Eserlere Göre Listeleme

Fransız Akademisi Frankofoni Ödüllü Albert Memmi Çöl'de, atını savaşın kalbine doğru dörtnala süren yüreği büyük, tevazusu engin sürgün bir prensin buruk hikâyesini anlatıyor. Yenilmez denen komutanların bozgunlarına, şatafatlı sarayların harabelere dönüşüne şahit olan; aşkın yürekte bir kora dönüştüğü, savaş yaralarınınsa onulmaz bir kinle yoğurulduğu topraklarda kök salamamanın sızısını usul usul fısıldıyor: "Haydi, bir kere daha düş yollara..." Yahudi-Arap kimliklerinin kurucu unsur olduğu Mağrip'in efsunlu tarihinden meseller, kıssalar ve hurafelerle ilmek ilmek işlenmiş Çöl, bilinmez yollara düşen yersiz yurtsuzlara sessiz bir ağıt, yeniden başlamayı muştulayan bir başka macera...

Taylan'la ilk kez 2003 yılında, ders verdiğim seminerde karşılaştık. Göze çarpan bir katılımcıydı: Keskin bir alaycılığın ardına gizlendiği, içine sığdıramadığı, neredeyse saldırgan bir enerjisi vardı. (Bana kendiminkini planlama konusunda fikir vermesi için on ünlü yazarı mezarlarının fotoğraflarını gönderdiğini söylesem, belki durum daha iyi anlaşılır) Bu durumun zekâsının habercisi olduğunu umarak neler yazacağını merakla beklemeye koyuldum. Beni şaşırtmadı. Karşımda "tam bir ruhsal bir anarşist" vardı Çevresindeki, yaşamındaki gözlemlerden yola çıkarak ne kadar toplumsal, kişisel değer varsa hepsine saldırıyor, burjuva ahlakını ve küçük burjuvaları yeren gözlemler, sarsıcı cümleler, söz oyunları art arda sökün ediyordu. Yer yer Celine, zaman zaman Kafka! Tabii buna Henry Miller'i de eklemek gerekiyor. Taylan Kara, edebiyatımızdaki mevcut eğilimlerden çok farklı bir yazar; sözcüğün tam anlamıyla yeni bir ses. Ancak Taylan'ı okumak; dikkat ve sabır gerektiriyor ve bence o, bunu hak eden bir yazar. Anlattıklarını daha büyük yapıya oturttuğuna romanlarının ses getireceğine eminim.

İhtiyar Arabın, karanlık kubbelerin altında akisler yapan sesi, perde perde yükseldi: "Ya şeyh, bu yabancı, güzel kız çöllerde yaşayamaz. Onu bana, bu ihtiyar fakire bağışlayın!" Şeyh birdenbire hiddetle gözlerini kaldırarak, kendisine yalvaran Araba baktı: "Ihtiyar sen bilmez misin ki" dedi, "çölde bulunan her şey, onu bulanın malıdır. Bu esmer kız, çölde keşfedilmiş baha biçilmez bir hazine değerinde ! Kim bırakır onu, böyle bir hazineye sahip olduktan sonra bir daha elinden !.." (80 Sayfa)