Eserlere Göre Listeleme

Reis Bey, görevinde hiç taviz vermeyen kanunlara son derece bağlı ve kararlarında acımasız bir hakimdir. Sanıkların suçlu olduğuna kanaat getirirse, onları idam sehpasına göndermekten çekinmeyen Reis Bey'in hayatı bir katil zanlısıyla ilgili dava sonucu değişir.Tüm deliller, mahkemeye gelen zanlının suçlu olduğunu göstermektedir ve Reis Bey, onu da idam ettirecektir. Sanık, her ne kadar suçsuz olduğunu iddia etse de, 'Merhamet' diye yalvarsa da Reis Bey, kararını verir ve adam, idam edilir. Daha sonra, sanığın suçsuz olduğu anlaşılır.Görevi bırakan Reis Bey, artık hayatını merhamet duygusunun yaygınlaşmasına adamıştır. Belalı insanların bulunduğu bir kahvede insanlara merhameti anlatır. Herkes, Reis Bey'e büyük saygı göstermektedir. Bir gün, bir polis baskını sırasında orada bulunanlardan biri, yanındaki uyuşturucuyu hakimin cebine saklar ve hakim yakalanır. Reis Bey, yıllarca hakim koltuğunda oturduğu mahkemede bir iftira sonucu artık bir sanık olarak yer alacaktır.

2016 yılı Türkiye'nin tarihine kara bir yıl olarak geçti. Önce Ensar Vakfı'nda 45 çocuğa tecavüz edildi ve sonrasında Aladağ'da 11 kız çocuğu yanarak can verdi. Oldukça tartışma yaratan bu skandalların etkisi sürerken, bir sabah "REZİLSİNİZ" manşetiyle Cumhuriyet gazetesi gündemi sarstı. Gazeteci Seyhan Avşar'ın FIKIH-DER'deki cinsel istismar haberiyle toplum olarak öfkelendik ve bir kez daha vicdanlarımız kanadı. Uğur Mumcu Araştırmacı Gazetecilik ve Metin Göktepe Gazetecilik Ödülü sahibi Seyhan Avşar'ın "Rezilsiniz" kitabı, FIKIH-DER Kur'an kursundaki istismarı tüm detaylarıyla anlatan, "din-ticaret-siyaset" arasındaki ilişkileri de gözler önüne seren bir gazeteci kitabıdır.

“Rica etsem saçımı okşar mısınız?” bizi anlatıyor... Kalabalıkların arasında kaybolanları, kendi değerlerine tutunarak yaşamaya çalışanları, sessizce direnenleri anlatıyor. Yürekleri büyük insanları... Yedi günaha, iffetsizliğe, tamaha, öfkeye, acımasızlığa, kıskançlığa, gurura, doymazlığa her şeye rağmen elveda diyecek gücü olanları anlatıyor... Her “cambaz” dediğinde babası itiraz eder, “Cambaz değil, canbaz” diye düzeltirdi. “Canıyla oynayan manasında... İp canbazına ise rismanbaz denir.” İp, durmadan kayıyordu ayaklarının altından... İlerlemek de zordu, dönmek de... Tam ortasındaydı halatın. İlerlemekten, ipin sonuna ulaşmaktan çoktan vazgeçmişti de... Keşke orada kalabilseydi en azından. Elindeki denge çubuğu, değerleriydi bir bakıma... Hayat ise ipin kendisiydi, sallanıp duran. Kendisi gibi, tüm dikkatini ellerine tutuşturulan “denge çubuğuna” verenler ise düşmeye mahkûmdu... “Şu anda elinizde bir gazetecinin kitabını tutuyorsunuz. Mustafa Mutlu kardeşimin kitabını... Arthur Miller, ‘Bir terzi için kumaş ne ise bir yazar için de gerçek odur’ demişti. Bu söz belki de en çok Mustafa’ya yaraşır. Bu kitapta tepkili bir yüreğin fısıltılarına ve çığlıklarına tanık olacaksınız.” Zülfü Livaneli