Eserlere Göre Listeleme

İlaç Prospektüsüdür

Haziran 1300, Floransa.. Yüzü kireç sıva ile kaplı bir ressamın cesedi, tamamlamak üzere olduğu mozaiğin yanında bulunur. Floransa'nın yeni prioresi ( ve bir gün kriminoloji üzerine kapsamlı incelemesi Cehennem'i yazacak olan) şair Dante Alighieri, kilisedeki bu cinayetle ilgili soruşturma görevini üzerine alır. Bu onun ilk resmi soruşturmasıdır. Elindeki belirsiz ipuçlarıyla, Floransa'nın sokaklarını arşınlayarak, gizem dolu bir bilgin grubunun peşine düşer. Her biri işinin ehli, ilim irfan sahibi yedi adam neden sehirde bir araya gelmiştir? Öldürülen ressam, mozaik eserini tamamlayacak kadar yaşasaydı ortaya çıkacak olan resimdeki sır nedir? Metali altına çeviren bir simya formülü müdür? Bunun, tek kollu bir haçlı gazisinin hanında dansözlük yapan yabani ve güzel Antilia ile ne gibi bir ilgisi olabilir? Ya da şehirde olduğuna dair çıkan söylentiler yüzünden Dante'nin can düşmanı Papa Bonifacio'nun politik hedeflerine gölge düşüren Suabia tahtının varisi Beatrice ile? Yazar Leoni, romanda dahi şair Dante'yi alaycı bir dille ele alıyor ve onu bir insan gibi gösteriyor.Zeki ama çabuk sinirlenen, kendi kendine konuşan, küfreden ama adalet peşinde cesurca koşan bir insan. İtalya'nın yeni cinayet romanı üstadından, büyüleyici tarihsel bir polisiye... "...kitabın ritmi bile Dantevari..kimi zaman fikirler sunuyor, kimi zaman maceraya sürüklüyor. Dante, bir dedektif gibi, okurları, gizemli Floransa'nın karanlık köşelerinde iz sürmeye davet ediyor."--Corriere della Serra--

"Duygularımı şiirle aktaramam, şair değilim; kendimi gölgeler ve ışıkla ifade edemem, ressam değilim; düşüncelerimi hareketlerle de açıklayamam, dansçı değilim. Ama bunların hepsini seslerle yapabilirim. Ben bir müzikçiyim. Yarın Cannabich’lerin evinde, sizin doğum ve isim gününüzü kutlamak için piyano çalacağım. Sevgili Babacığım, size, müzikte yeni hiçbir şeyin bestelenemeyeceği yılları görecek kadar uzun bir yaşam dilerim..." Tam adı, Johannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus’tu. Sonraki yıllarda "Theophilus" adı, önce Almanca karşılığı "Gottlieb"e (Tanrı’nın sevdiği), ardından da sözcüğün Fransızcası "Amadé"ye dönüşecek, müzik tarihi onu XIX. yüzyıldan itibaren "Wolfgang Amadeus Mozart" olarak anacaktı. Tanrı’nın mucizesiydi aslında... Her ne kadar besteci bir babanın çocuğu, öğrencisi ve ideali olsa da çocuk yaşlarında parlayan dehasının karşısında imparatorlar, imparatoriçeler eğilecek, çağdaşı meslektaşları bestelerine duydukları hayranlığı dile getirmekten yüksünmeyecekti. Daha 6 yaşında ilk defa gördüğü notaları yanlışsız çalabiliyordu. 35 yıllık yaşamında olağanüstü besteler üretti, soluk almadan çalıştı. Çevresinde bulunanlara günde onlarca defa, kendisini sevip sevmediklerini sorar, şaka için bile olsa cevap olumsuz olursa derin bir korkuya kapılır ve hemen gözleri dolardı. Hep çocuk kaldı. Yaşamını mektuplara sığdıracak kadar çok yazdı. Çok başarılı oldu, hep ânı yaşadı, çok kazandı, çok kaybetti, borçlu olarak öldü. Yaşamı yarım kaldı, yaş 35, yolun sonuydu, ortası değil...