Eserlere Göre Listeleme

Bravo Gazeteci Gerek Star TV'den ayrılışım, gerekse Nedim'in tutukluluk sürecinde uğradığımız iftiralar, İşte Hayatım'ın devamı niteliğinde olmasa da, onu tamamlayan bir kitabın yazımını zorunlu kıldı. Çünkü çeşitli televizyonlara, gazetelere ve internet sitelerine konuk olup, yaşadığım serüveni ve maruz kaldığım saldırıların nedenlerini anlatmaya çalıştıysam da, daha ayrıntılı bir açıklamanın görev haline geldiğine inandım. …O halde, okuyanların "Vay canına! Demek ki Uğur Dündar bunları da yaşamış!" diyecekleri çarpıcı gelişmeleri, iğrenç tezgâhları ve bazı ilginç olayları da yeni kitaba katmalıydım. İşte elinizdeki kitap, bu düşüncelerin ışığında doğdu. Anlattıklarımla hafızanızı tazeleyip, bilgi dağarcığınıza küçücük bir katkıda bulunabilirsem, ne mutlu bana. Gelmiş geçmiş tüm iktidarların hışmına uğrama pahasına, toplumun gerçekleri öğrenme hakkına hizmetten vazgeçmedim. Toplumun bu yüce hakkının dışındaki hiçbir "güç"ün önünde eğilip bükülmedim, yağcılık, yalakalık, dalkavukluk yapmadım. Toplumun hakça paylaşması gereken ulusal gelirimizin oy uğruna yandaşlara peşkeş çekilmesine seyirci kalmadım. Popülist uygulamalarla yolsuzluk ekonomisini makyajlayan ve halkı masallarla kandıranların maskelerini düşürmenin görev olduğuna inandım. Doğru bildiğim yolda ilerlerken, ihale usulsüzlükleri, rüşvetler, yolsuzluklar, vurgunlar ve hortumlarla ülke kaynaklarını sömürenleri ortaya çıkardım. Kamu bankalarını yağmalayanlar, dünyanın neresine kaçarlarsa kaçsınlar, peşlerini bırakmadım. Kaçakçılar, mafyalar, çeteler ve banka hortumcularının korkulu rüyası oldum… Peşime infaz çetelerini taktılar, korkmadım; tehditlere pabuç bırakmadım, ölümle köşe kapmaca oynamaktan yılmadım. Kitaptan: Kemal Sunal'ın Cenazesinde Öldürülecektim! Aziz Yıldırım'ı Ağlatan Teklifim "Uğur Mumcu'yu Öldürdüm!" "Uğur Sana Açıktan Bir Milyon Dolar!" Makineli Tüfekle Taranıyoruz! "Bin Kişiyi Öldürmüş Olabilirim" Sarı Zarfın İçinden Milyonlarca Dolar Çıktı Mafyadan Kaçarken Evine Girdim

İnsanın bin yıllar süren tarihsel süreçte nasıl insan olduğunu, insani değerlerin farklı coğrafyalarda ve kültürlerde nasıl aynı yöne doğru evrildiğini merak edenler için yazılmış bir kaynak eser İyi Vatandaş İyi İnsan. Türk eğitim tarihinin ve aydınlanmasının öncülerinden Hasan Âli Yücel, "Bizim İnsanımız" için derlediğini vurguladığı bu eserde, insanlığın büyük yol göstericilerinin öyküleriyle başlayarak modern çağın vatandaşlık ve insanlık kavramlarına uzanan hikâyesini anlatıyor. İyi bir insan olmanın ilk tanımları, Hindistan’dan Buda, Çin’den Konfuçyüs ve Akdeniz dünyasından Sokrates’in bilgeliklerine dayanır. Üçü de Ortadoğu kökenli olan semavi dinlerin getirdiği tanımlar ile peygamberlerinin sergiledikleri örnek davranışlar ise, iyi insan olmanın yollarını ve yöntemlerini giderek daha ayrıntılı biçimde gösterir. Modern çağdaysa din, mezhep ve millet anlayışlarının yarattığı çatışmaları aşmak üzere geliştirilen insanlık kavramı ve İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi, sadece iyi insanın tanımını yapmaz, her bireyin haklarını, özgürlüklerini ve sorumluluklarını bir arada tanımlar. Hasan Âli Yücel bu kitabı İkinci Dünya Savaşı’nın büyük yıkımını izleyen yıllarda kaleme aldı. Din, mezhep, millet, ırk ayrımlarının yarattığı çatışmaların zirvesi olan bu büyük savaşın ardından, insanlık kavramı ilk kez kitleler tarafından anlaşılıyor, benimseniyordu. Bugün dünyayı bir kez daha saran ekonomik ve toplumsal krizler arasında, yarım yüzyıldan fazla zaman önce yazılmış bu metin hâlâ tazeliğini koruyor...

Gerçekten temiz ve sıkı bir düzyazı yazma sanatının ipuçları ve daha fazlası... Yazmanın yolunu arayan tüm kuşaklar için kesinlikle bir kutsal kitap. -New York Times Başarılı bir "yazma kılavuzu" olmanın ötesinde, kendi içerisinde de anlattığı tüm incelikleri barındıran; keyifli, bilgi dolu, kıymeti tartışmasız bir başyapıt. -San Francisco Chronicle Yaşadığımız yüzyıl "yazmak için" bu denli iyi sunulan ve okunabilirliği herkese ulaşan bir rehbere daha sahip değil, uzun süre de yerini koruyacağı kesin. -Library Journal

“Vicdan azabı, insanın kendisini aynada görmesine benzer. Ve yaşlı adam kendisini değersiz ve küçük görüyordu. Kıza hep küçük miktarlar vermişti. Dürüst, saygıdeğer adamlar, yaşadıkları güzellikler karşılığında eşdeğer yükler yüklenmelidir. Eski günlerinde sorumluluk almamak adına, kızla hiç önceden randevulaşmadığını, istediği zaman çağırdığını ve kızla işi bittiğinde, onu aramamasının yettiğini hatırladı. Başka adamlar ise, onlardan karşılığında bir şey istenmediği halde, her gün yemek yemeleri gerektiği için kadınlara para verirler. Öte yanda yaşlı dostumuz ise, günlük nafakasını çıkarması için kızın tramvaylarda çalışmasını sağlamıştı.”