Yazara Gore Listeleme

11 Eylül olayları ardından ABD’nin yeni güvenlik konsepti çerçevesinde, Afganistan ve Irak’a yönelik tarihin belki de en acımasız askerî operasyonları başlatıldı. Bu ülkelerde işgalin ardından kurulan/kurulmaya çalışılan hükûmetlerin kendi ülkelerine nasıl bir gelecek sunacakları belirsizliğini koruyor. Böyle bir ortamda, Tayyip Erdoğan liderliğindeki Adalet ve Kalkınma Partisi, 2002 seçimlerinde birinci parti oldu ve parlamentoda büyük bir çoğunluk elde ederek hükûmet kurdu. Tek başına iktidar olan AKP’nin partileşme öncesini, gazeteci-yazar Nasuhi Güngör yeniden şekillenen dünya haritası bağlamında değerlendiriyor. Millî Görüş Hareketi’nin nasıl böyle bir meyve verdiğini, iç ve dış şartların etkisiyle değerlendirildiği kitapta, birbirinden kopuk, bağımsız ve dağınık gibi görünen unsurlar bir araya getirilmektedir. Yenilikçi Hareket, bir tarihçeden ziyade yeni bir dönemin eşiğindeki Türkiye’yi anlama çabasıdır.

Üzüm ve zeytinin, yağ, bal ve şarap küplerinin, kadırgaların, binbir şifalı otun en eski vatanı Urla. Dünyanın zalimliği ve insanın vahşiliğinden şüphesi olmayanları, dünyanın güzelliği ve insanın iyiliğine inandıran bir yer burası. Bir zamanların efsane gazetecisi, dünyaya küskün Oktay Onur Yortan’ın ise çocukluğunun huzurlu bahçesi. Dünyadaki değer yitimine isyan edip tüm kariyerinden ve hayatın yüklerinden vazgeçip sığındığı liman. Kaçıp geldiği geçmişinden ve eski güzel günlerin anısından seçip sakladığı eski aşkı Filiz Canan şimdi kıymeti bilinememiş, kaçırılmış bir mutluluk fırsatı artık. Söylenememiş sözlerin altında kalan koca bir ömürde ikisi de birbirinin hikâyesini yarım bıraktı. Ama okumaları ve bitirmeleri gereken asıl hikâye, Urla’daki o evin fotoğraflarından gülümseyen, sevgiyi bir yaşam direnişi olarak kucaklayan ve sıradanlığıyla bir hayat kahramanı olan Nona’ya ait. Nona’nın yaşadığı yüzyılın sonlarına yetişen Kerem ve Zeynep’in de dahil olduğu 48 saatlik maceraya sığan bir asırlık ömrün dökümünde, Nona sadece onlara değil, bu yüzyılın tüm insanlarına sesleniyor: “Acı dediğin taş, insan dediğin su gibidir. Taşın üstünden kayar gider, toprağa karışır. Taşa her vurduğunda acır canın. Ama toprakla buluştukça acın azalır. Acıdan sonra bir bakmışsın ki o toprakta ne çiçekler, ne hayatlar dirilmiş. Hem su deyip geçme; o su, taşı bile aşındırıp yıpratır.” Peki ya Oktay Bey? Karşısında oturan iki gence bütün kalbiyle, “Ölmekten değil yaşamaktan korkmamaktır kahramanlık,” derken haklı mı?

Türkiye’yi kurtaran, savaştan sonra da Türk Milletini yeniden dirilten Atatürk’ün ölümü, yalnız yurdu için değil, Avrupa için de büyük bir kayıptır. Her sınıf halkın O’nun ardından döktükleri içten gözyaşları, bu büyük kahraman ve modern Türkiye’nin Ata’sına değer bir görünümden başka bir şey değildir. Winston Churchill Sovyet Rusya Hariciye Nazırı Litvinof ile görüşürken kendisine onun fikrince bütün Avrupa’nın en kıymetli ve en ziyade dikkate değer devlet adamının kim olduğunu sordum. Bana Avrupa’nın en kıymetli devlet adamının Türkiye Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal olduğunu söyledi.