Yazara Gore Listeleme

Ehl-i sünnet kelâmının kurucularından Mâtürîdî, İslâm düşünce geleneği içinde göz ardı edilemez bir yere sahiptir. Bu büyük düşünürün, akıl-vahiy ilişkisini anlama biçimi, günümüzde farklı söylemlerle devam eden tartışmalara yeni bir boyut kazandıracak niteliktedir. Düşünce tarihi boyunca insanoğlunun daima konu edindiği temel problemlerden biri olan akıl-vahiy ilişkisi etrafındaki sorulara İmam Mâtürîdî’nin düşünce sistemi içerisinde cevap arayan kitap bu sebeple akıl-vahiy ilişkisini kendisine sorun edinen okuyucuya olumlu katkılar sağlayacaktır.

"Uzakname"... Dünyanın en uzak noktalarına varan, kentlerin bilinmeyenlerini ortaya çıkaran, maceranın heyecan kokusunu evinize taşıyan bir kitap. Mehmet Yaşin gezdiklerini, gördüklerini "Hürriyet"teki "Gezgin" köşesinden sonra şimdi de "Uzakname" adlı kitabında paylaşıyor okurlarıyla. Kuzey Kutup Dairesi’nin bir güneyine bir kuzeyine zıplayan çocuksu bir gezgin çıkacak bu kitapta karşınıza, bazen de bu gezgin deneyimlerini paylaşan bir ustaya dönüşecek. Kimi zaman bir birahanede tanıyacak gittiği bölgeyi, kimi zaman arka ve izbe sokaklarda. Oturduğu sofralara davet edecek bizi, yudumladığı şaraplardan tattıracak. "Uzakname"de Yaşin’in yaşadıklarını kıskanacaksınız belki de. Onun haritada her gittiği yeri işaretleyerek ortaya çıkardığı o bol noktalı görüntüye imreneceksiniz. Ama Selim İleri’nin önsözde dediği gibi, bu kitap da bir tür yolculuk. Eğer siz de oturduğunuz yerden dünyanın tadını çıkarmak isteyenlerdenseniz, "Uzakname" bunun için biçilmiş kaftan. Yok, ben kendim gezip görürüm diyenlerdenseniz, sizin için de biçilmiş kaftan. Çünkü gezmenin tüm püf noktalarını içerdiği gibi, zengin bir rehber niteliği de taşıyor.

Manhattan’da tıpkı kaybettiği babası gibi başarılı bir avukat olan Julia on yıl sonra kardeşi U Ba’dan bir mektup alır. Dünyanın öteki ucunda onu babasının gizemli geçmişi ile tanıştıran U Ba mektubunda garip bir karşılaşmadan söz eder. Julia’nın asla hayal etmediği ve kendi kaderini de etkileyecek bir hikaye kelimelere dökülmeyi beklemektedir. Zihninin içinde onu rahat bırakmayan bir ses ve bu mektup, doktorun şizofreni teşhisi koyduğu Julia’yı, bir kez daha ama bu sefer geri dönüşü olmayan bir yolculuğa çıkarır. Kafasındaki sesi susturabilmenin tek yolu belki de bu hikayenin dile gelmesiydi. Hikayenin dile geldiği yer… Yüreklerin taşlaştığı bir köy. Çatısında kocaman oyuk olan bir kulübe. Parlak, siyah deri çizmeler. Ölümle yaşam arasında gidip gelinen saniyeler. Sen birini seç. Biz diğerini alalım diyordu teğmen, Nu Nu’ya. İki oğlundan birini savaşa göndermek zorunda kalan bir anne tek bir seçim yapacak ve Julia’nın yazgısını belirleyecekti. Bazen yalnızca birkaç saniye bir ömrü değiştirebilir. Bazen de bir kalpten içeri girebilmek için ömür boyu beklemek gerekir.

Bu kitapta Osmanlılığı temsil eden 36 şayet Fetret beyleri Emir Süleyman ve Musa Çelebi de sayılırsa 38 padişahın yaşamöyküsü, ilgiyle okunacak tarzda ve arada kaynak yapıtlardan kısa alıntılara da yer verilerek anlatılmıştır. Yetki ve protokol bakımından Türk, Sasani, Abbasi, Bizans imparatorluklarının, çağa ve bölgeye uyarlanmış özgün bir sentezi olan padişahlık; temelde "padişah olmazsa düzen de olmaz" ilkesine dayanıyordu. Padişah halifenin "Buyurdum ki" sözcüğünü içeren ferman ve iradelerinin gereğini yapmamak hem suç hem günahtı. Padişahlar, 1300'lerden 1453'e değin daha yalın ve beşeri kimliklerle büyükçe bir Türk beyliğini temsil eden "gazi" beyler ve hanlar iken, 1453'ten 1839'a uzanan yaklaşık dört yüzyıl boyunca mutlak monarşinin imparatorlar için öngördüğü bütün yetkileri üstlendiler. Tanrı'nın yeryüzündeki gölgesi sayılmaları da bu dönemdedir. Otokratik çağdaşlaşma ve meşruti monarşi evresi sayılan 1839-1922 döneminin başında, Abdülmecid ve kardeşi Abdülaziz ile büyük oğlu V. Murad Tanzimatı; yine Abdülmecid'in oğulları olan son üç padişahtan II. Abdülhamid ilan ettiği Meşrutiyet Kanun-i Esasi'sini askıya alarak "istibdat" (kişisel, keyfi, sindirici yönetim) denilen bir saltanat rejimini; V. Mehmed Reşad ikinci kez ilan edilen Meşrutiyet'in neredeyse yetkisiz simgesel padişahlığını, VI. Mehmed Vahideddin ise ağabeyi II. Abdülhamid'in istibdadına özense de çözülüşün ve çöküşün sorumluluğu omuzlarına yüklenen "son padişah" bahtsızlığını temsil etmişlerdir. (Tanıtım Bülteninden)