Eserlere Göre Listeleme

Irak halkıyla dayanışma amacıyla Bağdat'a giden iki devrimcinin günlüklerinin yer aldığı bu kitap, aynı zamanda; halkların acılarının, umutlarının, Amerikan emperyalizmine karşı öfkelerinin ortaklaşmasının da belgesi niteliğindedir. ''Yüzünü bile görmediği insanların acısını yüreğinde hisseden'' devrimciler günlerce Bağdat'ta bombaların altında halkın yanındaydılar. Öfkeyi gördüler, direnişin coşkusunu yaşadılar, bugünkü yenilginin yarın işgale karşı direnişe ve zafere dönüşeceğinin tohumlarına halkın gözbebeklerinde tanık oldular. ''Adeta bütün gökyüzü aydınlandı. Amerika Bağdat'a attığı bombalarla, belli ki tüm dünyaya mesaj veriyor. Alev alev mesajlar. Ölüm ölüm mesajlar. Vahşet vahşet mesajlar yağıyor gökyüzünden. Her bomba sesinden sonra 'bu nerey düştü?' diye soruyoruz birbirimize. Dicle'nin kenarında resim yapan çocuklar geliyor aklımıza. Lanetler yağdırıyoruz Amerika'ya. Camlar sarsılıyor. Sanki yerin yüreğine kurşunlar sıkılıyor. Toprak acıyla haykırıyor; ''ciğerime sapladığın her bomba senin hışmın olsun, öfkemiz tutsun seni...''

İnancın ve Direnişin, "Dar"da Hallac-ı Mansur''un Romanı Adamın çaresiz bir şekilde oynattığı kolunun ucundaki korkunç yarının çürümeye başladığı açıkça belliydi. Fakat bu kanlı et yığını tüm işkencelere rağmen insanlığından bir şey yitirmemişti. Çarmıhın önünde duran bir cellat, işkence gören adamın vücuduna iki çivi daha çakmakla meşguldü. Çekici indirdiği anda adamın vücudundan fışkıran kan sütunu geniş bir kavis çizerek meydanı kaplayan tozların arasına karışıyordu. Fakat kurban kahkahalar atarak öyle bir gülüyordu ki, yanaklarından aşağı yaşlar süzülüyordu. Bunun sebebi çektiği şiddetli acı olabilir miydi? Rüstem Efendi''nin sesi duyuldu: "Bu adam el-Hallac."