kuşlar’daki destansı anlatımı ve derinden etkileyen temalarıyla geçmişimize muhteşem bir yolculuk yaptırıyor.

Kar taneleri kaybedilmiş bir çocukluk için dökülen gözyaşını şefkatle kucaklar… Sovyetler Birliği’nin geleceğinin belirsizliğinde büyüyen üç küçük kız… Sofi ve kuzenleri Natalia ile Lena… Aynı hayalleri ve aynı günahları paylaşacak olan bu üç arkadaş, bir söz verirler. Nerede olurlarsa olsunlar asla birbirlerini bırakmayacaklardır. Ancak kış fırtınayı da beraberinde getirir. Büyüdükçe her biri farklı yerlere, farklı hayatlara savrulur. Hayatlarına karşı duydukları tatminsizlikler ise kıskançlığa, rekabete ve ihanete yol açacaktır. Her acıyla daha derin yaralar alan bir dostluk, nefreti de beraberinde getirmez mi? Öyle ki bu nefret, içlerinden birinin hayatına son vermek anlamına geliyorsa… Peki, her kış masalı mutlu sonla biter mi? Issız Kar Taneleri, tutkuları uğruna her şeylerini riske atmaktan çekinmeyen üç kadının hikâyesini anlatan, kaderin getirdiklerine ve onlarla yetinmeyi bilmeye dair dokunaklı bir Kimberley Freeman romanı.

1998'in başlarında bir edebiyat şenliğine katılmak üzere Batı Avustralya'da bulunan Perth'e gittim, yapılan organizasyona göre Karratha'ya uğrayacak ve o yıl ilk kez düzenlenen, "edebi meselelerin tartışıldığı" bir akşam yemeğine katılacaktım. Karratha epeyce kuzeyde kalan bir madenci şehri. Oraya gideken yol boyunca seyrettiğim uçsuz bucaksız çalılıkların arasından yükselen koyu kırmızı toprak yığınları ve kayalar. Herhalde Mars'ta yolculuk yapsam, camdan dışarı bakınca aynı şeyleri hissederdim. Çevreyi keşfe çıktığımda, Dampier kasabasının biraz dışında Kırmızı Köpek'in bronz heykeline rastladım. Heykeli görür görmez, bu harika köpek hakkında daha fazla şey öğrenmem gerektiğini hissettim.

Yakışıklı ve tehlikeli Patrick MacGregor, aranan bir adamdır. Kanun tanımaz klanının sert ve inatçı ruhuna sahiptir. Halkını yoksulluktan kurtarana dek durmayacaktır; bu, en büyük düşmanının kızı olan Elizabeth Campbell ile evlenmesi anlamına gelse bile… İpek saçlı güzellik Elizabeth ise onu en baştan etkisiz hale getirecektir. Kadının tatlı, el değmemiş zarafeti, Patrick’in perişan ruhunun soğuk derinliklerine kadar dokunacak ve intikamdan çok daha fazlasını istemesine neden olacaktır. Utangaç ve itaatkâr olan Lizzie’nin içinde tutkulu ve özlemini çektiği aşk için hazır olan bir kadın yatmaktadır. Genç kadın, keskin zümrüt yeşili gözleri olan adamın yakıcı öpücüğü içine umutsuz bir açlık kıvılcımı düşürdüğünde, Patrick’in cüretkâr baştan çıkarmasına karşı koyamaz. Ancak kurtuluş için tek şansı yakaladıklarının farkında değillerdir. Nefretten daha güçlü bir duygudur bu: aşk…

Kilisenin sakladığı iki bin yıllık sır gün yüzüne çıkıyor... Bir paleograf dünyanın en eski İncil kopyalarından birini, Vaticanus el yazmasını incelediği sırada Vatikan Kütüphanesi’nde vahşi bir şekilde öldürülür. Cesedin yanına da şifreli bir mesaj bırakılır. İtalyan polisi, maktulle iletişime geçen son kişi olduğu için Portekizli bir kriptolog ve tarihçi olan Tomás Noronha’yı olay yerine çağırır. Olayı inceleyen polis memuru Valentina Ferro, Noronha’yı kendisine yardımcı olmaya ikna eder. Hemen ardından dünyanın farklı yerlerinde işlenen iki yeni cinayet de onları ortada büyük bir sır olduğuna inandırır. Tomás ve Valentina’nın cinayetlerin nedenini bulmak ve katile ulaşmak için İncil’in içindeki muammaları çözmeleri gerekecektir, bu muammalar ise onları Yeni Ahit’in son sırrının yaşadığı Kutsal Topraklar’a götürecektir. Orada dünyanın en eski sırrıyla, İsa’nın gerçek kimliğiyle karşılacaklardır. Gerçek tarihsel bilgilere dayanan bu kitap, José Rodrigues dos Santos’un polisiye alanındaki ustalığını kanıtlıyor. İsa’nın Son Sırrı başarılı bir romandan da fazlasını yapıp okuyucuyu İncil’deki şaşırtıcı sırla tanıştırıyor. “Tanrı’nın Formulü’nden tanıdığımız Noronha’nın bu yeni macerası din dersinde öğrendiklerimize bir meydan okuma niteliğinde.” -Le Point- “Gerçekliği yeniden kuran ve sayısız tartışma yaratacak bir roman.” -Sol- “İsa aslında kimdi? İki bin yıldır bu sırrı bizden kim sakladı? Dos Santos’un yeni romanında tüm bu sorulara yanıt bulacaksınız.” -Panorama- “Gizli Hıristiyan tarikatlarıyla ilgili hikâyeler seven okuyucuları kendine çekecek, heyecan verici bir roman.” -L’Espresso-

"Bu yürek parçalayıcı, güzel ve derinden etkileyici, yükseklerden uçan roman, çağdaş kurmacada ender rastlanan bir şekilde, bilge bir insanlıkla ışıldıyor." Publishers Weekly "Göz kamaştırıcı.. Tolstoy ve Dickens geleneğinden şaşırtıcı bir kitap.. O kadar keyifli ve hüzünlü, o kadar zengin, müzikal ve zekice ki, kitabı okumak kurgunun büyüleyici gücünü keşfetmek gibi."

(AÖF) Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi İngilizce2 Dersi Çıkmış Sorularıdır.

Riverton Malikânesi, iki savaş arasında İngiltere’de geçen, muhteşem bir ilk roman. Aristokrat bir ailenin, bir evin, gizem dolu bir ölümün ve sonsuza kadar kaybedilen bir yaşam stilinin hikâyesi ve bu hikâye her şeye tanık olup on yıllar boyunca bu sırrı içinde taşıyan bir kadının ağzından anlatılıyor. Grace Bradley, Riverton Malikânesi’ne daha küçük bir kızken, Birinci Dünya Savaşı çıkmamışken, hizmetli olarak girmişti. Yıllar boyunca Hartford ailesine bağlı kaldı, özellikle de ailenin iki kızı Hannah ve Emmeline’e. 1924 yazında evde verilen şatafatlı bir partide genç bir şair kendini vurdu. Olayın tek tanığı Emmeline ve Hannah’ydı ve sadece ikisi –ve tabii Grace- gerçeği biliyordu. Sene 1999, Grace 98 yaşına gelmiş ve huzurevinde son günlerini yaşıyor. O yaz yaşanan olaylar hakkında film çeken bir film yapımcısı ziyaretine geliyor. Grace’i Riverton Malikânesi’ne götürüp anılarını canlandırıyor. Geri dönüşlerle anlatılan bu hikâye, Grace’in öyküsü. Edward dönemi aristokrat bolluğunun son günlerinde, savaş bu rahatlığı paramparça etmeden hemen önce geçen ilkgençlik yıllarının, canlı yirmili yılların ve sonsuza kadar kaybolan bir yaşam tarzının öyküsü. Roman sırlarla dolu -kimileri açığa çıkıyor, kimileri sonsuza dek saklı kalıyor. Aynı zamanda hatıralara yapılan bir yolculuk, savaşın verdiği yıkım ve tarihte baş döndürücü bir döneme açılan çok özel bir pencere Riverton Malikânesi. Kaynak: https://www.dr.com.tr/Kitap/Riverton-Malikanesi/Edebiyat/Roman/Dunya-Roman/urunno=0000000268357

Saunders’tan modern bir Hayvan Çiftliği hikâyesi “Küçük ülke olmak bir şeydir, ama İç Horner ülkesi o kadar küçüktü ki, aynı anda yalnızca tek bir İç Hornerlı içine sığabiliyordu ve diğer altı İç Hornerlının, ülkelerinde yaşamak için İç Horner’ı çepeçevre kuşatan Dış Horner’da süklüm püklüm sıralarını beklemeleri gerekiyordu.” Phil’in Dehşet Verici Kısa Saltanatı, tuhaf yaratıkların yaşadığı iki komşu ülkenin, Phil adlı savaş çığırtkanı bir tiran yönetiminde yaptıklarını konu alıyor. Politik göndermelerle dolu olan hikâye, hem insan doğasındaki açgözlülüğü absürt biçimde veriyor hem de devletlerin iç ve dış politikada sergiledikleri yaklaşımları alaya alıyor. Dünyanın yaşayan en iyi öykücülerinden sayılan George Saunders’tan ülkeler, sınırlar, gücün sömürüsü ve birlikte yaşamı konu alan sivri ve eğlenceli bir novella. “Bu bir hiciv mi? Tam olarak değil. Bilim kurgu mu? Sayılabilir. Ama şu var ki, aynı anda karanlık, endişeli, şaşkın ve güldürücü olabiliyor… Saunders’ın tüm diğer zekice ve çılgınca eserleri gibi Phil de hem yaşadığımız dönemle alakalı hem değil.” The Times

"Bu öyküler, insanın yüreğini burkuyor. Nasıl burkmasın? Bir toplumun yani bizim toplummuzun pamuk yangını gibi içten içe saran sorununa parmak basıyor, hem de en acımasız şekilde. Yozlaştırılmış, çürümüş değerlerin, toplumumuzda nasıl da yüceltildiğini ve vazgeçilemediğini gözler önüne seriyor. Öyküler, genel ahlak sorunsallığımızın sadece kadında sorgulandığını, öylesine net, yalın ve çırılçıplak bir şekilde anlatılıyor ki... Bu o kadar kolay değil, Türkiye'de. Tabuları yıkmak, hele kadınları anlatmak... Özellikle kadınların sorunlarına sahip çıkması ve dile getirmesi en zor olanıdır. Bu öyküler okunmalı, diyorum, özce..." Adnan Gerger/Gazeteci-Yazar

Hazreti Hadimi, “Kamil odur ki koya her yerde eser, eseri olmayanın yerinde yeller eser” der. Bu öğütten ilhamla yola çıkan doğuştan görme engelli Dilek Solmaz, hem arkasında ahirete yarar hoş bir sada, ölmez bir eser bırakmayı, hem de insanlarda engelilerin de azim ve gayretle engelleri aşıp nice başarılı eserler meydana getirebilecekleri kanaati uyandırmayı ve böylece engellilere karşı duyarlılık oluşturmayı amaçlayarak şiirlerini yazmıştır.

Beş Şehir'in asıl konusu hayatımızda kaybolan şeylerin ardından duyulan üzüntü ile yeniye karşı beslenen iştiyaktır. İlk bakışta birbiriyle çatışır görünen bu iki duyguyu sevgi kelimesinde birleştirebiliriz. Bu sevginin kendisine çerçeve olarak seçtiği şehirler, benim hayatımın tesadüfleridir. Bu itibarla onların arkasında kendi insanımıza ve hayatımızı, vatanın manevi çehresi olan kültürümüzü görmek daha da doğru olur.

Sizin hiç idam edilmiş akrabanız var mı? Onların var! Hem de üç kişi! Sizin akıl hastası akrabınız var mı? Peki intihar eden akrabanız? Onların var! Hem de sayıları şaşırtacak kadar çok! Sizin başbakanlık yapmış akrabanız var mı? Onların var, hem de on yıl! Milletvekilliği, belediye başkanlığı yapmış siyaset adamı akrabalarınız var mı? Onların var, sayıları yirmiye yakın! Avrupa güzeli, futbolcu, şarkıcı, yazar, diplomat akrabalarınız var mı? Onların var! Sizin, büyük amcası Gazi Osman Paşa için yazılan kahramanlık marşıyla, yüz yıl sonra darağacına gönderilen Dışişleri bakanı akrabanız var mı? Onların var! Sizin Galatasaray ve Fenerbahçe kulüplerine başkanlık etmiş akrabalarınız var mı? Onların var! Sizin Mustafa Kemal'in huzurunda evlenen akrabanız var mı ya da Osmanlı Sarayı'na damat olan akrabanız? Onların var! Adı, İzmir Suikastı'na karıştığı için idam edilen akrabanız var mı? Onların var!... Onlar yüz yıl hep göz önünde oldular. Ama bir sırlarını hep saklı tuttular... İzmirli Evliyazade Ailesi'nin sırrı neydi?

2005 Necatigil Şiir Ödülü sahibi Betül Tarıman, şiirlerinden sonra bu kez öyküleri ile karşımızda. Rıza Bıyık’ta, kendine ve dünyaya göçebe olduğunu fısıldayan, eşyanın eski yüzünü, ansızın bastıran yağmuru, insanların telaşlı hallerini, kara bıyıklarıyla bilinen bir babanın varlığını hayatın bir yerine mühürleyip bırakan anlatıcının öykülerine kulak veriyoruz. Gündelik hayatın ayrıntılarında canlanan bir duygunun peşi sıra, insana özgü bir kısırdöngüyü kırmak isteğiyle konuşan kısa öyküler. “Annecik uzun uzun camdan dışarıya baktı. Evleneli beri eşyaları oradan buraya, buradan oraya taşımaktan ağzı burnu çarpılmış. Ha¬bire ekmek, çorba, kuru fasulye yiye içe, memeli göbekli, kocacığı hoş tutacağım diye... Allahsız gözü hep dışarıda. Evi temizlese ne temizle¬mese ne, varsın bok götürsün, içine ettiğimin evi. Yere çorba dökülmüş. Kalsın. Bardak kırılmış. Kalsın. Yerde kitaplar kalsın, vitrinin camı kırılmış, saçlarının boyası gelmiş, kalsın. ‘Kala kala olduğum yerde kaldım.’ dedi. Ansızın canavara dönüştü. Kaç kez geçtiği kendinden, bu kez de bağırarak geçti. Bekledi, hiçbir şeyi bekledi.”

“Ben, kendim ile çevremden müteşekkilim ve eğer çevremi kurtaramazsam kendimi de kurtaramam.” Ortega y Gasset’in 1914’te, 31 yaşındayken yayımladığı kitabı Quijote Üzerine Düşün­celer, felsefecinin daha sonra vereceği eserlerin çıkış noktasını oluşturur. Denemeler­den oluşan bu kitabında özellikle sanat ve edebiyat alanlarındaki temel düşüncelerini ortaya koyduğu söylenebilir. Gerçekten de 1930’lardan sonra bu eserine göndermeler­de bulunacak ve Quijote Üzerine Düşünceler, Ortega y Gasset’in düşüncesinin anlaşıl­masında elzem bir eser niteliği kazanacaktır.

“... elimde filmler, cebimde kırıntılarla dolaşmasam, ben kendimin masal kuşu olmaktan, kendi yolumu kendime kaybettirmekten kurtulur muyum?” Uğur Nazlıcan ilk kitabı Bir Dükkânı Beklemek’te zorlamasız, etkileyici, farklı bir anlatı sunmayı başarıyor.Hansel ve Gretel’den Van Gogh’a, Siyah Kalem’den Binbir Gece’ye çağrışımlarla örülü on dört öyküden oluşan kitap, daha ilk cümleden yakalıyor okuru. Düşünülenle olanın, gerçekle rüyanın, asılla suretin, geçmişle geleceğin birbirine erdiği, birbirinde eridiği anları yakalıyor Nazlıcan, ışıkla gölgenin kesiştiği yerde tek bir varlığın parçalanmış suretleri olan şeylerin öykülerini anlatıyor. Aklımda çay demlemek vardı ama demleyeceğim çayı karşımda oturan çıraklığımın beğenmeme ihtimalinden korkuyordum. Çıraklığım karşısında kalfalığımın çayına güvenmiyordum. Belki şimdi burada ustalığım olsa, onun demleyeceği çayı her ikimiz de beğenirdik. Ama ustalığımın burada olmasından da korkuyordum; daha doğrusu,ustalığımın demleyeceği çayı çıraklığımın beğenmesinden ve devamında ustalığımla çıraklığım arasında doğacak şefkatten pay alamamaktan, ayrı düşmekten korkuyordum. (Tanıtım Bülteninden)

Yaşam ve ölüm arasındaki çizgi bazen çok incelebilir. Bu çizgide yaşanan hayatlar vardır. Can yakıcı hayatlar. Emek emek büyütülen sevgiler vardır. Cesaret olmadan tek adım atılamayacak tehlikelerin içine sokar insanı. Acıya beklenmedik faturalar çıkarır. En umulmadık anda, renkler değişir. Küçücük bir yaşamın ardında kalan, insanın kendisinden büyütüp sevdiği, korumaya yazgılı olduğu bağlılıklar vardır. Burçak Çerezcioğlu, 16 yaşında lösemiden öldüğünde, cesareti, sevgiyi ve yaşamı tanıyordu.Bu kitapta, kısa bir yaşamın kederini, güzelliğini, acısını, bir savaşı okuyacaksınız. Ne yazık ki kurmaca olmayan bir hayatın öyküsünü. Bir babaya, bu dizeleri yazdırmış bir hayatın. Sabahları hasta uyanmanı istiyorum. Hastaysan eğer yaşıyorsun demektir.

Kuru Otların Kokusu, Giorgio Bassani’nin edebiyatının kökenlerini besleyen şehri Ferrara’yı ve Yahudi cemaatinin varlık koşullarını anlattığı Ferrara kitaplarının sonuncusu. Giorgio Bassani zamanının diğer yazarlarından farklı olarak Yeni Gerçekçi tavırdan uzak kaldı. Yapıtları faşist diktatörlüğe, savaşa ve Direniş’e, savaş sonrasının yeni bir toplumsal ahlak oluşturma umutlarına ve bu umutların çöküşüne tanık olunan İtalya’sındaki tarihî süreçte ortaya çıktı. Yazdıklarında yalnızlık ve dışlanmışlık duygularını, dahil olduğu burjuva sınıfının politik yetersizliğini, Yahudi ırkından olmanın getirdiği acıları vurguladı. Bassani’deki boşluk duygusu, geçmişle bağlantı kopukluğundan kaynaklanan bir kimlik eksikliğinin dışavurumudur. Yazar için geçmişe dönüş, hayatını kesintiye uğradığı yerden tekrar başlatıp sürdürme gereksinimidir. Geçmiş ölmedi –aynı anlatım örgüsü kendince iddia ediyordu–, asla ölmez. Tam tersine uzaklaşır, anbean. Geçmişi telafi etmek, o halde mümkündür. O halde uzamaya anbean devam eden türde bir koridorda ilerlemek gerekir, tabii gerçekten telafi etmek isteniyorsa. Orada, geçmişin sonunda, koridorun karanlık duvarlarının güneşle buluştuğu noktada, yaşam, bir zamanlar olduğu gibi, canlı, kıpır kıpır, ilk yaratıldığı haliyle durmaktadır. O halde ölümsüz müdür? Ölümsüzdür. Ve bununla beraber hep daha uçarı, hep daha ulaşılmaz, yeniden ele geçirilmeye hep daha gönülsüz. (Tanıtım Bülteninden)

Geçmişe yolculuk beni hiç tanımadığım, bilmediğim dönemlere taşıdı; Halit Ziya Uşaklıgil, Halide Edib Adıvar, Muhsin Ertuğrul, Cemal Reşit Rey gibi kültür yaşamımızı belirleyen insanlarla tanıştırdı. Ben soruyor¬dum, annem yanıtlıyordu. Kimdi konuşan; annem mi, aklı muzipliklerle dolu küçük, komik bir kız mı, sürekli bir arayış içinde kendini bulmaya çalışan genç bir kadın mı, yoksa yaşamına bir anlam ve değer katmaya çalışan çok çok yaşlı, bilge bir insan mı? Bugünden düne, dünden bugüne neler kaldı, neler değişti? Yaşadığımız hızlı gelişim sürecinde çocukları¬mızı nasıl bir gelecek bekliyor? Geleceği yönlendirmek ne kadar elimizde? Sanatın, tiyatronun, müziğin iyileş¬tirici gücünden nasıl yararlanılabilir? İki farklı kuşak Nazan İpşiroğlu ve kızı Zehra İpşiroğlu tartışıyorlar. Çıkış noktaları Cumhuriyet’in kuruluş yılında dünyaya gelen Nazan İpşiroğlu’nun müzik, tiyat¬ro ve sanat dünyası içinde geçen yaşamı. (Tanıtım Bülteninden)

Reşat Nuri Güntekin'in son eseri olan bu kitapta, çocukluk günlerinin unutulmaz anıları, yolculuklar, umutsuz aşklar, yaşanan acılar, kaçırılmış mutluluklar ve ilginç olaylar yer alıyor. Ünlü romancının, özellikle tiyatro sevgisiyle dolu geçen yılları ustalıkla sergilediği bu kitabı okurken, siz de bir tiyatro grubuyla birlikte oradan oraya dolaşacak ve insan olduğunuza bir kez daha sevineceksiniz.

Allah’ın (cc) ‘yap’ dediği her şeyin seni sarıp sarmalayan, iyileştiren ve güzelleştiren sebepleri vardır. Sadece birer sorumluluk olarak baktığımızda içlerindeki güzellikleri ıskalayacağımız bu emirler bizi değerli ve kıymetli kılar. İşte bu kitap sana tesettürün bir kıyafet modası olmadığını, seni nasıl güzelleştirdiğini, değerli kıldığını ve Rabbinle arandaki en sarsılmaz bağ olduğunu anlatıyor. Bir ilahiyat ya da din kitabı gibi değil… Tesettürlü bir abladan genç arkadaşına kalan bir yol haritası gibi, yolunu bulmanı sağlıyor…

Osmanlı’nın 1880’lerdeki, Cumhuriyet’in 1950’lerdeki “bağımlılığını” bilmeden, Atatürk’ün “tam bağımsızlık” mücadelesi kavranamaz. 1876 ve 1924 anayasalarını bilmeden bugünkü Başkanlık Anayasası’nın Türkiye’yi nereye götüreceği kestirilemez. Osmanlı’da dinsel hukuku, Mecelle’yi ve 1917 Aile Kanunnamesi’ni bilmeden bugünkü “müftülük nikâhı”nın amacı bilinemez. I. Dünya Savaşı’nı, İzmir’in işgalini, Atatürk’ün Anadolu’ya geçişini, Amasya Genelgesi’ni, Sivas Kongresi’ni, TBMM’nin açılmasını, Sakarya Savaşı’nı, Büyük Taarruz’u, Anadolu’daki Yunan zulmünü, İzmir’in ve İstanbul’un kurtuluşunu bilmeden; Vahdettin’i, Damat Ferit’i, Rıfat Börekçi’yi, Abdurrahman Kâmil Efendi’yi tanımadan Milli Mücadele anlaşılamaz. Said-i Nursi’yi tanımadan FETÖ anlaşılamaz. Misuri Zırhlısı’nı, Kore Savaşı’nı, NATO’ya üyeliği, 6. Filo’yu, Kanlı Pazar’ı bilmeden Türkiye’de “Amerikancılık” bilinemez. Lozan’ın önemini kavramak için sadece Lozan’ı bilmek yetmez, önce Sevr’i bilmek gerekir; o da yetmez, 1950’lerde ABD ile imzalanan ikili antlaşmaları bilmek gerekir. Atatürk’ün önemini kavramak için sadece Atatürk’ü tanımak yetmez, Atatürk’ten önceki ve sonraki asker-sivil liderleri; II. Abdülhamit’i, Enver Paşa’yı, Vahdettin’i, İsmet İnönü’yü, Adnan Menderes’i de az çok tanımak gerekir. Atatürk’ü tanımak için Anatürk’ü, Zübeyde Hanım’ı tanımak gerekir. İşte “Yüzyılın Kitabı ”nda bunlar ve daha fazlası var. “Yüzyılın Kitabı ”, bugün yaşadığımız güncel olayların, 1860’lardan 1960’lara uzanan tarihsel arka planlarını anlatıyor, böylece tarihle bugüne ışık tutuyor. “Yüzyılın Kitabı ”nı okuyunca karşınıza “Yüzyılın Lideri ”, yani Atatürk çıkıyor.

Mehmet Hilmi, 1884 yılının başlarında Manastır'ın Kınalı Köyü'nde, kendisini bekleyen uzun ve zorlu yaşamdan habersiz, dünyaya gözlerini açtı. Onun doğduğu yıllarda Osmanlı İmparatorluğu artık gücünü iyice yitirmiş, askeri ve siyasi yönden çıkmaza girmiş durumdaydı. Türk milletinin bu durumdan kurtulabilmesi için vatansever gençlerden başka umudu yoktu. Osmanlı'nın son dönemleriyle, Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluş yıllarının canlı tanığı olan Yüzbaşı Mehmet Hilmi'nin savaşlarla ve mücadeleyle geçen hayat hikayesi, bizlere o sıcak günleri yeniden yaşatıyor.

Olup biteni kötü olarak tanımlayabilme kudreti, tanım yapabilenlerin, yani elini korun içinde tutabilecek denli sabır ve tahammüle malik olabilenlerin mülkü. Bu mülkiyetin adı karamsarlık, kötümserlik değil. Kötümserlik âna yönelik nazarların değil, geleceği karartan, olacak olanın kudretinden şüphe edenlerin zavallılığı; adalet ve merhametin tecellisinden umudunu kesenlerin, Kadir'in kudret elini tutabilme becerisinden yoksun olanların çaresizliği. Olmakta olanın karalığı, olacak olanın olması/gelecek olanın gelmesi için görülebilmeli; görülüyorsa görüldüğü an dile getirilmeli, hiç düşünülmemeli de karamsarlığın gereği yapılmalı!

İki arkadaşın hayat mücadelesindeki samimiyet kokulu dostluklarının macerasını anlatıyor bu roman: Haber biter bitmez, Hüseyin'in yüzünü bir hüzün kapladı. Gözleri ıslanmaya başladı. Aslında Vedat'ın akıbeti hiç de iyi değildi. Fakat eski dost olmalarından dolayı gözleri yaşarmaya başlamıştı. Keşke bizi terk etmeseydin arkadaşım dedi kendi kendine. Vedat, şimdi hırsızlık yaparken öldürülmüştü. Hem de suçsuz bir insanı katlederek hayata veda etmişti. Hüseyin, bütün bunları düşünürken Acaba Vedat şimdi Allah'a nasıl hesap verecek; yaptığı hırsızlıkların, gaspların, yaralamaların, öldürdüğü bekçinin, bütün bunların hesabını tek tek nasıl verecek? dedi kendi kendine.

Dünyanın boş ve aldatan yüzüne dönüp “başlarım senin aşkına!” dedikten sonra Allah’a yönelip “RABBİM önceden hazır değildim şimdi iznin olursa seve seve BAŞLARIM SENİN AŞKINA” diyeceğiniz bir kitap... Hakikatler gönlünde bir sarsıntı oluşturmuyor mu, yoksa uyanmak için hâlâ yerin göğün sarsılmasını mı bekliyorsun? Ve anlarsın zor sorular ancak kaliteli öğrencilere sorulurmuş İmtihanın bu yüzden ağırmış, anlarsın. Ve anlarsın ateş İbrahim’i yakmadıysa, Balık Yunus’u yemediyse, Bıçak İsmail’i kesmediyse, Deniz Musa’yı boğmadıysa, Kuyular Yusuf’ları almadıysa, Sen de anlarsın umutlarını kün fe yekün’le büyütmen gerektiğini. Ve anlarsın, Allah azze ve celle geciktiriyorsa, güzelleştiriyordur. Sabret… Sabret… Anlıyorsun değil mi?

“Çocuk ve Şiir”, birbirinden bağımsız üç ayrı kitaptan oluşuyor. İlki “Gül Sağanağı”, ikincisi bu kitaba da adını veren ve 1978 yılında Türk Dil Kurumu Çocuk Yazını Ödülü’nü kazanan “Çocuk ve Şiir”, üçüncüsü “Büyüyünce”. Şiirlerin hepsi –sonuncu kitaba bu baskıda eklenmiş birkaçı hariç– aynı dönemde yazılmış. İsmail Uyaroğlu’nun bütün çocuk şiirlerini bir araya getiren bu kitabın, çocuklara şiiri sevdirmede katkısı olacağına inanıyoruz.

Bir sabah Elif (Tiycan) yine keçileri ve ineği alarak deniz kıyısına gitti. Mevsim gençti. Karada güneş ve bal sızan çiçeklerin özsuyu, insanın nabzını adeta çurlatarak çarptırıyorlardı. Deniz ise mavi mavi yanıyor ve göz kamaştırıcı ışığını ta ufuklara yayarak alabildiğine parıldayıp kıpırdıyordu. Deniz o gün en mavi, en sevindirici yaşayışındaydı. Yedi Canlı denilen Tiycan'ı, yedi değil, sanki bir milyon canla canlandırıp sevindiriyordu...

Kısa cümleleri kendine has sıcacık ve yumuşak üslubuyla Philippe Claudel, yaşlı Asyalı bir adamın, Bay Linh’in dilini bile bilmediği yabancı bir ülkede üstelik kucağında yeni doğmuş torunuyla verdiği mücadeleyi bir solukta okutuyor. Yaşlı köylünün dostluklar, insanlar hatta korkular üzerine yaşadığı bir yabancılaşma… "Bay Linh ve Torunu", Philippe Claudel’in insanın kayıtsızlığına, acımasızlığına, yapaylığına göndermeler yaptığı kısa yoğun ve alegorik bir hikâye.

"Bir şehre ruhunu veren, o iklimin, o coğrafyanın, o kültürün, o şehri yapan insanların birlikte kotar-dıkları biricik oluştur. Bu bazan bir pencere biçiminde kendini gösterir, bazan bir ağaç seçiminde. Meselâ İstanbul ve Bursa için Erguvan vazgeçilmemesi gereken bir ağaçtır. Şehrin Erguvan'a ihtiyacı vardır. Erguvan pembesinden arındırılmış bir Boğaziçi, baharda, gelinini yitirmiş duvağa benzer. Bir şehre ruhunu veren bazan o mıntıkada kaynayan bir su, bazan sadece o bölgede pişirilen bir yemek, oynanan bir oyun, bir yapı tarzı, bir davranış, bir mezar, bir tepe, bir ziyaretgâh, bir mesire-dir. Urfa'da Halilü'r-Rahman, Konya'da Mevlâna kadar Meram, Safranbolu'da evler, Erzurum'da Çifte Minare kadar eski çeşmelerden akan eski sulardır. Bir şehre ruhunu veren çocukların oyun oynarken söyledikleri türküler ve tekerlemelerdir. Esnafın müşteriyi karşılamasıdır. Topluca yaşanmış elemler, topluca yaşanmış kederlerdir. Bütün bu unsurlardan yoksun kalan şehir ruhunu kaybeder. Belki büyür, modernleşir, hatta azmanlaşabilir; ama ötekilerden bir farkı kalmaz, çekici bir yanı olmaz, içinde ikamet eden insanlara vereceği bir şeyi yoktur artık onun."

O büyük bahçeli güzel ev sokağın ucunda idi. Bazıları villa diyor. Postacı eve kadar uzanıp oradan kıvrılarak yokuşu inen ve sahile kavuşan caddeden gitmiyor; kahvenin önünden başlayıp aşağılara doğru otlar, çalılar arasında kaybolan keçi yolunu tercih ediyordu. Kim açmış bu yolu? Kahve ile mescidin aşağı sokaktan gelen müdavimleri olabilir. Çünkü kestirme bir yol. Az yokuş ama mesafeyi epeyce kısaltıyor. Postacı çimen-çiçek kokularını içine çekerek bu yoldan inmeyi seviyor. Arada bir çalıların içinden bir kuş havalanırsa yüreği pırr ediyor. Uçup giden ve ufukta kaybolan bir kuş...

Küresel hayat, insanla ilgili ve insana ait tüm değerleri birer birer yok ediyor. İnsan olmak, yaşamaktan daha zor şimdi! Gittikçe yalnızlaşıyor insan, kendinden uzaklaştıkça. Halbuki kendisini değerli kılan ve yalnızca kendine özgü olan bir farkı vardır insanın: "Kul'dur insan!" Bu nedenle yeryüzünün en şerefli varlığıdır. Çözümüyse basit; yalnız olmadığını anlamak için "kul" olduğunu hatırlamak zorunda. Çünkü "kul" olmak, insanı kendi gibi dünyadaki milyarlarca insandan farklı kılan yegâne özelliktir. Kul olanların doğaya, eşyaya ve hayata dair tüm iyi ve güzel şeyleri korumaları için kendilerini, akıl ve zihinlerini her türlü kötülük ve yanlışlardan uzak tutması gerekiyor. İşte "Kime Kulsun" da insana bu kavramı hatırlatan, onunla yüzleştiren sohbet tadında nadide bir kitap. Emin Işık'ın 3 yıllık bir çabasının ürünü olan bu kitabı okudukça, "kendinizle yüzleşmeniz" için ne kadar da çok nedeniniz olduğunu fark edeceksiniz!

Keşke; yaşam iksiri bulunsaydı da, aziz Nesin ölmeseydi... Keşke; hala yaşasaydı da, çok başarılı bulduğu arkadaşlarının çocuklarını bana örnek olarak göstermeye devam etseydi... Keşke; üç beş dost eşliğindeki yemek sofralarında anılarından, çocuklarının yaptıkları aptallıklarından kıs kıs gülerek söz etseydi... Keşke; başım sıkıştığında kendisinden yine para isteyebilseydim ve o da söylene söylene, burnumdan getire getire istediğim parayı bana verseydi... Keşke; o dayanılmaz sıcaklarda kitap imzalamak için Çeşme'ye gitmeyip; İstanbul'da birkaç yıl, birkaç ay, birkaç hafta, birkaç gün, bir soluk alıp verinceye kadar daha yaşarken yanında olabilseydim...

Söyleyen en güzelini söylemiş zaten. Bize aynı anlamı Türkçe'ye taşımak, söze Türkçe'nin tadını ve yorumumuzu sindirmek düştü. Başarılı olduysa, bu; bizim alçakgönüllü katkımızdan çok, anlamın enginliğinden, Türkçe'nin ses zenginliğinden ve sizlerin değerbilir ince beğeninizden ileri gelmektedir. İşte siz, işte Türkçe'miz ve işte gül yüzlümüzün güzelim sözleri.