Eserlere Göre Listeleme

Bizim metodumuz, tasavvuf yolunun metodu sabır ve sevgi metodudur. Meşakkati vardır, sıkıntısı vardır bu yolun. Sabredeceğiz ve hizmetlerimizi severek yapacağız. Bizim büyükerimiz birçok ülkeleri sevgiyle fethetmiştir. Bizim metodumuz Yunus'un, Eşrefoğlu Rûmi'nin, İbrahim Hakkı hazretlerinin metodudur. Şeyh Yusuf Hemedani hazretleri doksan bin mecusiyi severek, dostlukla, ziyaretle müslüman etmiş. Savaş son çaredir. Ondan önce yapılacak çok işler vardır. Bizim metodumuz sevgidir. Sevmeyi, sevgi ile hareket etmeyi öğreneceksiniz. Sevgi birçok yaraları tedavi eder; birçok müşkülleri halleder; sevgiyle papaz müslüman olur; herkesin gönlünü kazanırsın. Balkanlar, Orta Asya, Afrika ve Endonezya'nın fütuhatı sevgiyle, dervişlerle olmuştur. Silahlojolınamıştır. İnsanları birleştiren, toplayan güzel huydur, tatlı dildir, i temiz kalptir,ahlâk-ı hamidedir, cömertliktir. İnsanları darmadağın eden haşinliktir, sertliktir, kavgadır, tersliktir. SEHA

Yazıldığı dönemde seviyeli bir entelektüel tartışmaya zemin hazırlamıştır. İslam Davasının siyasi bir dava olduğuna inanmayan yazarın, geçtiğimiz yüzyılın ikinci yarısında vücuda gelen "uyanış" ve bu uyanışın Türkiye'ye akseden çeşitli tezahürlerini ele aldığı kitabıdır. 19. yüzyılda İslam'ın ortaya koyduğu medeniyetin mağlup olduğuna, fakat temel problemin, modern hayata uygun bir hukuk sisteminin yeniden üretilememesinde yattığına dikkat çeker. İçtihat kapısının kapalı olduğu yönündeki görüşleri eleştirir. İslam'ın, kendi içinde tutarlı ve dengeli bir değerler sistemi sunduğunu, çağımızın İslam prensiplerine çok geniş bir uygulama sahası verebileceğini öne sürer. Sözü geçen uyanışın hangi hal ve şartlarda köklü ve kalıcı neticeler doğurabileceğini anlamak için mutlaka okunması gereken bir eser...

“İslâm tarihçileri, İslâm’ın vahye dayalı tarihini lâyık olduğu gibi anlamamışlar ve tabii anlatamamışlardır. Hz. Peygamber’in vahiy öncesi hayatı ile ilgili ve daha sonra Mekke devrinde vukû bulan Hadiselerle ilgili gerekli yorum ve değerlendirmeleri yapamamışlardır. Bazılarını her nedense, belki fark edemedikleri için, bahse konu etmemişlerdir… Hz. Peygamberin “dilde” ve diğer konulardaki önderliği gibi… Bazılarının da üzerinde durulup düşünülmesini, niçindir bilinmez, zait görmüşlerdir… Harplerde olduğu gibi… Hicret ile başlayan Medine devrinde tutumları yine aynı kalmıştır. Nitekim Medine’de “Devlet kurma” çalışmalarına beklenen ilgiyi göstermemişler, en azından öne çıkarmamışlardır. Mesele bu kadarla kalmamış, taşıdığı değer itibariyle Medine devrini temsil eden “harpler”i, yendi-yenildi diye anlatmışlardır. Halbuki yenmek veya yenilmek ne zamandan beri mucize sayılıyordu ki… Daha sonra, müşrikler şu kadar zayiat verdiler, Müslümanlar bu kadar şehit verdiler demek suretiyle harpleri sanki değerlendirdiklerini sanmışlardır… Milattan dört yüz seksen yıl önce Grekler ile Persler “Salamis” de harp etmişlerdir. Bu harplerde Grekler gâlib gelmişler, Persler mağlup olmuşlardır. Şimdi putperest Grekler gâlib gelirlerken mucize mi göstermiş oluyorlardı… Yoksa ateşperest Persler mağlup olurlarken mucize mi göstermiş oluyorlardı… Öyleyse Bedir gâlibiyetini, Greklerin gâlibiyetinden ayıran ve onu mucize yapan neydi… Uhud’da Müslümanlar mağlup olmuşlardı, Müslümanların bu mağlubiyetini Perslerin mağlubiyetlerinden farklı kılan ve onu mucize yapan, neydi… Keza İran’da hendek kazma şeklinde uygulanan savunma tarzını tekrar etmekle, Hendek harbi ile ilgili, bir mucizemi tecelli etmiş olacaktı… Öyleyse “Hendek direnişi”ni mucize yapan ve onu müstesna kılan neydi… Bütün bunlar önce vahiy ve daha sonra Hz. Peygamberin önderliği ile ancak anlaşılacaktı. Fakat Hz. Peygamberin önderliği ile ilgili bu günlere kadar bu veya benzeri başlıklar altında bir çalışma yapılmamıştır. İslâm âlimleri kitaplarını yazarlarken konuları ile ilgili olarak Hz. Peygamberin söylediklerinden ve uygulamalarından nakiller yapmışlardır. Fakat bunlar geniş bir çerçeve teşkil etmeyip bütün içinde cüzî kalmışlardır. Daha önemlisi bu nakiller “Hz. Peygamberin Önderliği” başlığı altında Müslümanların dikkatlerine sunulmamıştır. Bunun kadar önemli bir diğer husus Hz. Peygamberin önderliğine atfen “önder olma”nın lüzum ve değeri Müslümanların zihinlerine verilmemiştir.

"Müslümanlar kadar Müslüman olmayan okurlar için de takdirde şayan bir eser." - The New York Times Book Review "Dünyanın önde gelen İslam tarihçisinden beklenebilecek olağanüstü bir tarihsel derinlik." - The Wall Street Journal "Batı ve İslam dünyası arasındaki gerilimler üzerine yürütülmekte olan tartışmalara tam zamanında ve kışkırtıcı bir katkı." - Business Week- "Batı dünyasında hiçbir İslam tarihçisi Bernard Lewis kadar genel okurun ve akademik çevreleri saygısını kazanamamıştır. - Baltimore Sun-