Eserlere Göre Listeleme

Mor Sokak’tı mahallenin adı. Bu ismi mahallenin hemen girişinde bulunan eski ahşap bir evin kapısından almıştı. Mor kapı gelen geçene selam ederken üzerine bulaşan yalnızlığı tokmağı ile karşılardı. Yaramaz çocuklar evin önündeki kapının tokmağına mutlaka dokunurlardı. Tokmak, tok bir ses çıkarır, ürken çocuklar çığlık atarak kapının önünden uzaklaşırlardı. Yıkıldı yıkılacak gibi duran ahşap konak apartmanların arasında oyuncak gibi kalmıştı. Yaşı yüzyılı geçen konak, çürümüş tahtalarına, çökmüş çatısına rağmen hala ayakta duruyordu. Restore edilmek için sırasını bekleyen konak, geceleri perili eve dönüşüyor, ıssızlığıyla mahalle sakinlerini korkutuyordu. Önündeki küçük bahçede devasa karadut ağacı dallarını göğe uzatıyordu. Ağaç, üzerinde olgunlaşmış kan kırmızısı dutların ağırlığına daha fazla dayanamayarak meyvelerini asfalta döküyordu. Asfalt yol, kan kırmızıydı. Verimli karadut bütün mahalleye meyvesini sunmakta özenli davranıyor eksildikçe artmaya devam ediyordu. Bastıran çöl sıcakları ile karadutlar daha da şerbetlenmişti. Ağacın dallarıyla gölgelenen bahçe, arıları ve sinekleri cezbediyordu.

Kim olmadığınızı bulmaya hazır mısınız? Zihnimin fırtınaları dinmiyordu. Sorular, sorgulamalar, kaygılar, acılar... Yorgun ve yılgın akıp giden hayatımın merkezinde hep aynı soru vardı: "Gerçekten kimim ben?" Sonunda Mor, kulaklarıma fısıldadı. "Yeni bir serüvene var mısın?" Kıtalar ve ülkeler dolaştım. Her gittiğim yerde araştırdım gerçekte kim olduğumu. Sonra yuvama döndüm; bedenime, kendi geçmişime, soy ağacıma, köklerime… Güneş’e ve Ay’a... Toprak Ana’ya döndüm yüzümü. Anlamıştım! Asıl soru suydu: "Ben kim değilim?" Anladım ki; bedenim bana ait olmayan sırların bir yansımasıymış. Keşfettim ki; bilmediklerimin içinde nefes kesen ürkütücü gerçekler varmış. Sonunda öğrendim ki; bilgi, ilim, bilim, deneyim özgürleştirirmiş! Pe ki, sen hazır mısın kim olmadığını keşfetmeye? Özgürleşmeye?

8. Sınıflar için TEOG İngilizce denemeler.

Borges, Morel’in Buluşu için yazdığı önsözde diyor ki: “Entrikanın ayrıntılarını yazarıyla tartıştım, onu yeniden okudum; onu kusursuz olarak nitelemenin bir yanlışlık ya da abartma olacağını sanmıyorum.” Ben de sanmıyorum. Pek iyi de, nasıl bir roman ki bu 1940’da yayınlandığından beri ıcık cıcık incelense de hâlâ tasvir edilemiyor, tanımlanamıyor? Neden Arjantin ve dünya edebiyatının en önemli kitapları arasında yer alıyor? Bu soruya cevabım yok, ama benim için niye önemli olduğunu biliyorum: Bir kere, hayal var. Macera var. Gerçekliğin sınırlarında gezintiye çıkmak var. Daha sonra boş olmadığı anlaşılacak bir ada ve o adaya sığınan bir kaçak var (ne çok kullanılmıştır değil mi bu “boş ada” konusu romanlarda!). Sonra gizemli bir kadın belirecek, adadaki kaçağın dünyası değişecek. Uzaktan âşık olacak: Umutsuzca kadını cezbetmeye çalışacak, kaybedecek onu, arayacak... Öyle bir an gelecek ki, arzunun bu karanlık nesnesinin var olup olmadığından bile emin olamayacak.