Eserlere Göre Listeleme

Kendi kafasıyla düşünen, kendi varoluşuna herhangi bir düşünce veya inanç ortaklığında destek aramayan kişi, bu tutumunun bedelini yalnızlıkla ödemeye hazırdır. Yalnızlık onun özgürlüğüdür. Felsefe yapılan her yerde özgür insanlar olmuştur. Filozof, başkalarıyla ortaklığı, ancak, kendi beninde gördüğü insanlıkta bulur. Yaşıyor oluşumuzdan, belli bir yaşama biçimine sahip olmamızdan ötürü felsefe yapıyorsak, yazdıklarımız yaşam sorunlarımızı karşılamalı, çözümlerini vermese de onlara tanıklık etmeli. Kendisiyle ilgilenmemizi isteyen bir toplumda ve bir dünyada yaşıyoruz. Öyleyse bakışımızı, her şeyden önce, kendi toplumumuza çevirmeliyiz, dünya bütününü gözardı etmeksizin. Ne olduğunu kendi adının söylediği felsefe, yani bilgelik sevgisi, bu anlamını taşıdığı her durumda daima etik bir tutum içinde olmuştur. İnsana ilişkin her sorunu, alınan tavır belirler. Buna göre tavrın insandan yana olması gerekir. Ama hangi insandan yana? Bir tutum, buradaki insana yarıyor, şuradakine yaramıyorsa, buradakine de yaramıyordur. Kendisinden yana olunan “her yerdeki insan”, kendisini bütün insanlardan sorumlu görendir

linizdeki kitap size, 21. Yüzyıl'a girerken Türkiye'nin çirkin fotoğrafını gözlerinizin önüne seriyor. 20. Yüzyıla da aynı fotoğrafla girmiştik. Yıl 1998 - 1999. Şimdi de Demokrasi ve insan haklarını tartışıyor, bunların ülkemize bir türlü gelmeyişinden acılarını çekiyoruz. Yönetim krizini ortaya koymak için, padişah gibi parti parti liderlerinden, ideolojik ve dayatmacı devletten bahsediyoruz. Darbe olacak derken Postmodern Darbe oldu...

Cumhuriyetle başlayan Türkiye'nin eğitim konusunda yaşadığı gerçekler, sorunlar, aranılan çözüm yolları ve uygulamalar, konuya Türk ve yabancı uzmanların bakışı ve Atatürk'ün eğitim sistemi hakkındaki görüşlerini bu kitapta fazlası ile bulabileceksiniz.

Dinimizin özellikle son yıllarda görülmemiş boyutlardaki istismarı nedeniyle toplumun cephelere ayrıldığı ve ulusumuzun birlik ve beraberliğinin bozulduğu, geleneksel sosyal örgüsünün dağıldığı ve hatta ülkemizin üniter yapısının tartışılır hale geldiği günleri yaşıyoruz. İstismar edile edile her yeniliğe karşı çıkan bir din haline getirilerek Osmanlı İmparatorluğunun yıkılmasını tetikleyen dinimiz, toplumun uygar ülkeleri yakalamasında bir yol gösterici olarak kullanılması gerekirken, din bezirganları tarafından tam aksine ayırıcı, kutuplaştırıcı ve demokratik laik cumhuriyetin niteliklerine başkaldırıcı bir intikam aracı olarak kullanılıyor. Fakat şirazesinden çıkmış olan bu din istismarı, İslam toplumlarını geri bırakmıştır. Batılı egemen şer güçler, İslam ülkelerini nedenli nedensiz işgal ediyorlar. Erkeklerine kadın donu giydirip köpek taklidi yaptırıyorlar ve üzerlerine işiyorlar. Hatta gururlu olarak tanınan ülkenin evlatlarının kafalarına çuval geçirip, pazar yerlerinde dolaştırıp aşağılıyorlar. Yarının anneleri olan, yoksul ailelerden derlenmiş milyonlarca küçük kız çocuklarının beyinleri, sokak aralarındaki tezgahlarda iğdiş ediliyor ve yarınlara milyonlarca zeka özürlü fakat bol kuma adayı bir kadın nesli yaratılıyor. Damarlarından asil kan akan birimler ise bu manzaraya, trene bakar gibi bakıyor. Ülkemizde hızla yayılmakta olan irtica, Türk toplumunu özgür düşünmeye ulaştıracak olan bilim-sanat sarmalının yaratacağı büyük sinerjiden yoksun bırakıyor. Bazı akıl tutulması içinde bulunan devlet adamlarımız, şer güçler tarafından dayatılan Ilımlı İslam projesinin rüzgârıyla yelkenlerini şişirmiş, din yoluyla istismar ettikleri Türk toplumunu Araplaştırarak 6. yüzyıl Asr-ı Saadet! dönemine doğru sürüklüyorlar. Pax Romananın karbon kopyası görünümünde, Medine Sözleşmesiyle perdelenen ihanetlerle dolu Asr-ı Saadet döneminde Allah için kervan soymak mübah kabul ediliyordu. Bugün de ele geçirilen devlet ve belediyeler sanki bir kervanmış gibi kabul ediliyor;