Eserlere Göre Listeleme

Kuzey Bozkırı’nın yürekli hanı öfkeyle haykırdı: - Seni arsız hortlak! Atalarım senin ne kadar kendini beğenmiş olduğunu söylerlerdi, belli ki seni iflah etmeye ölüm bile yetmemiş. Zira kendine ilah edindiğin kibrin, hâlâ yerlere göklere sığmayacak kadar büyük! -Çadırdan gelen bir barbar için epey süslü laflar ediyorsun göçebe! -Ben süslü laflar etmem Zemheri Şahı, taşıdığım yegâne süs onurumdur. Lakin çadırdan geldiğim doğrudur. Seninse düne kadar şaşaalı sarayların, üstüne kondurduğun koca koca kubbelerin vardı. Ama işte hepsi yıkıldı ve elinden gitti. Benim sarayım uçsuz bucaksız bozkır, kubbesiyse sonsuz Mavi Gök’tür. Ya sen Zemheri Şahı, sen bunları yıkabilir misin? Birinci kitabıyla fantastik dünyanın kapılarını aralayan Albatros Süvarisi, serinin ikinci kitabı Zemheri Şahı’nın Hazinesi ile maceralarına devam ediyor. (Tanıtım Bülteninden)

İran edebiyatının usta yazarından, İran’ın bugünkü siyasi hayatını da doğrudan ilgilendiren yeni bir roman. Art arda baskıcı rejimlerin yönetimi altında yaşamak zorunda bırakılmış acılı bir halkın hikâyesini anlatan roman, yağmurlu bir gecede albayın kapısının çalınmasıyla başlıyor. Gelenler, albayı işkenceden geçirilmiş en küçük kızının cansız bedenini alıp cenazesini kaldırması için götürmeye gelmiş iki polis memuru. İslam Devrimi kendi çocuklarını yiyor. Tek bir gecede geçen roman, kızının cesedini alabilmek için rüşvet veren, sonra da onu gündoğumundan önce defnetmek için zamanla yarışan yaşlı albayın peşinden gidiyor. Albayın mücadelesini izlerken, ülkesinin mevcut durumu yüzünden çektiği vicdan azabı ve öfkesiyle boğuşmasına da tanık oluyoruz. İran’ın mevcut durumunu ise farklı farklı yönleriyle evlatları temsil ediyor: 1979 Devrimi sırasında yenik düşmüş bir oğul; Şah döneminde gördüğü işkenceler yüzünden deliliğe sürüklenmiş bir başkası; İran-Irak Savaşı’nda ayetullahlar için şehit düşmüş bir üçüncüsü; öldürülmüş bir kız evlat ve zalim bir oportünistle evlenerek hayatta kalmayı başarabilmiş bir ikincisi. Albay, İran’da siyasal çalkantılarla geçen uzun yılların sonuçlarına dair sarsıcı bir eser.

Bugün Latin Amerika'nın ve dünyanın en büyük yazarlarından biri sayılan "Gabriel Garcia Marquez"in 'büyülü gerçekçilik' diye nitelenen yapıtlarından bir örnek daha sunuyoruz: "Albaya Mektup Yazan Kimse Yok" adlı bu uzun öyküdeki emekli albay, bir türlü gelmeyen emekli aylığını her cuma günü karısı ve horozuyla birlikte bekler. Bu öykünün de ana teması, her zaman olduğu gibi, yalnızlık'tır. "Yazmaya bir imgeyle başlarım her zaman," diyor "Garcia Marquez". "İmge, gerçeğe ulaşmanın aracıdır ve yaratmanın kaynağı, son çözümlemede, gerçekliktir her zaman." 'İmge' "Garcia Marquez"in nasıl hareket noktasıysa, 'yalnızlık' da yarattığı gerçekliktir her zaman. Daha önce başka kısa öyküleriyle birlikte sunduğumuz bu uzun öyküyü, bütün dünya dillerinde olduğu gibi bağımsız bir kitap olarak basmayı uygun gördük.

Sende bu ad oldukça istersen sıfır numara kel, istersen at kuyruklu olurum. İnce bıyıklı, tek dişi altın olurum. Meftun olurum, meczup olurum. Uzaklara bakarım, çıtımı çıkarmam. Nasıl söyleyeceğimi bilmem, susarım. Susmak üzerine konuşmak gerekse, beni çağırırlar, oturur susarım. Dolmabahçe saat kulesiyle, Çırağan Sarayı ile konuşurum. Duvarlara yazılar yazarım gizli gizli: 'Albayım beni Nezahat ile evlendir'. Bahtının rüzgârına kapılmış giden bir adam, Kahraman'ın El Kitabı'nda denenmiş ama foslamış olanı başarmaya takıyor kafayı. Kalbini dinliyor, yönünü seçiyor ve yürüyor... İlhami Algör, küçük ve meraklı adımlarla dolaşıyor edebiyat şehrinde. Ateş böceklerini kozasından çıkarıyor, bir kadere bir romana. Albayım Beni Nezahat ile Evlendir, hayat hakkında fikri olmayanlara yazılmış kafası karışık bir hikâye. "Mesele nedir?" (Tanıtım Bülteninden)