Eserlere Göre Listeleme

Hakan Evrensel'in ilk kitabı "Güneydoğudan Öyküler" 1997 yılında yayımlanmış ve kısa sürede 10. baskıya ulaşmıştı. Bu kitaba gazeteler de büyük ilgi göstermiş, sayfalarında yer vermişlerdi. İşte ilk kitapla ilgili basına yansıyanlardan birkaç örnek......Bugün pazar, İstanbullu pazar gezintisine çıkacak.. Ya Kuzey Irak'ta ne olacak? Kim şehit olacak?.. Kim gazi?... Pazar günü ben evdeyim; elimde bir kitap; daha önce bu köşede adını andığım "Güneydoğudan Öyküler"...- İlhan Selçuk / Cumhuriyet-...İlk kez bir subay, o yörede yaşadıklarını anlatıyor... Ortaya gerçekten ilginç şeyler çıkmış...- Emin Çölaşan / Hürriyet-...Korkuyu alabildiğince sade ve basit dille anlatmaktan hiç korkmamış... PKK'ya pusu kurarken sabaha kadar nasıl radyo dinlenir, her gece baskın bekleyen karakolda nerede nöbet tutulur, roket atışı nedeniyle yere konamayan helikoptere yaralılar nasıl fırlatılır, Kuzey Irak'a baskın yapacağını sanırken, ağzını tutamayıp demeç veren siyasi lidere nasıl sövülür?... Hepsi Hakan Evrensel'in kısa, ama her satırı duygu yüklü öykülerinde saklı...- Enis Berberoğlu / Hürriyet-...Yazdıkları öylesine gerçek ve öylesine yaşanmış ki, okurken tüylerim diken diken oldu ve kendimi her satırın sonunda PKK ile savaşın ortasında buldum... Olaylar hiçbir zaman öyle ekranlarda izleyip, gazete sütunlarında okuduğumuz "bir ölü, beş yaralı" cinsinden değil... Çok kitap okudum. O kitaplarda çok acı gerçeklerle yan yana gelmiş gibi yürüdüm, ama sayın Evrensel'in kitabında yazdığı dehşet verici manzaraları düşünmek bile istemedim...- Nejat Taşkın / Gaziantep Olay Gazetesi-...Hakan Evrensel'in "Güneydoğu Öyküleri" yazı dizisi müthişti. PKK'nın ne kadar aşağılık bir örgüt olduğu, ilk kez bu kadar net bir biçimde anlatılabildi...- Şakir Süter / Akşam- --------------------------------------------------------------------------------

Ansızın yakanıza ateşböceğinin yüzde biri büyüklüğünde bir pırıltı konsa ve sizinle konuşsa ne hissedersiniz? Yoksul bir ilkokul öğrencisi olan Muharrem, güneşin milyonlarca çocuğundan biri olan Günışığı'yla böyle tanışıyor ve Günışığı'nın yirmi dört saatlik yaşam süresi ikisi için de heyecan dolu bir serüvene dönüşüyor. Ülkü Tamer Günışığı Hoşça Kal'da, gündoğumuyla başlayan ve günbatımıyla biten ama içine büyük bir sevgiyi sığdırmayı başaran kısa süreli bir dostluğun öyküsünü anlatıyor.

Baharlar, kar taneleri ve güneş ışınları… O ışınlar çiçeklere ve kar tanelerine vuruyor, simli ışıltılar oluşturuyordu. İşte böylesi bir doğa görüntüsü içinde dedemle konuştum, anlattım, tüm duygularımı paylaştım onunla. Unutulmaz bir zaman dilimiydi benim için… İşte böyle… Ve sonra… Arkadaşlar… Gırgır şamata… Bu da hayatın başka bir yüzü… Sabah dedemle geçmişi ve bambaşka düşünceleri yaşamış, öğleden sonraysa arkadaşlarla gelecek üstüne, bizden sonraki kuşak üstüne, çocuklarımız üstüne eğlenceli konuşmalar yapmış, gülmüş, eğlenmiştik. Ölüm ve doğum... Geçmiş ve Gelecek... Tıplı kar taneleri ve baharlar gibi... Hayatımızı oluşturan değişik renkler... Bitmedi bir de ofiste yaşananlar var. Dedim ya süperstar gibiyim, diye. Dün sabah ofise geldiğimde ne göreyim... Masam çiçekler içinde... Ve bir not ´Tanrının verdiği en güzel hediye. Tadını çıkar.´ Ve altında tüm çalışanların imzaları... Kutlamalar. İyi dilekler... Çok çok hoştu. İşte sayende yaşananlar, sevgili bebiş. İstersen artık birbirimize iyi geceler, yedi cüceler diyelim ve uyuyalım. Ne dersin?