Eserlere Göre Listeleme

2021 Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülü’ne değer görülen Elif Nur Aybaş, farklı yaşantılar arasında köprüler kuran olay örgüsüyle, varoluşsal durumları titizlikle irdeleyişiyle, duyguları matematiksel birer denklem gibi adım adım çözümleyişiyle, ama her şeyden çok dil işçiliğiyle dikkat çeken bir genç yazar. Çocukluk Ormanına Altı Olta’daki öykülerde tam olup bitenleri anladığımızı düşünürken birden sözcüklere dökülmemiş bir şeyin varlığını hissediyoruz, onun adını koyamıyoruz ama okumaya devam ettikçe metne yeni bir boyutun eklendiğine tanık oluyoruz. Böylece masumiyetiyle hatırladığımız bir dönem bizim için yeni anlamlar kazanıyor. Aybaş, ilk kitabında okuru çocukluğun tekinsiz ormanına çağırıyor, yalın bir bakış açısıyla rüyalara özgü bir imge yumağını çözüyor.   “Bir çocuğun büyüme serüveninden daha çok haz veren ne olabilir? Bütün alışkanlıkların, duyguların, keyiflerin en derinine kadar inmekten, incecik soyup bir cevheri çekirdeğine kadar katetmekten, bir hikâyenin incelikle döşenmiş yollarında bütün taşları keşfetmekten… Şimdi hayatlarını en mahrem dürtülerine, anlarına kadar didiklediğim bu insanların beni affetmelerini ummaktan başka çarem yok. Hafıza bir oyuncu yılan. Hilekâr bir meddah. Diri diri insanları alıp sonsuz bir ormana hapsediyor. Hafıza böyle hileli bir makine. Şimdi bu ormana dalmakla bir ihanete girişmişim gibi... Beni affedin çocuklar! Affetmenizi ummaktan başka çarem yok.”

Dr. Jonice Webb çığır açan Çocuklukta İhmalin İzi: Boşluk Hissi kitabında Çocuklukta Duygusal İhmal gibi çok değerli bir kavramla karşımıza çıkmıştı. Çok satanlar listesinde yer alan bu kitabıyla birlikte binlerce insan, hayatlarında eksik olan şeyin ne olduğunun ve bu boşlukları doldurmak için Çocuklukta Duygusal İhmal araçlarını nasıl kullanacaklarının farkına vardı. ‘Duygusal İhmal’ kavramı, ebeveynler çocuklarının duygusal ihtiyaçlarına yeterince cevap veremediklerinde ortaya çıkar. Milyonlarca insan bu durumun etkileriyle, kopuk, eksik, boş ve yalnız hissettiklerinin farkında bile olmadan yaşamaktadır. ‘Duygusal İhmal’in çocuklarınıza aktarılmasından nasıl kaçınabilirsiniz? Ya da uzak hissettiğiniz partnerinize ulaşmak için ne yapabilirsiniz? Ebeveynlerinizle problemli ilişkilerinizi nasıl düzeltebilirsiniz? Dr. Webb yeni kitabında Duygusal İhmal kavramını ilk kitabındaki kendini iyileştirme sürecinin ötesine taşıyor ve araçları, ‘Duygusal İhmal’in evlilik, ebeveynlik ve duygusal anlamda ihmalkâr aileler üzerinde bıraktığı durumlara uyguluyor. Bu da sorunlara cevap olarak verilen yöntemlerin güçlü çözümler hâline gelmesini sağlıyor. Eğer psikoloji kitaplarında çözümlerin verilmediğinden şikayetçiyseniz bu kitap tam olarak size göre. (Tanıtım Bülteninden)

Çocukların akranlarıyla ilişkilerini başka ilişkilerinden ayıran iki basit özellik eşitlik ve güç düzeyleridir. Akranlarla kurulan ilişkiler, genel anlamıyla eşitler arasındaki ilişkilerdir. Taraflar bu ilişkiden kabaca aynı ölçüde yararlanır ve katkıda bulunurlar. Ortada genel bir güç dengesi vardır. Öte yandan, çocukların başkalarıyla ilişkilerinin pek çoğu daha hiyerarşik bir yapıya sahiptir ve taraflar arasında kesinlikle eşitsiz bir durum gözlenir. Daha büyük çocuklar ve yetişkinler, özellikle de anne-babalar, önemli ölçüde daha fazla bilgiye, kaynağa ve güce sahip olduklarından, bir ilişkinin yönünü ve gerek kendileri gerekse çocuk açısından doğacak sonuçları belirleme kapasiteleri daha fazladır. Bu çerçevede, elinizdeki kitabın odak noktası da çocukların akranlarıyla kurdukları ilişkiler ve daha özelde çocukların arkadaşlıkları (akranlarla kurulan sağlam ve karşılıklı ilişkiler) olacaktır.

Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi bu Şu Samanyolu hani avuçlarından dökülen Kum taneleri var ya onlardan hirindeyim Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman Birisi adres sorsa önce silaha davranıyorum Kekemeyim en az kasabalı aşklar kadar mahcup Ve üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa Bir daha doğmamak için doğmak diyorsun Ölümlülerin işi bir de mutlu olanların Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulan