Eserlere Göre Listeleme

Konusu: Fransız Devrimi, kökenleri bakımından, bir ulusun tarihinin ürünü; doğurduğu sonuçlar ise, hem Fransa çapında, hemde dünya çapında. Ulusal, bir o kadar da evrensel bir olay. Tıpkı 1917 Ekim Devrimi gibi. Ne getirdi Fransa'ya Devrim? Fransa içinde ve dışında, inatla sürdürdüğü kavga neydi? Ya geleceğe yolladığı mesaj? Şu kadarını söyleyeyim: Fransız Devrimi, ortaya çıktığı yıllarla sınırlı bir olay değil; bir burjuva devrimi de olsa, yapısındaki özelliklerin sonucu olarak, sonraki yıllara da taşıyor etkileri ve bütün bir çağdaş tarihi kaplıyor. Çağımızı tanımak, bir bakıma başta onu tanımakla mümkün; Aydınlanma hareketimizi iyi kavrayabilmekse, Fransız Devrimi'ni yeterince anlamaktan geçiyor. Devrim, köhnemiş bir dünyanın değerlerine karşı, insan hakları, eşitlik, akılcılık ve laiklik adınaydı. Bastille'i yıkanlar başta bunlar için yıktılar. Bizim da karanlık güçlere karşı nicedir sürdürdüğümüz büyük kavganın gündeminde önce bunlar yazılı değil mi? Fransız Devrimi'nin sloganı şuydu: "özgürlük, eşitlik, kardeşlik!" özgürlük, eşitlik ve kardeşlik düşmanlarının hâlâ kol gezdiği dünyamızda bugünkü sloganımız da bu değil mi bir bakıma?

Bir öğle paydosunda, herkesten geç çıktı sınıftan. Bahçede kimsecikler kalmamıştı. Büste tırmandı, elini ensesinden soktu. Sokmasıyla çekmesi bir oldu. İçerde akrep olsa bundan iyiydi. Tamamen boştu kafasının içi. Büyük bir korkuya kapıldı. Sanki kendi kafası da ensesinden oyulmuş, içerde ne varsa akıp gitmişti. Büstün içi gibi dünya da boşalmıştı sanki. Cin çarpmış gibi bomboş gözlerle etrafına bakınıyordu Kepenek. Ne gökte bir kuş uçuyor, ne yerde bir böcek yürüyordu. Okulun bahçesi yaz tatillerinde bile bu kadar ıssızlaşmazdı. Buz gibi bir şeydi elini sürdüğü. Büstün buz gibi bir şey olduğunu kimse bilmiyordu. El sürmek yasaktı çünkü. Bahçe duvarının üstüne çıktı, yukardan aşağı seyretti köylerini. Hiç canlı yok gibiydi.

Times’ın “yaşayan en önemli entelektüellerden” dediği Noam Chomsky’den dünyanın işleyişine dair keskin ve ezber bozan bir bakış. -1964’te, ABD hükümetinin Şili seçimlerinde kendi kayırdığı adayı seçtirmek için kişi başına harcadığı para, o yıl ABD’deki başkanlık seçimlerinde iki adayın birden (Johnson ve Goldwater) harcadığından daha fazlaydı. - ABD’li kuvvetler 1945’te Kore’ye girdiğinde, Japon faşist polisini ve onlarla Japon işgali sırasında işbirliği yapmış Korelileri kullanarak amansız bir baskı başlattı. Kore Savaşı’ndan önce Güney Kore’de 100.000 kadar insan öldürüldü. - Siyahilerle beyazlar arasındaki çoğu fark aslında sınıf farkıdır, yoksul ve zengin beyazların arasındaki uçurum da çok büyüktür. Fakat ABD’de sınıf üzerine konuşmaya izin yoktur. Bu sözcüğü kullandığınız anda herkes bir fena olur. - II. Dünya Savaşı’ndan sonra çok sayıda Nazi, çoğunlukla Vatikan’ın ve faşist rahiplerin yardımıyla Latin Amerika’ya kaçırıldı. Genellikle çok açık bir şekilde Üçüncü Reich örneğine dayanan ABD destekli polis devletlerinde askeri danışman oldular ve bölgedeki köylülere Gestapo icadı işkence tekniklerini öğrettiler. - James Madison hükümetin birincil hedefinin “varlıklı azınlığı çoğunluğa karşı korumak” olduğuna inanıyordu. Meslektaşı John Jay’in de bayılarak söylediği gibi “ülkenin sahibi olanların ülkeyi yönetmesi gerekir.” - Yatırımın olabildiğince risksiz olması gerekir. Hiçbir şirket serbest piyasayı istemez. Onların istediği şey güçtür. - Halkın istediğine “siyaseten gerçekçilik dışı” deniyor. Kendi dilimize çevirirsek, iktidar ve imtiyazın ona karşı olduğu anlamına gelir bu. - İş dünyasının idare ettiği, işportacı bir toplumda yaşıyoruz, temel değeri hilekârlık olan bir toplum.