En Son Eklenenler

Sevgili günlüğüm, Dün okula müfettiş geldi. Sınıfa girer girmez hepimiz ayağa kalktık. Öğretmenimiz ona bizim iyi çocuklar olduğumuzu söyledi. Ama müfettiş'in yüzü çok asıktı. Sınıfın ortasında durup ellerini arkasına kavuşturdu ve gürleyen bir sesle sordu: "Kimsiniz siz, nesiniz?" Hiçbirimiz yerimizden kımıldayamadık. Donduk kaldık öyle. Bir daha sordu aynı soruyu. Hiç kimseden bir cevap çıkmadı. Çetin Bey'in kitap tutan eli titremeye başlamıştı. O zaman gitti Vasilis'e sordu: "Nesin sen?" Vasilis kıpkırmızı oldu. "Çocuk," dedi kekeleyerek. Sonra bana sordu. O zaman birden bir fikir geldi aklıma... Türkiyeli Rum bir ailenin İstanbul'dan İmroz'a, 50'li yıllardan 70'li yıllara uzanan hikâyesi. Çoğu mensubu göç ederek aramızdan ayrılan bir cemaatin gündelik hallerini, muhabbetlerini, eğlencelerini, kaygılarını, oyunlarını, tabularını, özlemlerini anlatıyor Rea Stathopulu, yer yer on yaşlarında matrak bir kız çocuğunun günlüklerinden, yer yer yetişkinlerin dünyası içinden. Uluslararası politikadaki en ufak bir çalkantının özel hayatlarda birebir karşılık bulduğu, siyasi süreçlerin insanın mahremiyetine karıştığı bir tarih ve coğrafya. Bir yandan da, o hayli tanıdık aile, komşu, mahalle dengelerinin kâh ıstıraplı kâh esprili incelikleri.

2011 yazı. Adolf Hitler, Berlin’de terk edilmiş bir arazide uyanır. Savaşın bittiğini, en sadık silah arkadaşlarının yanında olmadıklarını fark eder, Eva da yoktur. İlginç bir şekilde barış hüküm sürmektedir; kimse Nazi selamı vermez; çok fazla yabancı insan vardır ve Angela Merkel adında tıknaz ve bodur bir kadın devleti yönetmektedir. VE ÇOK KIZGIN Harekete geçme zamanıdır. Führer geri dönmüştür ve ülkesini yeniden doğru yola sokması gerektiğini düşünür. Bunun için medyaya ihtiyacı vardır. Adolf, İkinci Dünya Savaşı’ndan 66 yıl sonra, bu kez televizyon dünyasından başlayarak yeni bir kariyere adım atar. YouTube yıldızı olur ve kendine ait bir TV programı yapar. Açıkça Hitler olduğunu söylemesine rağmen hiç kimse ona inanmaz. İnsanlar onun sıra dışı bir komedyen olduğunu düşünür, herkes onu konuşur ve onun peşine düşer. Aslına bakılırsa Hitler’in tekrar döndüğü dünya, müstehzi, arsız, başarıya hasret ve “yeni” diktatörden gözlerini alamayan bir dünyadır. Sosyal medyada ünlenen Führer’in kimse önüne geçemez. Hitler halinden son derece memnundur. Ülkesinin hazır olduğunu seziyordur. Geriye sadece ölümcül darbeyi vurmak ve başaramadığı işi tamamlamak kalır. Timur Vermes’in romanı, popüler kültürün ve çağımızın absürtlüklerini Hitler’i hayata döndürerek ortaya koyuyor. Kulaktan kulağa ünü yayılan bu roman kısa zamanda örneği az bulunan bir fenomene dönüşmüştür. “Führer komik olabilir mi? Evet, hem de çok.” BBC “İğneleyici hatta münasebetsiz bir mizahla dolu bu roman muhteşem derecede ironik bir sonla bitiyor.” Mail on Sunday “Şamatalı ve rahatsız edici bu kitabı bitirdikten çok sonra bile hafızanızdan çıkaramayacaksınız.” Daily Express “Bu kitap çok komik. Gerçekten çok komik… Kahkahalar attırırken Hitler’in dönemi ile bugünü karşılaştırmanızı sağlayacak.” Independent “Fanatik diktatörün hükmedici doğası ile hitabetini incelerken, günümüz Batı kültürünü de acımasızca eleştiren güçlü ve önemli bir kitap.” Independent on Sunday “Hitler bugün yaşasaydı komedyen mi olurdu?” Guardian

Dur tahmin edelim... Kimi zaman Türkçe dersiyle problem yaşıyor, bazı konuları dikkat veremediğin için kaçırıyor, sonra da öğrenmekte güçlük çekiyorsun. Tıpkı “Profesör Kip ile Türkçe” dizisindeki kahramanlar gibi!.. Ama artık bu problemlerin geride kalacak... Bu çok eğlenceli, çok şaşırtıcı, nefes kesen öyküleri okurken hem Türkçeyi iyi kullanmanın ne kadar önemli olduğunu görecek hem de eğlenerek öğreneceksin!

Ben onu, o da beni.” Arman Arian Kadınlar çığlık, erkekler ise nara atarak yolun kenarına koşuştular ve Gerşasb o heybeti, kılıcı ve zırhıyla onların arasından hızla geçerek Demavend’in zirvesine doğru gitti. Son yağışlar sayesinde havanın tozları temizlenmişti. Zirve çok net bir şekilde görülebiliyordu. Yırtık dosyaları kenara attım. Bu, artık ne hikâye, ne mitoloji, ne uyku, ne de uzak bir şeydi! Sonra masayı odanın ortasına doğru çekip pencereleri açtım. Artık eski olduğunu düşünmediğim kanepeyi, Demavend’e bakan en büyük pencerenin önüne kadar çektim ve dürbünümle oraya yaslanıp bekledim. Zamanın geriye kalmış son dakikalarından faydalanmak ve düşünmek için iyi bir fırsattı. Öğle yemeği yemeden orada öylece oturdum ve dürbünle Demavend’e baktım. Tam günbatımı zamanıydı ki binlerce yıl aradan sonra büyük dağdan ateş saçan ilk parıltılar fışkırdı ve duvardaki saat durdu! Kol saati de aynı şekilde durdu. Artık hiçbir akrep ve yelkovanın ileriye doğru hareket etmeyeceğini anladım, çünkü zaman bitmişti…