Eserlere Göre Listeleme

Erkekleri askere alınan köylerde geride kalanların çektiği sıkıntılar etkileyici bir üslupla anlatılır. Eldeki yetersiz yiyeceğin muhtaç olandan başlanarak dağıtılması, dört gözle beklenen hasat zamanları, umutların hasat zamanına ertelenmesi, savaş yüzünden ürünün hemen hepsinin merkezden istenmesi, boşa çıkan umutlar, yine açlık, sefalet, bir yandan cepheden gelen ölüm haberleri, umutsuz bekleyişler, savaşın uzun sürmesi üzerine aşağı çekilen cepheye çağrılma yaşı, yine gidenler, ayrılıklar, gözyaşları... Yani tek kelimeyle ve bütün zulmetiyle; savaş.

“Duran Çetin, saf Anadolu insanının yazgısını, billur bir ırmak gibi akan, duru, sade ve yalın bir dille mütevazı bir üslûpla, acele etmeden hazin hazin anlatan bir yazar. Toprak Gönüllüler romanında ve öteki eserlerinde Anadolu’nun bağrı yanık, dertli, çileli insanlarını anlatıyor Duran Çetin. Gerçekçi bir yazar. Eserlerinin konusunu gerçek hayattan seçiyor. Yanı başımızdaki insanların hayatlarını, duygularını, hislerini, maceralarını hikâye ediyor. Hayata ayna tutuyor, Anadolu’nun sıcacık sesi olmaya çalışıyor. İnsanımızın dertlerini, kültür ve yaşam biçimlerini hikâyeleştiriyor. Okuyucuları ve kahramanları ile bütünleşen bir yazar Duran Çetin. Öykü ve romanlarında anlattığı insanların komşusu, akrabası, dostu. İyi tanıdığı insanları ve iyi tanıdığı bir hayat anlatıyor. Toprak Gönüllüler romanını okurken köyüme gittim. Hanifeleri, Raziyeleri, Ünzüleleri ve onların çileli hayatlarını gözümün önüne getirdim. Almanya’ya giden ve kendi kimliklerin kaybeden Zekileri, benlik ve kimliklerini koruyan ve dindar birer Müslüman olarak geri dönen insanımızı düşündüm. Duran Çetin bu toprağın insanını, inanç ve kültürüyle birlikte hikâye ediyor. Mevlâna coğrafyasının insanlarını roman ve hikâye kahramanı olarak anlatıyor. Heyecan ve zevkle okunabilecek eserler kaleme alıyor. Başarılı bir yazar. Toprak Gönüllüler, tecrübeli bir yazarın sağlam bir kurgu ve sade bir dille kaleme aldığı güzel bir eser. ” Ali Erkan Kavaklı (Gazeteci-Yazar)

Ekmeksizköy Öğretmeni, dünyanın her tarafına yayılmış binlerce, milyonlarca adsızdan biridir. O da başkaları için çalıştı. Ama kendisi için yaşadı ve kendisiyle doydu.

Isak...Bir toprak adamı. Sade, basit, ekmeğini taştan çıkaran, işten yılmayan, hayatını inandığı doğrulara göre yaşayan yiğit bir adam... Bilinmeyen bir yerden geldi, bir köyün hayli uzağında, sahipsiz bir toprak parçasına yerleşti. Odun kesti, tarla yaptı, kulübe yaptı. Toprağı alın teriyle suladı... Bir gün bir kadın geldi, Inger...Eş oldu Isak'a, ortak oldu yalnız hayatına. Belki çok konuşmadılar ama, sevdiler birbirlerini, el ele verip bir yuva kurdular. Toprak kısırdı, tabiat kızgındı bağrını yırtan ellere, kurudu, çatladı, direndi... Ama, ne Isak yıldı çalışmaktan ne de Inger... Savaştılar...O küçük toprak parçasını cennetten bir köşeye çevirdiler, önce bir koyun, sonra inek, teke... Derken bir de baktılar ki herşeyleri var. Hamsun'a Nobel Edebiyatı Ödülü'nü kazandıran bu roman, sade bir uslupla, güçlü bir ifadeyle yazılmış. Hamsun, bu ölümsüz eserinde tabiatın şiirini dile getirmiş. İnsanla doğanın mücadelesini sanatının bütün güzelliklerini kullanarak efsaneleştirmiş.