Yazara Gore Listeleme

İki vadiye varana kadar daha bir saatlik yol vardı. Biraz gözümü dinlendireyim diye düşündü ama yazacakları onu rahat bırakmıyordu. Gözlerini kapatır kapatmaz iç dünyamda satırlar kendi kendine yerleşmeye başlıyor ve düzene giriyordu. Babacığım, ben şimdi yolcuyum ve sana geliyorum. Geldiğimde seni sapa sağlam görmek istiyorum. Seni çok yakında göreceğim, ama yanına gelene kadar sabredemiyorum işte. Ben gelmeden bu mektubun sana ulaşacağını düşünüyorum.” Ben böyle değildim, bir türlü yerimde duramıyorum. Önceleri sürekli seni düşündüğüm için böyle olduğumu düşündüm, fakat sonraları bunun tek sebebinin bu olmadığı başka nedenlerinin de olabileceğini düşündüm. Bunun adını bir türlü koyamıyorum. Bir bakımdan oğluna mektup götürdüğü için az da olsa endişeli birini andırırken, diğer açıdan ise içini kaplayan adını tarif edemediği huzurdan dolayı mutlu birine benziyordum. Bununla belki de sana bir şeyler anlatırım gayretindeyim… Hissedebiliyorum. Eşmaka'nın minibüsünde sana doğru gelirken bu yaşa gelmiş bir insan olarak daha yeni yolcu olduğumun farkına varabildim. Oysaki doğduğum ilk günden beri bu dünyanın yolcuymuşum ve zavallı annenin yanına seyahat edeceğim güne kadar da öyle kalacağım. Ben, arabada oturan köylüler, dünya üzerinde yaşayan insanlar ve sen, hepimiz yolcularız babacığım. Ama sen ve senin gibi gençlerin yolculukları uzun sürer İnşallah. Ben ve diğer babaların yolluğu artık bitmek üzere oğlum. Şimdiye kadar bunu neden düşünemediğimi ve kavrayamadığımı bir türlü anlayamıyorum. Bu tarz şeyleri insanın anlayabilmesi için başına bir şey gelmesi gerekiyorsa, benim başım dertlerden hiç kurtulmadı ki!

Bebeğin annesi, havaya bir kucak egzoz gazı bırakan aracın Ankara plâkasına dikiyor gözlerini. O’nunla ilgili yeni bir ayrıntıyı daha öğrenmiş olmanın verdiği keyifle giriyor camlı apartman kapısından içeriye. İki divan büyüklüğündeki bahçede oynayan çocuklar, birbirlerini dürtüp, “bebeğin annesi buymuş” derken, anne hazla yumuyor gözlerini. Bir kirpi fosurdayarak geçiyor nemli duvar dibinden. Akşam alacasına doğru ilerleyen saatlere yeni sesler karışıyor. Artık kapı önüne atılmaz oluyor arkalıksız iskemleler. Taş Kahve’nin dibekte dövülmüş kahvesinin kokusu sokağa taşmıyor. Buğulu camının içinde boğuluyor gramofondan yayılan Hafız’ın gazelleri. Çircinin, alıççının, kenger sakızı satıcısının yerini çıracı, bereci, kestaneci alıyor.

Arka Kapaktan: Senaryodan denemeye, masaldan öyküye her türlü anlatıya dönen bir kaleme sahip Bülent Ata. İnsan hikâyelerini her yolla görünür kılmak için aralıksız çalışan yazarlardan. Onun insanları, ulaşılmaz uzak yerlerin, bilinmedik dünyaların yaşayanları değil. Tam içimizden, şehrimizden, semtimizden, mahallemizden... Yaşadığınız herhangi bir an, umut etmek istediğiniz uzun geceler, bitmek bilmeyen günler... Bülent Ata tadı damakta kalacak bir anlatıyla rüyadan rüyaya, kalpten kalbe geçiriyor okuyucuyu. Çaresizlikten aşka, hüzünden umuda kadar hayatın her türlü cilvesini rüya âlemlerinin somut eşyaları hâline getiren unutulmaz bir hikâye... "Bir rüya gördüm. Yaşlı, sakallı bir amca dedi ki 'Her rüya bir yolculuktur. Rüya âleminde alırsın, verirsin ama hiçbir şeyi değiştiremezsin. Sadece sen değişirsin bu yolculukta.' Bir rüya gördüm. Yaşlı, bir kadın dedi ki 'Her rüya bir evdir. Rüya âleminde sen de bir misafirsin. Ne zaman can bedenden çıkar artık sen de bir ev sahibi olursun.' Onu tanıdığımda kanatları kırılmıştı. Revirdeydi. Muhsin Ağabey başında. 'Üzülme.' diyordu. Bana döndü 'Evine kadar bırak.' dedi. İstemedi önce. Muhsin Ağabey ısrar edince çaresiz kabul etti. Birlikte emniyetten çıktık. Yüzüne baktım. İyi görünmüyordu. 'Ne tarafa?' diye sordum. Bir şey söylemeden öylece sustu. Nereye gideceğini bilmediğinden öyle kalakalmış filan değildi. Uçmak istiyordu. Her ileri atılışında çaresizce düşüyor, kalkıyor yeniden uçmaya çalışıyordu. Anlamıyordu kanatlarının kırık olduğunu, bir anlam veremiyordu. Peşinde birileri varmış gibi uzaklara gitmek isteyen biri. Gözlerini gördüm. Güvercin gözlerini."

Ayşe Uçkan'ın kaleme aldığı Azrail'in Secdesi, yazarın kısa hikâyelerinden oluşuyor. Akıcı bir dile sahip hikâyeler, sıra dışı kurgularıyla öne çıkıyor ve daha ilk cümleleriyle okurun merakını çekmeyi başarıyor. Eseri oluşturan on bir hikâye çarpıcı sonlarıyla akıllarda yer ediyor.