Eserlere Göre Listeleme

Savaş gerçeğini antropolojik, psikolojik ve sosyolojik nedenlerle açıklamak mümkün! Ancak insanoğlunun, hatta tüm canlıların şiddet eğilimlerinin bir sonucu olarak değerlendirmek de mümkün. Peki, savaşın görünür nedenlerinin dışındaki etkenleri neye göre belirlemeliyiz? Örneğin Birinci Dünya Savaşı'nın nedenini salt milliyetçi bir Sırp'ın Avusturya-Macaristan veliahtını öldürmesine ya da İkinci Dünya Savaşı'nın nedenini Hitler'in saldırganlık eğilimlerine indirgemek ne derece doğru? Elinizdeki kitap, savaşların ardındaki sosyal ve ekonomik nedenlerin yanı sıra insanoğlundaki şiddet eğilimlerini ve kültürel faktörleri dikkate alarak "Neden Savaşıyoruz" sorusuna yanıt arıyor. Exeter Üniversitesi Tarih Kürsüsü'nden Prof. Jeremy Black'in 17. yüzyılın ortalarından itibaren kronolojik bir sırayla incelediği savaşlara 'anatomik bir inceleme' de denilebilir. Batı'da ve Doğu'da imparatorlukların yükseldiği bu dönemde pek çok coğrafyada yaşanan savaşlar tek tek mercek altına alınarak bugünkü savaşlara zemin hazırlayan etkenler ortaya çıkarılıyor. Tarih sahnesine büyük savaşçı olarak adını yazdıran Büyük İskender ve Cengiz Han'dan, Viyana kapılarına dayanan Osmanlı'ya kadar pek çok imparatorluk ve kültürün savaştan ne anladığına, nasıl savaştığına ve savaşların gerçekten neden çıktığına dair derinlikli bir çalışmayla karşı karşıyayız. Eğer kendisiyle barışık ve sağlıklı bir toplum yaratmanın ön koşulu olarak tarih bilincini görüyorsak, Black'in 'şavaşların' neden-sonuç ilişkilerini objektif bir yaklaşımla değerlendirdiği bu çalışması, tarihçilerin olduğu kadar toplum psikolojisi ve sosyolojisi alanında çalışanların da ilgisini çekecektir.

Edebiyat anlayışı hiçbir zaman politik düşüncelerinden ve gözlemlerinden ayrı düşünülemeyecek bir yazar olan George Orwell, Neden Yazıyorum’da bir araya getirilen denemelerinde, hemen her yazarın hayatının bir noktasında kendisine sorduğu ya da başkalarının ona yönelttiği, beylik “Neden Yazıyorum?” sorusuna politik ve insani gözlemlerle yoğurduğu cevaplar veriyor. Politikacıların ipliğini pazara çıkarırken, İngiliz karakterini bir kadavra gibi parçalarına ayırırken, savaşa dair dile getirilmeyenleri dile getirirken iğneyi başkaları kadar kendine de batırmaktan sakınmıyor. “Tüm yazarlar kibirli, bencil ve tembeldir ve yazma dürtülerinin altında bir gizem yatar. Kitap yazmak, acıdan kıvrandıran bir hastalığın uzun süren nöbetleri gibi insanı yiyip bitiren korkunç bir mücadeledir. İnsan, karşı koyamayacağı ve anlayamayacağı bir iblis tarafından itilmese kesinlikle böyle bir işe kalkışmazdı. Biliyoruz ki bu iblis herkeste vardır ve bir bebeğin ilgi çekmek için ciyak ciyak ağlamasına yol açan içgüdünün aynısıdır. Fakat yine de sürekli kendi kişiliğini gizleme mücadelesi vermediği sürece insanın okunabilir hiçbir şey yazamayacağı da bir o kadar doğru.”

Sağdıç Rafe Cameron, Ally Kinross’u nedime elbisesi içinde görünce eski aşkı yeniden depreşmişti. Ama bu kez duygularına yenilmemeye kararlıydı Rafe. Beş yıl önce birbirlerini delicesine seviyorlardı ama Ally onu terk edip Sydney’e giderek hayallerinin peşine düşmüştü. Ally aralarındaki ilişkinin her şeyden daha önemli olduğunu fark edince Rafe’nin kalbini tekrar kazanmaya karar verdi.

Heidegger, genelde Platon ve Aristoteles'ten başlayarak kendisinden önceki felsefe, özelde ise aşamaya çabaladığı metafizik/ontoloji kuramlarına sırf "varolanı" göz önünde bulundurmaktan kaynaklanan bir tür "varlığı unutmuşluk" suçlaması yapar. Ona göre, daha önceki filozoflar "varlık nedir" sorusunu sormamışlar, ve "varlık" ile "varolan" arasındaki "ontolojik ayrımı" görmemişledir. Bu suçlamaların ne kadar yerinde oldukları tartışmalıdır.